Rik De Mil leek even een wonderdokter nadat hij Club Brugge in mum van tijd wist te reanimeren, maar door de nederlaag in Genk staat de T1 ad-interim weer met beide voeten op de grond. Nu ze uitgeteld tegen het canvas liggen lijkt het dan ook stilaan tijd voor Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert, die zich ondanks de talloze geruchten in stilzwijgen hullen, om een versnelling hoger te schakelen in de zoektocht naar een nieuwe hoofdcoach. Mogelijk zat die zondag reeds in de tribune.
We hebben het dan natuurlijk niet over Karel Geraerts, die meer aandacht had voor de verrichtingen van volgende tegenstander Antwerp eerder op de dag. Samen met Ronny Deila, wiens Standard de landskampioen dankzij de bekerzege van de Great Old al niet meer kan treffen, wordt de voormalige middenvelder van Blauw-Zwart nochtans naar voren geschoven als dé uitgesproken favoriet om zijn comeback te vieren. Een gevoelig dossier, want tegen zijn Union moet Club wél nog tweemaal aan de bak. Voorlopig wekken de gelekte contacten geen wrevel in het Dudenpark, waar men vorige zomer nog met tegenzin Casper Nielsen naar Jan Breydel liet gaan, maar de piste kan daarom sowieso pas na het seizoen concreet worden. Ook voor Geraerts zelf, die zich focust op de titelrace en daarom ook weigert de gesprekken over een verbeterd contract aan te vatten.
STRUIKELBLOK SCHREUDER
Ondanks de inspanningen die Union wil leveren liggen de financiële en sportieve garanties in Brugge hoger, al blijken de Brusselaars geen eendagsvlieg. Zelf moet Geraerts nog bevestigen. De vergelijking met Felice Mazzu lijkt niettemin goedkoop. Zijn parcours doet eerder denken aan dat van Ivan Leko of Philippe Clement, ex-spelers die eveneens eerst elders hun strepen verdienden alvorens door de grote poort terug te keren. Op papier heeft Geraerts niet zoveel meer ervaring dan De Mil, maar met ook nog zijn prestaties in Europa kan hij straks wel reeds erg mooie adelbrieven voorleggen. Zeker mits een gunstige afloop in de PO's, waar hij net zoals Deila de komende weken het Brugse bestuur verder kan overtuigen van zijn kunnen. Tenminste, indien zij het verdere verloop van de nacompetitie nog wensen af te wachten nu er nagenoeg niks meer op het spel staat.
In dat opzicht was Alfred Schreuder een opgemerkte gast in de Cegeka Arena. Een tweetal maanden geleden was de kampioenenmaker al nadrukkelijk in beeld om Scott Parker op te volgen, tot hij volgens Mannaert "voorwaarden stelde die de deur direct dichtdeden". Vooral zijn loon en contractduur leken de oorzaak voor de spaak gelopen onderhandelingen, maar Schreuder eiste ook minder inmenging van bovenaf. Een verzoek dat Verhaeghe na de onthullingen omtrent Mannaert, die af en toe botste met de Nederlander, nu wél wil inlossen om zijn CEO aan de leiband te houden? De garantie om autonoom te werken was wellicht een groter struikelblok dan de precieze cijfertjes in het contract. Op financieel gebied heeft de voorzitter vandaag dan weer minder redenen om in te binden dan vlak na het ontslag van Parker, toen Schreuder sterker in zijn schoenen stond.
MENTOR VOOR DE MIL
De werkloze trainer zelf, sinds zijn roemloze exit bij Ajax tevens gelinkt aan Leeds en Olympiakos, ziet misschien dan ook in dat hij zijn hand toen overspeeld heeft. Met behulp van tussenpaus De Mil kocht Blauw-Zwart alvast tijd om andere opties als Geraerts en Deila te overwegen. Toch blijft Schreuder de meest geschikte kandidaat. Om te beginnen kent hij de sterktes en zwaktes van kleedkamer, die hem op handen draagt. Onder meer Clinton Mata en Simon Mignolet lopen hoog op met de visie en aanpak van hun ex-coach. Alleen met Noa Lang lag hij heel even in de clinch. Net als met Mannaert verbeterde de relatie evenwel na verloop van tijd, bovendien staat zijn landgenoot op vertrekken. Anders dan bij avontuurlijkere alternatieven als Geraerts – weliswaar eveneens vertrouwd met de interne keuken – en vooral Deila is er dus geen nood aan een inloopperiode.
Schreuder koppelt de stabiliteit en populariteit van De Mil aan meer ervaring dan de T1 ad-interim, met wie hij nauw samenwerkte. Een cruciale troef, want de trouwe luitenant vervoegt zoals voorzien opnieuw de technische staf. Gezien de terugkeer van Nicky Hayen, Steve Colpaert en Wouter Biebauw naar Club NXT is daar wel nog genoeg ruimte voor Schreuder zijn eigen assistenten, maar gelet op de manier waarop hij Carl Hoefkens onder zijn vleugels nam zal De Mil anders dan onder Parker niet louter een bijrol vertolken. Ook in het transferbeleid zal de Nederlander zijn zegje willen doen, iets waar Mannaert na het afscheid van sportief manager Tom Caluwé meer dan ooit voor openstaat. Door de Europese voorrondes het vele werk op de plank is Club vroeg bij de pinken op de mercato, maar wie weet heeft Schreuder stiekem zelfs nu al inspraak. In januari had hij amper tijd nodig om een correcte inschatting te maken van de kern en bleek Sargis Adamyan, op zijn initiatief gehuurd, een voltreffer.
GELUK VOOR YAREMCHUK?
Hoewel zijn aanbevelingen in Amsterdam minder applaus oogstten kan Schreuder nu terug een handje helpen. Ook daarom is de zomer, met in plaats van een korte winterstage een volledige voorbereiding om zijn intussen gekende principes te prediken, een beter moment om in te stappen. Toen hij overnam van Clement ruilde Schreuder zijn romantische filosofie vrij vlug in voor een realistischer, beredeneerder en meer resultaatgericht speelwijze, waarbij het spektakel ondergeschikt was aan de organisatie en controle. Clean sheets en snelle omschakelingen lagen aan de basis van zijn machine, een les die De Mil duidelijk opgepikt heeft. Niet dat Club zomaar verdedigde of lange ballen trapte: net zoals zijn leerling pleit Schreuder voor dominant, verzorgd en dynamisch voetbal, met een gezond evenwicht tussen balbezit en verticaliteit, om de tegenstander te overklassen.
De veldbezetting is daarbij ondergeschikt. Ajax zweert bij een 4-3-3, maar in Jan Breydel had de tactisch flexibele trainer snel door dat sleutelfiguren als Mata, Hans Vanaken en Brandon Mechele beter aarden in een 3-5-2. In dat systeem komen zij vandaag nog steeds het meest tot hun recht. Indien zowel Ferran Jutglà, een upgrade van Adamyan, als Roman Yaremchuk aan boord blijven mogen ze voorin misschien dus eindelijk eens samen postvatten. Veel meer dan Denis Odoi lijkt Raphael Onyedika een ideale zes voor Schreuder, op links beschikt Bjorn Meijer over het perfecte profiel om Tajon Buchanan als fullback te vervangen. Aan de overkant pronkte Andreas Skov Olsen met straffe statistieken, terwijl in het trio achterin Stanley Nsoki eindelijk bij de les bleef. Houdt de intelligente peoplemanager, kordater dan De Mil maar menselijker dan Parker, ook Abakar Sylla koest?
HULP VOOR MANNAERT
Hoewel hij graag werkt met de jeugd werden jonkies als Antonio Nusa, die hem nochtans kon bekoren, tijdens zijn vorige passage wel slechts sporadisch benut. Met meer tijd en minder druk kan Schreuder dit keer niet alleen attractiever voetbal nastreven maar heeft hij hopelijk ook meer oog voor talenten zoals Jorne Spileers. Na de forse investeringen van vorige zomer kruist Mannaert alleszins de vingers dat hij de huidige selectie opnieuw naar een hoger niveau kan tillen. Het zou de CEO namelijk een pak werk besparen. De spelers die Schreuder reeds te licht bevond zijn inmiddels overigens grotendeels al weg, een voorbeeld dat Kamal Sowah – na zijn heropleving onder Hoefkens tevens gedumpt door De Mil – weldra zal volgen. Op zijn analyses valt dus weinig aan te merken. Een grondige doorlichting van de kern is momenteel meer dan welkom in Westkapelle.
Bij de rekrutering van een nieuwe T1 kan Club zich nu geen misstap veroorloven. Een vaste benoeming voor De Mil of onbekende buitenlander aanstellen is daarom uitgesloten: na het debacle met Hoefkens en de miscast van Parker zijn ervaring en kennis van onze competitie vereisten voor de job. Meer nog dan de dure Deila of Geraerts blijft Schreuder de veiligste optie, die op korte termijn het meest zekerheid biedt. Bij de fans geniet hij alvast veel krediet, al geldt dat ook voor Geraerts en zeker De Mil. Tel daarbij zijn band met het bestuur dat hem weer naar waarde schat, en voor hemzelf lijkt er geen betere bestemming om revanche te nemen voor zijn mislukt avontuur bij Ajax. Net als de verhuis van Clement naar Monaco destijds een gracieuze exit, want beide partijen waren mekaar na een halfjaar al beu. Een negatieve ervaring later blijkt het gras elders toch niet altijd groener.
WATER BIJ DE WIJN
Aan motivatie geen gebrek: na een snertseizoen is iedereen erop gebrand om zich te bewijzen. Tijd om de ego's aan de kant te schuiven en een nieuwe poging te wagen om de brokken te lijmen? Al zitten Schreuder en de Brugse directie nu al min of meer op één lijn. Mits duidelijke afspraken en wat water bij de wijn langs weerskanten, met Schreuder die enige input duldt en Mannaert die hem langer vastlegt, zijn er dan ook weinig risico's verbonden aan een reünie. De voorbije maanden verbleef hij stilletjes in de wachtkamer, afgelopen zondag verscheen de gedoodverfde favoriet voor de vacature voor het eerst openlijk op het toneel. Wie weet is een akkoord dus in de maak, en kan Schreuder – klaar om in te stappen, nog een voordeel tegenover de concurrentie – De Mil de komende weken zelfs al bijstaan met goede raad. Diens telefoonnummer hoeft hij alleszins niet meer te vragen.
AD
