Olivier Plancke
De contractverlenging tot 2029 moest het vuur aansteken, maar tegen Antwerp FC bleef Nilson Angulo weeral zonder punch. Met Hazard out en een zoekende aanval kwam alle druk op één schouders te liggen—en die droegen minder dan gehoopt. De revelatie van augustus wisselt flitsen af met dipjes, waardoor die topdeal aanvoelt als een tikkende tijdbom. Wordt dit de vonk die paars-wit nodig heeft, of de rekening die straks zwaar weegt?
LEES OOK: 'Verbeke haalt gram: jackpot wenkt voor Anderlecht'
Het verhaal van twee Angulo’sDe handtekening is gezet: contract tot 2029, opslag erbij, met een schouderklopje van het huis. Nilson Angulo kreeg deze week het soort vertrouwen waar veel jongens in het Lotto Park alleen van kunnen dromen.
En dan kwam Antwerp FC op bezoek: 0-0, een saaie match met Angulo die geen opening vond. The day after blijft het gevoel hangen: is dit de investering die Anderlecht eindelijk vuur moet geven, of nog maar eens een vonk die meteen dooft?
Het is het verhaal van twee Angulo’s. De eerste, die van augustus, deed heel het stadion rechtveren. Versnellingen, dribbels, lef: hij was de flukse Ecuadoraan die verdedigers op een zakdoek zoek speelde.
De tweede, die van de laatste weken, is zoekende. Een domme uitsluiting in de derby tegen Union, de mislukte dribbel tegen AEK die in de verkeerde zone balverlies werd—en de Europese uitschakeling betekende. Het is geen kwestie van talent, maar wel van timing, keuzes en rendement
Ondanks contract tot 2029: bevestigen blijft moeilijk
Tegen Antwerp keerde Angulo terug uit schorsing en kreeg hij opnieuw de sleutel van het elftal. De realiteit was: te weinig flitsen, te weinig gif in de zestien. Terwijl net dat van hem verwacht wordt als Dolberg weg is, Hazard vlak voor de aftrap uitvalt en Vazquez voorin met de beste wil van de wereld niet overtuigt.
Waarom dan dat contract tot 2029? Omdat Anderlecht vandaag móét wedden op spelers met flitsen die op tempo kunnen dribbelen, ruimtes openbreken en op eigen houtje chaos zaaien. Zo’n spelers zijn in dit paars-witte elftal bijzonder zeldzaam.
De cijfers vertellen dat Angulo in de competitie veruit het meest dribbelt, met een degelijk succespercentage. Maar hij moet nog steeds leren om zijn versnelling te doseren, het overzicht te bewaren aan de rand van de zestien, en de laatste pass strak genoeg spelen zodat niet elke halve kans in rook opgaat.
“Nu moet Nilson bevestigen,” zei Hasi deze week. Het klonk simpel, maar dat is het niet. Bevestigen is: elke drie dagen opnieuw een niveau halen dat punten oplevert. Geen highlightreel in september, maar rendement tot in mei.
De lat wordt hoger: Angulo is een referentie geworden
De context helpt hem alvast niet. Anderlecht toont veel goede wil, maar kon al vijf matchen op rij niet winnen. In zo’n setting vergroot elke slordigheid van Angulo maal tien. Het is de dunne lijn waarop artiesten in het Lotto Park altijd gelopen hebben.
Misschien is dat net de reden waarom de club doorduwde voor een nieuw contract. Contract vastklikken, loon op maat, marktwaarde beschermen.. Maar het is ook een signaal naar de kleedkamer: de speler met het unieke profiel krijgt de tijd.
Angulo is geen speler van de Futures meer. Hij is international, titularis, en het WK lonkt aan het einde van het seizoen. Dit is geen belofte meer. Dit is een referentie die zich als zodanig moet gedragen.
Tegen Antwerp was dat het dus niet. Hij kreeg in de kranten de cijfers die bij het beeld pasten: bedrijvig, maar zonder punch. Iedereen mag een offday hebben, ware het niet dat Anderlecht in de huidige constellatie te weinig alternatieven heeft. Bertaccini komt pas eind oktober terug, Cvetkovic is nog groen, Vazquez zit met z’n killerinstinct in het sukkelstraatje. Dan wordt de lat voor Angulo onverbiddelijk hoger.
