Olivier Plancke
Drie keer starten, twee keer aan de rust naar de kant. Arthur Vermeeren botst met de strenge De Zerbi-norm. De coach wil meer power in de duels en intensiteit, zelfs al strooide Vermeeren in de Champions League met bijna foutloze passes. “Insuffisant,” klonk het publiek en koel — maar met een opvallende uitweg in dezelfde zin. Wat ziet De Zerbi wél in Vermeeren, en waarom viel opnieuw de keuze voor zijn concurrent?
LEES OOK: Vermeeren vergeleken met legende: "Als je hem ziet..."
De harde les van MarseilleIn Marseille leert hij snel wat de norm is. Arthur Vermeeren kreeg de voorbije week drie basisplaatsen op een rij - op het veld van Sporting in de Champions League, uit bij Lens, en woensdag thuis tegen Angers.
Maar hij beet twee keer in dezelfde zure appel: aan de rust naar de kant. Drie starts, twee wissels aan de rust — precies de paradox waarin Vermeeren vandaag zit. Want ook in Lissabon haalde Roberto De Zerbi zijn jonge Belg na 45 minuten naar de kant.
In Antwerpen werd Vermeeren groot als dirigent in kleine ruimtes: altijd aanspeelbaar, altijd vooruit denken, tempo doseren met één aanraking. In Marseille is de les strenger en sneller. En die moet hij nog leren
De Zerbi-norm: meer vuur, minder franjes
Voorlopig is Vermeeren niet de speler die coach De Zerbi wil zien. De De Zerbi-norm is intensiteit zonder bal, hard in de duels en áltijd tempo. Hij houdt van middenvelders die tussen de lijnen durven spelen én tegelijkertijd de intensiteit aan beide kanten van de bal aankunnen.
En dat brengt Vermeeren niet altijd. Vermeeren is sterk aan de bal, zo liet hij in de Champions League een 96% passnauwkeurigheid noteren. Mijn model is Andrés Iniesta”, zei hij zelf. Alleen moet een middenvelder in de Ligue 1 vaker klappen incasseren en uitdelen, dan het tempo te dicteren met passing.
De Zerbi meet impact niet alleen in passes die aankomen, maar ook in duels winnen. Tegen Angers positioneerde Vermeeren zich goed, maakte weinig fouten aan de bal, maar de duels waren onvoldoende. En daarom tijdens de rust: O’Riley in, Vermeeren uit.
De Italiaan gooide er deze week zelfs een publiek schepje bovenop. “C’est insuffisant… il faut qu’il soit un peu plus dans le duel,” klonk het kort en koel, met Vermeeren in de hoofdrol. ““Het is onvoldoende… hij moet wat meer de duels aangaan.”
Pass-machine zoekt nog gif in de duels
Vermeeren mag een pass-machine zijn, maar hij moet ook kunnen prikken zonder bal. Vandaar de dubbele wissel aan de rust in zeven dagen. Vermeeren staat niet op de brandstapel; wie De Zerbi’s volledige quote leest, hoort evenveel geloof als kritiek. “Het is (nog) niet genoeg… maar hij kan één van de besten van Europa worden,” klonk het.
Vandaag is O’Riley de betrouwbare pion in de storm, morgen misschien Vermeeren als speler die eindelijk de duels domineert én de paslijnen opent. De Champions League-data bewijzen dat hij op de bal rijp is voor het niveau; Ligue 1 vraagt nu om volume, vuile meters en een beetje venijn.
