Arne Decraene
De kassa rinkelde deze zomer als nooit tevoren bij Club Brugge, dat ruim 80 miljoen verdiende. Al verliep dat niet altijd niet zonder slag of stoot, en had de totale som zelfs nog hoger kunnen oplopen. Tenslotte weigerde Blauw-Zwart om Joel Ordonez voor een dertigtal miljoen naar Olympique Marseille te laten gaan.
Om zijn exit te forceren weigerde de verdediger de afgelopen weken nochtans om nog in actie te komen. Tevergeefs, en dus zal Ordonez de knop na de interlandbreak snel weer moeten omdraaien. Dan had Ardon Jashari zijn werkweigering meer succes. De middenvelder kreeg uiteindelijk zijn zin en mocht voor een recordbedrag naar Milan vertrekken. De manier waarop wekte echter veel ergernis op. Onterecht, zo vindt Stijn Francis, die op LinkedIn de hypocrisie in de voetbalwereld aankaart.
LEES OOK: 'Liverpool pakt malaise aan: transferdeal met Club Brugge'
Francis trekt van leerVolgens hem voelen spelers zich haast gedwongen om zich op zulke tactieken te beroepen, die vanuit hun standpunt vaak proportioneel en gerechtvaardigd zijn. "Voetbal beloont pestkoppen. Tijd om de regels te veranderen", aldus de oprichter van het makelaarsbureau Stirr Associates. "Sportdirecteuren weten dat voetballers minder invloed hebben dan gewone werknemers. Hard spelen loont vaak, dus het wordt aangemoedigd, zelfs verwacht. Pestgedrag is een must in het moderne voetbal."
"Het resultaat is voorspelbaar, en dat is precies waarom de zaken escaleren. Clubs veroordelen spelers die niet meer willen trainen of spelen, maar kijken zelden in de spiegel. De sector normaliseert methoden die in geen enkele andere arbeidsrelatie nog zouden werken. Clubs gebruiken vaak precies dezelfde middelen die ze verafschuwen wanneer spelers zelf een vertrek trachten te forceren", laakt hij onder andere de manier waarop contractonderhanderlingen geregeld oneerlijk verlopen.
Jashari versus Boyata
"Neem Ardon Jashari van Club Brugge, die aandrong op een exit richting AC Milan. Hij miste teamactiviteiten, stopte met trainen met de groep en oefende sportieve druk uit. Club Brugge was 'geïrriteerd', hield voet bij stuk en wees naar de prijs. Iedereen verweet de speler die hen boycotte. En diezelfde club? Dedryck Boyata trainde maandenlang apart, werd verwijderd van het eerste elftal zodat hij geen contact met de spelers had, moest zich omkleden in een andere kleedkamer...", luidt het.
"Allemaal om de volledige ontslagvergoeding te ontlopen. Boyata gedroeg zich professioneel en elke teamgenoot en coach sprak positief over hem. De 'fatsoensnorm' wordt selectief toegepast: druk van een speler is 'onacceptabel', structurele isolatie door de club is een 'sportieve beslissing'. Dus ja, de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet", besluit Francis, die pleit voor meer ethiek, transparantie, controle en vooral duidelijkere regels om een objectieve afkoopclausule te kunnen bepalen.
