Arne Decraene
De klus is geklaard: de Rode Duivels gaan naar het WK. Maar best ook, want in tegenstelling tot wat Rudi Garcia mag beweren was de kwalificatie gezien het bescheiden niveau van de tegenstanders louter een formaliteit. Ook de klinkende 7-0 zege tegen Liechtenstein vormt geen waardemeter. Toch durven we voorzichtig een drietal conclusies trekken.
Iedereen bondscoach. In de komende zes maanden tot de start van het WK zal heel België nog uitgebreid zijn zegje doen. Over wie al dan niet deel moet uitmaken van de finale selectie, maar ook over de opstelling waarmee het avontuur in Amerika moet worden aangevat. Een aantal namen kunnen vooraf reeds worden ingevuld: Thibaut Courtois, Kevin De Bruyne, Jérémy Doku en Romelu Lukaku zijn uiteraard stuk voor stuk al zeker van hun plaats.
Tussen de palen deed Senne Lammens namelijk hoogstens haasje-over met Matz Sels als back-up van Courtois. Idem voorin, waar Charles De Ketelaere in de pikorde over Loïs Openda is gewipt maar ondanks zijn twee doelpunten in Sclessin straks weer tweede viool zal spelen voor Lukaku. Hans Vanaken zal Kevin De Bruyne evenmin naar de bank verdringen, maar het boegbeeld van Club Brugge soliciteert stilaan toch naar een vaste basisstek.
LEES OOK: Vandenbempt looft 3 Duivels: "Kan hij nog uit de ploeg?"
Vanaken verovert plaatsOp het hoogtepunt van de Gouden Generatie had Roberto Martinez andere opties, terwijl Domenico Tedesco zich vooral focuste op de toekomst. Anders dan zijn voorgangers ziet Garcia hem echter niet langer over het hoofd. Vanaken droeg in Kazachstan zelfs de aanvoerdersband, toch een blijk van respect. Bovendien bedankte de 33-jarige middenvelder voor het vertrouwen door het voortouw te nemen én de gelijkmaker tegen de touwen te buffelen.
Een kunstje dat hij enkele dagen later in Luik nog eens fijntjes overdeed om de score te openen. In totaal zit Vanaken nu aan twee treffers en evenveel assists in negen optredens onder Garcia, die hem eindelijk naar waarde schat. Dat de 32-voudig international anderhalf jaar geleden nog straal genegeerd werd lijkt nu bijna ondenkbaar. Meer nog: dit keer hoeft Vanaken geen genoegen meer te nemen met een bijrol. Iets wat hij ook niet van plan blijkt.
Waar de draaischijf op het vorige WK aan de bank gekluisterd bleef, en op het EK daarvoor slechts één minuutje mocht invallen, rekent hij nu zelf op meer. Ook volgens heel wat waarnemers wordt het haast onmogelijk om Vanaken nog uit de ploeg te zetten. Zelfs tegen sterkere landen, wanneer de verleiding groot wordt om hem te slachtofferen voor een defensiever profiel, hoeft de spelverdeler volgens hen niet per se het kind van de rekening te zijn.
Keuzestress voor Garcia
Gezien de weelde op het middenveld een luxeprobleem voor Garcia, die als slot op de deur doorgaans twee controleurs verkiest. En het er zichzelf niet bepaald eenvoudiger op maakte. Zo bombardeerde de bondscoach Youri Tielemans tot kapitein, waardoor hij voortaan moeilijker om hem heen kan, en bleek kuitenbijter Nicolas Raskin een aangename ontdekking. Behalve de vele andere alternatieven in de breedte is er tevens nog Amadou Onana.
Geen van hen combineert evenwel de kwaliteiten van Vanaken, die creativiteit en scorend vermogen koppelt aan vista, goede voetjes, een groot volume en een prima mentaliteit. Tel daarbij nog zijn gestalte – een interessante toevoeging aan de luchtmacht – en het feit dat hij altijd aanspeelbaar is, en u begrijpt waarom de drievoudig Gouden Schoen in de bovenste schuif ligt bij Garcia. Al zal zich vooral tegen de toplanden toch een dilemma aandienen.
Allicht bouwt de bondscoach dan wat meer zekerheid in, en moet van het offensief duo Vanaken-Tielemans minstens één iemand wijken voor Raskin en/of Onana. Tot dan dreigt vooral die laatste echter uit de boot te vallen. Samen met Courtois, Lukaku, De Bruyne en Zeno Debast was hij een van de vijf in principe vaste titularissen die ontbraken in Luik, waar Garcia het zich na de blamage in Astana niet kon veroorloven om naar hartenlust te roteren.
Theate out, Mechele in?
Gezien de vele afwezigen verscheen dan ook min of meer zijn sterkste elftal aan de aftrap, waarbij Brandon Mechele centraal achterin de voorkeur kreeg op Koni De Winter. Veel werk moest Vanaken zijn ploegmaat weliswaar niet opknappen, maar de Brugse rots in de branding straalt meer stabiliteit uit dan zijn concurrenten. Debast en Arthur Theate, tot dusver de vaste tandem in het hart van de wankele achterhoede, inbegrepen. Tijd om in te grijpen?
Zoals hij zelf terecht opmerkt presteert Mechele nu al jaren op een hoog niveau in de Champions League, waar hij overeind bleef tegen tal van topspitsen. Een échte verdediger, die haast nooit uit de toon valt en zich zonder veel flair of franjes steevast plichtbewust van zijn taken kwijt. Altijd geconcentreerd en bij de les, zelden op foutjes te betrappen en een toonbeeld van standvastigheid. Precies wat onze achilleshiel achterin vandaag kan gebruiken.
Nu de Belgen minder vaak hun wil kunnen opdringen aan de tegenstander mag het defensieve aspect, zeker in de latere fase van het toernooi, daar toch de prioriteit vormen. Wat het uitvoetballen betreft, lange tijd een werkpunt, zette Mechele de afgelopen jaren bovendien stevige stappen voorwaarts. Ook met zijn linker, waardoor hij net zo goed de plaats van Theate als die van Debast kan innemen. Onze voorkeur gaat dan uit naar een duo met Debast.
België kleurt Blauw-Zwart
Vooral op positioneel vlak hebben beiden alleszins baat bij een meer ervaren partner. Nu hij steeds zelfbewuster oogt is Mechele misschien dus wel de geknipte kandidaat om de openstaande vacature van defensieleider te vullen. Niet alleen pikt hij zoals dinsdag geregeld ook een doelpuntje mee, de mentaliteit van de voorbeeldprof is een kolfje naar de hand van Garcia. Mechele klaagt nooit als hij niet speelt en is bereid om desnoods te voet te komen.
Net zoals Vanaken is de 32-jarige Bredenaar, die zich zelf al opmaakt voor zijn eerste toernooi, niet de toekomst. Dat zijn evenwel zorgen voor later, zo vindt ook de bondscoach. Wat echt telt is wie de Rode Duivels momenteel het meeste kans op succes biedt. Een grootse carrière ligt er voor hen niet meer in het verschiet, maar vermits zij vertrouwd zijn met het klappen van de zweep hebben Mechele en Vanaken misschien allebei wel een streepje voor.
Behalve het Club Brugge-duo scoorde nog iemand punten bij Garcia. We hebben het dan niet over Doku, die zaterdag voor een polemiek zorgde maar bij afwezigheid van het trio tenoren zowel op als naast het veld wel zijn verantwoordelijkheid nam. Samen met Lukaku is de explosieve dribbelkont voorin sowieso de enige die niet ter discussie staat. Het derde postje daarentegen blijft voorlopig vacant, al mag daar meestal Leandro Trossard postvatten.
Kans voor Saelemaekers
Meer en meer lijkt Alexis Saelemaekers, die in de hiërarchie op de flanken alvast Dodi Lukebakio voorbijstak, hem echter het vuur aan de schenen te leggen. Terwijl de aanvaller van Arsenal bij het nationale elftal worstelt met zichzelf laat Saelemaekers geen kans onbenut om zich in de kijker te spelen. Vaak als supersub, een rol die hem als gegoten ligt, maar ook van bij het eerste fluitsignaal zorgt de polyvalente winger nagenoeg telkens voor vuurwerk.
Op 26-jarige leeftijd zit Saelemaekers in de vorm van zijn leven bij AC Milan, een lijn die hij bij de Rode Duivels wél complexloos weet door te trekken. Het leeuwendeel van zijn concurrenten kijkt evenmin op een inspanning meer of minder, maar de onvoorspelbare joker is één brok energie en heeft op de rechterkant de beste wisselwerking met Meunier. Hun flukse combinaties op de korte ruimte worden er vlot afgewisseld met haarscherpe voorzetten.
Ook zijn rendement mag er wezen, met één doelpunt en vier assists in de kwalificaties. "Naar het WK gaan is een jongensdroom die uitkomt. Enfin, indien de coach beslist dat ik erbij mag zijn", bleef Saelemaekers voorzichtig. Wat ons betreft mag hij op zijn beide oren slapen en zijn ticket voor zijn eerste grote toernooi al boeken. Een basisplaats wenkt zelfs, tenzij Malick Fofana daar nog iets over te zeggen heeft. Of er nog een trainerswissel plaatsvindt.
