Olivier Plancke
Simeone’s schokplan krijgt plots vorm in Brugge. Atlético stuurde scouts naar Kopenhagen voor Christos Tzolis, de linksbuiten met puur momentum die wekelijks beslissend is. Club bezit de troeven: lang contract, Engelse interesse al gepareerd en een prijskaartje dat richting clubrecord duwt. Past Tzolis—rechtspoot op links, gecontroleerde chaos—in Cholo’s strakke plan, en durft Atlético nu door te drukken?
LEES OOK: 'Club Brugge verlegt grenzen: bod van 50 miljoen?'
Schokgolf start in Kopenhagen: Tzolis in het vizierEr waren deze maand Atlético-scouts in Kopenhagen. Hun focus lag op Christos Tzolis (23), de rechtsvoetige linksbuiten van Club Brugge die Europa wakker schudt. In Madrid weten ze waarom: een winger met momentum, een speler die je liever één maand te vroeg dan één bod te laat benadert.
In Brugge is hij dit seizoen goed voor zo’n 0,63 doelpunt+assist per 90 in de competitie—de statistische manier om te zeggen dat hij elke wedstrijd beslissende voet aan de bal heeft. Dat vertaalt zich ook buiten de landsgrenzen: in Bergamo was hij de man van de openingstreffer in de Champions League.
Club Brugge speelt high-stakes poker met Tzolis en heeft de kaarten in handen. Een contract tot 2029, een aanbieding van Crystal Palace (ruim 30 miljoen euro) vorige zomer geweigerd, en heilig geloof zijn marktwaarde nog stijgt. De vraagprijs van 40 miljoen die nu circuleert is al een vorm van onderhandelingen.
Prijsbom tikt: timing wordt mijnenveld voor Club
Speelt Atlético te hard onder die prijs, dan staan er straks weer Engelse clubs met een dikke cheque voor de deur van Jan Breydel. 40 miljoen is geen harde must, midden de 30 met stevige clausules of opties is best ook interessant voor Dévy Rigaux en Co.
Club balanceert intussen niet meer op een bom maar op een hefboom: zolang de vorm en de Europese etalage blijven, drukt die hefboom de prijs omhoog. Voor Atlético is de vraag dus niet of Tzolis goed genoeg is – hij ís goed genoeg – maar of je hem aan de juiste voorwaarden krijgt.
De timing van een deal is het echte mijnenveld. Januari is een markt van nervositeit en blessures; in juni zwelt concurrentie aan en stijgt de verbeelding van kopers. Club hoeft niet te haasten. Voor Atlético geldt het omgekeerde: nu betalen is betalen voor tijd. Ze kopen zekerheid dat hij in augustus niet in een Engelse biedoorlog belandt.
Cholo’s chaos: kneden tot ijzeren discipline
De vraag die Atlético moet beantwoorden, begint bij Diego Simeone. Cholo is geen estheet, hij is een econoom van meters, duels en discipline. Hij houdt van flankspelers die niet alleen vonken geven, maar ook harde arbeid verrichten: pressen op het juiste telmoment, terugplooien tot je eigen backlijn, en in transitie het juiste risico nemen.
Zijn profiel – rechtspoot op links, agressieve timing in de zestien, spelhervattingen als extra wapen – is precies het soort chaos waar Atlético sinds jaren een love-hate-relatie mee heeft. Denk aan Angel Correa, Thomas Lemar, João Félix en Yannick Carrasco: je wint er matchen mee, maar je moet het disciplineren. En daar komt Diego Simeone binnen. Cholo koopt geen esthetiek; hij koopt consistentie.
Verhalen over Arthur Vermeeren leerden Atlético nog eens dat talent zonder ritme en structuur tijd nodig heeft. Simeone preekte geduld en wees op de nood aan aanpassing: wie binnenkomt, moet leren lopen op zijn tempo. Dat geldt voor een 6, maar evengoed voor een winger die graag buitenlijn overslaat om meteen de zestien te raken.
Maar juist daarom is Tzolis interessant: hij levert direct schotdreiging en provoceert fouten, maar je kunt zijn werkpunten vrij snel kneden. Tzolis heeft meer dan genoeg grondstof voor Simeone om een vaste rol te gieten.
Profiel-match: hybride winger die Simeone kan sturen
Het is verleidelijk om te staren naar het etiket—veertig miljoen—en de inhoud te vergeten. Maar prospectie is vergelijken. Zet Tzolis’ recente output naast LaLiga-collega’s en je ziet het link:
Tzolis is niet de hyperspecialist in één-tegen-één zoals Nico Williams, niet de 10-achtige creator als Takefusa Kubo, maar een hybride winger die opduikt waar het pijn doet.
Dat profiel heeft waarde in een elftal dat recent vaker naar een 4-3-3 greep om zijn spits te voeden. Het vraagt wel discipline. Simeone hamert dit najaar opnieuw op defensieve bijsturingen; wie aan de zijkant binnenkomt, moet ook naar buiten wéten te lopen. Precies het type dat Tzolis is.
