Olivier Plancke
Feit eerst: tegen AS Monaco koos Club Brugge voor zekerheid. Joel Ordonez in de basis, Jorne Spileers pas in minuut 80. Die ene keuze zegt meer dan duizend woorden.
LEES OOK: 'Radicale ommekeer bij Club: tweetal krijgt harde klap'
Spileers op het slechtst denkbare moment door de mangel gehaaldNa de blamage in La Louvière was het te gemakkelijk om met de vinger te wijzen. Nicky Hayen deed het negentig minuten lang, zichtbaar nijdig aan de zijlijn: Sabbe die de bal onder zijn zool liet glippen, Vanaken die het liet lopen, Forbs die nergens was, Meijer die stond te kijken. En Jorne Spileers die bij momenten een mal figuur sloeg.
De beoordelingen waren genadeloos. “Chaotische avond,” “sprong amper,” “te makkelijk afgetroefd,” “geklopt aan de tweede paal.” Wie de beelden zag, kon niet anders dan fronsen. Spileers oogde traag in het hoofd. Twijfel in elke beweging. Faye won duels, Mendy en Afriyie dreven elke fout genadeloos uit. Spileers—20, jeugdproduct, deze zomer bijgetekend tot 2028— werd op het slechtst denkbare moment door de mangel gehaald.
Ironisch, want net de voorbije weken was het verhaal anders: “comeback kid”. Van een figurant bij Club NXT deze zomer terug met meer power, anderhalve kilo spieren erbij, basis tegen Salzburg, een goal tegen Rangers. Geen interviews vol frustratie, wel de kribbel onder een contractverlenging. Het soort signaal dat in Jan Breydel applaus krijgt: de eigen jeugd die kiest voor geduld in plaats van een snelle transfer.
Spileers afhankelijk van Ordonez
Alle mooie woorden ten spijt: Spileers’ minuten bleken vooral te steunen op één vraagstuk dat al maanden sleepte—Joel Ordonez. Vertrekt hij? Blijft hij? Komt er nog een vervanger? Iemand “met profiel”? Elk antwoord schoof Spileers een vakje vooruit of achteruit.
Ordonez bleef, en in Monaco startte hij. Op termijn gezien logisch: de Ecuadoriaan brengt rust, fysiek en Europese ervaring. Maar het zegt ook alles over het lange termijngeheugen van Club Brugge.
Eén zwakke avond dreigt opnieuw de lijn van Spileers te breken. De boodschap tegen AS Monaco zei meer dan om het even welke persconferentie.
Parkeren of opleiden?
Spileers heeft fouten gemaakt. Tegen La Louvière waren het er te veel in te korte tijd. Maar wie wil bouwen op talent, moet consequent durven zijn wanneer het pijn doet. Dat is het verschil tussen opleiden en parkeren.
Opleiden is: Spileers ook na een slecht weekend laten starten in een topaffiche. Parkeren is: bij de eerste twijfel teruggrijpen naar Ordonez en “structuur” zeggen. Met Ordonez en Mechele speel je veiliger, misschien. Je minimaliseert geknoei, maximaliseert routine.
Maar je verliest tijd. Tijd die je later in het seizoen, in de play-offs, in Europa, altijd tekortkomt wanneer een basisspeler uitvalt en je weer bij die 20-jarige uitkomt die vooral de bank zag. Starten met Ordonez is natuurlijk geen schande. Het is een sportieve keuze met argumenten. Maar Club moet zich niet verstoppen en luid zeggen wat het betekent: dat de hiërarchie vastligt, dat Spileers opnieuw op wacht wordt gezet, dat de foutmarge voor eigen talent quasi nihil is.
Houdt Club Spileers weer aan het lijntje?
Waarom tekende Spileers deze zomer bij tot 2028? Omdat de boodschap deze zomer was dat er geen vervanger zou komen voor Ordonez - als hij vertrok. Als Spileers blijft, krijgt hij kansen. Die extra concurrent kwam er inderdaad niet—maar Ordonez bleef wel. Club hield Spileers aan het lijntje.
Spileers wordt geen eeuwige bankzitter. Vorige winter wilde Sint-Truiden hem al huren. Deze zomer was er interesse uit Duitsland—Eintracht Frankfurt, Borussia Mönchengladbach—maar zijn entourage vond de stap nog te vroeg. Als hij nu weer achter Ordonez belandt, opnieuw in de schaduw, dan kiest hij straks gewoon zelf. En niemand die hem dat kwalijk kan nemen.
