Genk likte de voorbije dagen haar wonden na een bewogen bezoek aan de Bosuil. Door de nederlaag tegen Antwerp speelde het niet alleen voor het eerst sinds midden oktober de koppositie kwijt, in het slot kookten de potjes bij de Limburgers tot overmaat van ramp helemaal over. Geen verrassing voor wie de afgelopen weken aandachtig oplette, want in de Cegeka Arena valt de spanning al langer te snijden. Werk aan de winkel dus voor Wouter Vrancken, die in aanloop naar het cruciale tweeluik tegen Union ook zélf in de spiegel mag kijken. Anders zijn de gevolgen mogelijk niet te overzien.
Bij aanvang van de Play-Offs deden de coach en zijn bazen nog hun stinkende best om de druk af te houden. "Met een Europees ticket op zak is ons doel reeds bereikt, de rest is bonus. We hebben dus niks te verliezen. Natuurlijk gaan we vol onze kans en zijn we hongerig naar meer, maar ook zonder de titel is ons seizoen al geslaagd", aldus Vrancken, geruggensteund door Peter Croonen en Dimitri de Condé. De nederige trainer schoof de favorietenrol zelfs subtiel door richting de concurrentie. Om later zijn beklag te doen over het gebrek aan respect voor de winnaar van de reguliere competitie. "Laat de buitenwereld maar praten over andere ploegen", klonk het misnoegd nadat zijn troepen Club Brugge definitief hadden uitgeteld. Nochtans kregen uitdagers Antwerp en Union geen voorkeursbehandeling.
EFFICIËNTIE ACHTERIN
In de laatste rechte lijn richting de PO's verdween de comfortabele voorsprong van Genk nu eenmaal als sneeuw voor de zon. Dankzij een magere 13 op 30, inclusief onverdiende nederlagen in eigen huis tegen Antwerp en Union, moest de ooit ongenaakbare leider de vicekampioen zelfs naast zich dulden. Geen reden tot paniek: het zware programma en ongelegen blessureleed vormden samen met een dosis pech volgens Vrancken de voornaamste verklaringen voor die logische terugval. Omwille van het degelijke spelpeil maakte de coach zich dan ook weinig zorgen. Ondanks 15 tegengoals en slechts één clean sheet in 10 duels, een schril contrast met Antwerp, bleef hij trouw aan zijn aanvallende filosofie. "We gaan onze principes nu niet omgooien. Ik weet niet eens hoe je betonvoetbal speelt", luidde het.
Een dominante aanpak die naadloos past bij de stijl van het huis en daarom ook gesmaakt wordt door het bestuur, dat het hoofd eveneens koel hield. "Wij blijven rustig", aldus De Condé en Croonen, die hoog oplopen met Vrancken, in koor. Al hadden ze wel een boodschap voor hun trainer. "Ons niveau bleef intact, maar de efficiëntie achterin moet omhoog", vonden zij net zoals aanvoerder Bryan Heynen dat het verzorgde voetbal nu dringend opnieuw aan resultaten moet worden gekoppeld. Zonder de eigen visie te verloochenen leek net iets meer realisme en zekerheid inbouwen geen overbodige luxe. Hoewel de Limburgers niet voor het eerst een voorsprong nog uit handen gaven stond de organisatie zondag op de Bosuil alvast op punt. Een individuele fout van Mujaid Sadick brak hen evenwel zuur op.
STRESSBESTENDIGHEID
In het Dudenpark ruimt hij wellicht plaats voor de pas herstelde Carlos Cuesta. Voorts moet Vrancken kiezen uit Luca Oyen, Yira Sor en Anouar Ait El Hadj om de geschorste Mike Trésor te vervangen. Samen met Aziz Ouattara verloor de onmisbare assistkoning de pedalen in een hectische slotfase die Genk nog duur te staan kan komen. Behalve de beschamende taferelen op het veld was ook de kritiek aan het adres van Erik Lambrechts, onder andere door Bilal El Khannouss en Mark McKenzie op de korrel genomen, achteraf ongepast. Diens belangrijkste beslissingen pakten dan wel stuk voor stuk nadelig uit voor de bezoekers, het Referee Department oordeelde terecht dat hem niets te verwijten viel. De vage handsregels zijn nu eenmaal wat ze zijn, bij de eerste strafschop had de VAR het laatste woord.
Ondanks het onbegrip van Vrancken bestaat over de twee rode kaarten evenmin discussie: de beelden ondersteunen Lambrechts zijn uitleg over de duw van Ouattara, al ontsnapt bij de afgekeurde goal. "Je moet een beetje meeleven op het einde van zo'n geladen match", vond Vrancken dat de ref rekening moest houden met de omstandigheden en emoties. "Ik begrijp dat de frustraties zich opstapelen, maar bepaalde zaken kan je niet onbestraft laten", volgen wij de redenering van Lambrechts. Genk moet zelf maar de rust zien te bewaren, iets waar intern vooraf nochtans ruimschoots voor gewaarschuwd werd. "Het wordt zaak om goed om te gaan met de mentale druk. Stressbestendigheid is absoluut de sleutel", aldus De Condé, die de heksenketel in Charleroi als de ideale voorbereiding op de PO's beschouwde.
GEBREK AAN MATURITEIT
"Op voorhand is het moeilijk in te schatten hoe de groep gaat reageren op de intensiteit en beleving. Het is aan mezelf en de staf om hen klaar te stomen", lijkt zijn zelf opgelegde missie mislukt. Tenslotte bleek een bezeten Bosuil toch nog net iets andere koek, gaven Oyen en McKenzie – even streng voor de arbitrage als voor de eigen teamprestatie – toe. "We hebben Antwerp en hun publiek in ons hoofd laten kruipen", erkende de verdediger, die verwees naar het vroege opstootje met Joseph Paintsil als katalysator. Hoewel hij in topvorm verkeert loopt de opvliegende winger al een hele poos zenuwachtig rond, in die mate zelfs dat Vrancken hem meermaals moest intomen. Nu kookte dus echter Trésor zijn potje over. Kort daarvoor incasseerde Heynen wegens protest ook zijn tweede gele kaart van de PO's.
Niet slim van de captain: indien hij zondag op de bon vliegt zit Heynen een week later naast zijn back-up op de strafbank. "We moeten ons kopje gebruiken en ons niet laten provoceren, zelfs wanneer alles tegenzit", tikte hij zijn ploegmaats nochtans op de vingers voor hun gebrek aan maturiteit. Iets wat het vrij jonge elftal geregeld overkomt – denk maar aan hoe ze tegen Standard en Union na een tegenslag de controle kwijtraakten. Qua veerkracht kan Genk nog wat leren van de uitgekookte concurrenten, al toonde het tegen Club Brugge dan weer wél collectieve weerbaarheid. Net zoals de vlotte zege tegen Anderlecht een deugddoende overwinning die niet gewoon de ambities kracht bijzette, maar Vrancken ook sterkte in zijn geloof om voet bij stuk te houden. Al was die vreugde telkens helaas van korte duur.
ZENUWEN GESPANNEN
Niet dat Genk het hoofd liet hangen tegen Antwerp, maar een vuist maken lukte evenmin. "We moeten boven de randzaken staan", vond Vrancken, die pas voor het eerst kennismaakt met het allerhoogste podium in België. Benieuwd of hij bestand blijkt tegen de stress. Langs de zijlijn heeft de nerveuze T1 alvast reeds een tijdje de nodige moeite om zich te beheersen. Na zijn bezoek aan de kleedkamer van de refs tegen Standard kreeg Vrancken ook nu tijdens de rust een geel karton onder de neus geschoven – net zoals zijn assistent Domenico Olivieri. In plaats van het goede voorbeeld te geven naait de bank de spelers op het veld dus verder op. Na afloop dook trouwens plots ook De Condé nog eens op in de catacomben. Het beste bewijs dat de zenuwen in de Cegeka Arena wel degelijk strakgespannen staan.
Een paar maanden geleden liet het bestuur zich van haar slechtste kant zien door fel te reageren op de niet-selectie van Heynen en Trésor, die ondanks zijn fijnbesnaarde traptechniek – voor de tweede week op rij glipte het assistrecord door zijn vingers – alleszins geen goede punten scoorde bij Domenico Tedesco. Het verraadde toen al hoe de verongelijkte Limburgers op de toppen van hun tenen lopen. Gelukkig waren ze wel zo verstandig om niet blind in beroep te gaan tegen de milde sancties voor hun heethoofden. Op training maakt Matias Galarza het blijkbaar dan weer iets te bont. Vrancken, die elke afleiding tracht te weren en hamert op het groepsgevoel om de rug snel weer te rechten, zag zich genoodzaakt om hem terug naar de B-kern te sturen. Een teken dat de sfeer dan toch niet helemaal optimaal is?
PANIEK IN GENK
Na de inzinking op de Bosuil, een mokerslag van jewelste, zijn de spelers, staf, directie en zelfs fans van Genk aan bezinning toe. "We mogen niet zweven of wanhopen na winst of verlies", verwittigde Croonen nochtans. Toch sloeg de paniek toe in Antwerpen, precies wat niet mocht gebeuren. Hoog tijd om volwassen te worden, waarbij Vrancken ook zijn eigen gedrag en zelfs ideeën eens onder de loep mag nemen. "Soms moeten we iets zakelijker zijn", beseft de trainer alvast. Na zondag heeft Genk alles mogelijk voor het eerst niet meer in eigen handen, al blijft het in deze onvoorspelbare play-offs ongetwijfeld spannend tot het eind. De concurrentie zal het noorden zeker niet verliezen, de knop snel omdraaien is dus de boodschap willen de Limburgers de titel niet zomaar te grabbel gooien. Alleen kalmte kan hen redden.
AD
