Arne Decraene
AA Gent gaat woensdag als ongeslagen koploper op bezoek bij landskampioen Antwerp. Na de zege tegen Club Brugge een nieuwe waardemeter voor de troepen van Hein Vanhaezebrouck, die alsmaar meer naar voren worden geschoven als een van de titelkandidaten bij uitstek. Tijd dus om op zoek te gaan naar de gelijkenissen met de helden van 2015.
Door de enige landstitel in het clubbestaan te veroveren vergaarden Sven Kums en co destijds eeuwige glorie. Vandaag is de aanvoerder nog steeds het verlengstuk van Vanhaezebrouck, eveneens terug van weggeweest na een mindere passage bij Anderlecht. Samen met Laurent Depoitre, vaste patiënt in de ziekenboeg sinds zijn comeback, en assistent Danijel Milicevic zijn zij de enige overlevenden van toen.
Baro & Ghelamco
In de bestuurskamer zwaaien Michel Louwagie en Ivan De Witte weliswaar nog altijd de plak. Nog even althans, want de bedoeling blijft dat Sam Baro het roer straks helemaal overpakt. De nieuwe eigenaar zorgt voor een frisse wind én extra middelen in de Ghelamco Arena. Een beetje zoals de opening van het stadion, waar de Buffalo's pas het seizoen voordien hun intrek hadden genomen, dat deed in 2015.
Dankzij die financiële injectie slaagde Gent erin om Hugo Cuypers en Gift Orban aan boord te houden. Toen liet het clubtopschutter Habib Habibou na een halfjaar wél vertrekken. Renato Neto werd na een geslaagde huur dan weer definitief overgenomen, iets wat met Kamil Piatkowski helaas niet lukte. Op inkomend gebied bleek de impact van Baro nogal gering. De invloed van Vanhaezebrouck des te groter.
"Ik denk niet dat wij qua uitgaven Westerlo gaan kloppen", orakelde de coach in augustus. Uiteindelijk gaven zijn bazen bijna vijftal miljoen minder uit. Toch is de net geen 12 miljoen die werd gespendeerd ongeveer het drievoudige van de balans in de zomer van 2014, toen er ook slechts een drietal miljoen werd opgehaald. Vooral met behulp van Joseph Okumu kwam er dit keer ruim 14 miljoen in het laatje.
Gedumpte kapiteins
Van de tien vertrekkers, waarvan net als toen zes aflopende contracten, maakten voorts alleen Alessio Castro-Montes en Vadis Odjidja aanspraak op een basisplaats. Die eerste ging naar een rechtstreekse concurrent, die laatste zijn verbintenis werd ondanks zijn ontegensprekelijk talent niet meer verlengd. Een exacte kopie van Hervé Kage en Yassine El Ghanassy, net als Odjidja ooit nog aanvoerder, in 2014.
Van de eveneens tien uitgaande transfers, aangevuld met nog een resem uitgeleende spelers, waren zij samen met Habibou de enigen die een jaar eerder geregeld in actie kwamen. Ook toen greep Gent nét naast Play-Off I. In tegenstelling tot Mircea Rednic, nog voor het seizoen afgelopen was al bedankt voor bewezen diensten, zit zijn toenmalige opvolger Vanhaezebrouck tegenwoordig stevig in het zadel.
"Gelukkig beslist de coach hier veel", klonk het zelfs nadat bleek dat Omri Gandelman exclusief op zijn voorspraak in huis was gehaald. In tegenstelling tot Cuypers is hij voorlopig geen pluim op de hoed van Vanhaezebrouck, net zomin als Pieter Gerkens en Noah Fadiga. Ismaël Kandouss en vooral Tsuyoshi Watanabe zijn daarentegen voltreffers. Net als Archie Brown, die wél de zegen van de scouting kreeg.
Geslaagde mercato's
Zes nieuwkomers dus, de helft van in 2014 – toen Vanhaezebrouck minder in de pap te brokken had. Om het tij te keren ging Louwagie destijds dus iets minder gericht te werk, al tastte hij enkel voor Kums en flop David Pollet enigszins in de buidel. Rekening houdend met de inflatie werden er ook nu geen gekke bedragen op tafel gelegd: met zijn prijskaartje van een viertal miljoen is Brown de duurste vogel.
Neto en Depoitre waren gratis opportuniteiten. Gent zal al tevreden zijn mochten Gerkens en Fadiga een fractie van hun impact hebben. Met tevens nog Rami Gershon en de iets minder belangrijke Karim Belhocine en Mustapha Oussalah werd er toen ook naar hartenlust geshopt in België. Met uitzondering van Brown en Gandelman zetten de Buffalo's afgelopen zomer weer voornamelijk in op bekend volk.
Van de drie huurlingen had alleen Lasse Nielsen een aandeel in de titel, dit keer bleef de teller op nul. In januari kwam Moses Simon er nog bij, net zoals Gift Orban een halfjaar geleden een schot in de roos. Wordt dat kunstje nogmaals herhaald? Nog tijdens de wintermercato bleven alle sterkhouders gewoon op post. Dankzij de komst van Baro moet het straks opnieuw lukken om het elftal bij elkaar te houden.
Kwaliteit vs. kwanteit
Christophe Lepoint en Frank Boeckx hielden het halfweg wel voor bekeken. Benieuwd wie nu zijn conclusies trekt, al komt tot hiertoe zowat iedereen aan bod. Niet geheel onlogisch gelet op de smalle selectie, waarover Vanhaezebrouck reeds meermaals zijn beklag deed. Een schril contrast met de haast uitpuilende kleedkamer in het kampioenenjaar, toen weliswaar niet iedereen evenveel aan bod kwam.
In totaal mochten 18 veldspelers minstens tien keer opdraven – zonder tieners heeft Vanhaezebrouck vandaag evenveel pionnen voorhanden. Ook toen deed hij doorgaans dus al een beroep op een 15-tal namen, waarbij de typeploeg op een paar posities na min of meer vaststond. Al was het schema zonder Europees voetbal een pak minder zwaar. Vanhaezebrouck maakt zich dan ook zorgen om de belasting.
"Ik noem het nog net geen tijdbom", vreest hij dat de keuze voor kwaliteit boven kwantiteit zuur zal opbreken eens blessures en schorsingen hun tol eisen. Momenteel liggen Depoitre en Nurio Fortuna in de lappenmand, maar ondanks de domme rode kaarten voor Orban en Fadiga blijft de schade op dat vlak vooralsnog vrij beperkt. Ook in 2015 bleef AA Gent grotendeels gespaard van dergelijk onheil.
Gevaar van overal
Een knieblessure hield Kums wel een tijdje aan de kant. Zonder de draaischijf ging de motor heel even aan het sputteren, maar met een 21 op 33 hielden de Buffalo's zich ook zonder hem staande. Het moet de Gentse burger moed geven voor de resterende matchen zonder Hyun-seok Hong. Ook de droogte van Orban en Cuypers is geen reden tot paniek, want net als acht jaar terug komt het gevaar van overal.µ
Depoitre, die ook niet wekelijks de netten liet trillen, was toen de topschutter met 14 doelpunten. Met zijn 11 treffers over alle competities heen doet Cuypers nu al beter dan de tien stuks van nummer twee Milicevic. Benito Raman schoot negen keer raak, voor het overige deden vooral de middenvelders hun duit in het zakje. Dan is er nu meer vuurkracht voorin, met ook elders voldoende scorend vermogen.
Zelfs verdedigers Watanabe, Kandouss en Jordan Torunarigha prijkten allen al op het scorebord. Het systeem met drie achterin blijft Vanhaezebrouck zijn handelsmerk, wat helpt bij de rekrutering van de juiste profielen. Grof genomen onderging zijn formule ook weinig wijzigingen, met op het middenveld drie complete types die allen zowel in staat zijn om het evenwicht te bewaren als om vooruit te denken.
Parallellen met 2015
Toen waren Neto, Milicevic – die soms een rij opschoof –, Brecht Dejaegere en Hannes Van der Bruggen de partners van Kums. Vandaag wisselt hij achteloos met Hong, Julien De Sart en Andrew Hjulsager van positie. Op de flanken verkiest Vanhaezebrouck nog steeds fysieke sterke fullbacks met een goede voorzet om de spitsen te bedienen. Net als Thomas Foket is Matisse Samoise een eigen jeugdproduct.
Aan de overkant is Brown het archetype, maar met Simon kwam Vanhaezebrouck toen af en toe ook avontuurlijker uit de hoek. Vaker kreeg de Nigeriaan, die net zoals zijn landgenoot Orban een vleugje genie toevoegde aan de machine, echter de voorkeur op Raman naast Depoitre. Met zijn niet aflatende werklust trok het speerpunt toen constant gaten, een taak die Cuypers in de huidige variant vervult.
Hij is wel meer goalgetter en minder targetman. Vanhaezebrouck had zo een type er daarom graag nog bij gewild, maar misschien volgt Depoitre wel het voorbeeld van Nicklas Pedersen. Na een seizoen vol blessureleed kwam hij in de PO's plots tevoorschijn als de ultieme joker. Al lijkt de ondankbare rol van supersub toch vooral weggelegd voor Tarik Tissoudali, die stilaan opnieuw de oude lijkt te worden.
Mentale veerkracht
Onder de lat ontpopt Paul Nardi zich als alsmaar meer tot onbetwiste titularis, met Davy Roef die louter nog in Europa aan de bak komt. Net zoals Matz Sels destijds het pleit won van Boeckx en Sergio Padt. Hij hield wel vlotter de nul: hoewel de Buffalo's nu efficiënter zijn boekten ze slechts één van hun vijf zeges met meer dan één goal verschil. Toen gebeurde dat in meer dan de helft van de overwinningen.
In zeven competitieduels kwam AA Gent reeds vijfmaal op achterstand, al werd die scheve situatie dus telkens nog minstens deels rechtgezet. Vanhaezebrouck ziet het uiteraard liever anders, maar mentale weerbaarheid bleek ook acht jaar geleden een van de vele sleutels tot succes. Met een 15 op 36 rechtte in de reguliere campagne alleen KV Mechelen vaker de rug nadat het de openingstreffer incasseerde.
Met zijn aanpak van slaan en zalven weet Vanhaezebrouck zijn kleedkamer dan ook als geen ander bij de les te houden. Ook Orban, die hij net als Raman destijds zelfs al eens durft te prikkelen. Zijn aanpak blijft dus nagenoeg dezelfde. Zo maken overloads, infiltraties, verticaliteit en zelfs een of meerdere mannetjes voorin bij vijandelijke corners – haast een unicum – nog altijd deel uit van zijn vaste pakket.
Gunstige voortekens
Zelfs de gemiddelde leeftijd van de kern, net geen 25 jaar oud, doet een belletje rinkelen. De kiem voor de titel in 2015 werd al een (half)jaar eerder gepland, toen Asare, Dejaegere, Sels en Milicevic hun intrede maakten. Samen met hun nieuwe ploegmaats hopen ook Cuypers, Orban, Torunarigha, Hong en Nardi hun namen in de Gentse geschiedenisboeken te vereeuwigen. De sterren staan alleszins gunstig.
AD
