Olivier Plancke
Wouter Vandenhaute is voorzitter af bij RSC Anderlecht, maar niemand neemt voorlopig het stokje over te. Geen voorzitter dus. Marc Coucke houdt zich voorlopig in de luwte tot een concreet plan is uitgewerkt. Maar komt er straks een nieuw Anderlecht? Of blijven dezelfde problemen regeren?
LEES OOK: Coucke hakt knoop door: Anderlecht in Qatarese handen?
Het bestuur vermijdt om opvolger te kiezenHet is gebeurd. Niet in het Lotto Park, niet met camera’s in de gang. Niet met pottenkijkers aan de entree. Op een lastminute verplaatst, top secret adres — ver weg van pers en supporters — hebben de bestuurders van Anderlecht eindelijk gedaan wat het publiek al maanden schreeuwde: Wouter Vandenhaute van de voorzittersstoel halen.
Hij is (nog) niet buiten gekegeld. Vandenhaute stelde enkel z’n mandaat “ter beschikking” en het bestuur “aanvaardde unaniem” zijn ontslag. Er was geen debat, iedereen ging netjes akkoord. Ze hebben zelfs niet gewacht tot hij terug was van vakantie.
Maar wat valt op, na de witte rook? Er is niemand naar voren gestapt. Geen voorzitter, geen leider, geen toekomstplan. Marc Coucke, die zogezegd gewonnen heeft, blijft stil. Mauvavie zit namelijk nog altijd in het bestuur met 26,3%. En Vandenhaute hoeft niks meer te doen om relevant te blijven. Hij is relevant, zolang Coucke zijn geld en goesting niet gevonden krijgt.
Geen begin van een nieuw verhaal
Het bestuur koos dus niet. Het bestuur heeft vermeden om te kiezen. Ze vonden dat het “onrespectvol” zou zijn om meteen een opvolger aan te stellen. De waarheid: ze weten het gewoon niet. Niet wie, wat en hoe. Dus doen ze wat Anderlecht al jaren doet: tijd rekken en hopen dat er vanzelf iets goed gebeurt.
En dus zitten we met een recordkampioen die (tijdelijk?) bestuurd wordt door drie relatief nieuwe gezichten — CEO Tim Borguet, CEO Non-Sports Vanden Eede en CFO Tim Vanheuverzwijn. Ze doen hun best, ze zijn vast bekwaam, maar niemand heeft hen gekozen om koers te zetten. Ze zijn het gevolg van een leegte, niet het begin van een verhaal.
En Coucke dan? Die roept nog eens “De toekomst is mauve” op Instagram, maar hij blijft voorzichtig op de achtergrond. Hij wil niet opnieuw zélf de club leiden (want dat was een catastrofe), maar een nieuwe Vandenhaute zit er ook niet meteen aan te komen. De namen die circuleren – Verschueren, Mannaert, een “brugfiguur” – zijn even vaag als de communicatie.
Een bittere overwinning
Waar is de visie en de structuur? Wat wil deze club zijn, behalve niet-Vandenhaute? Want daar zit het echte probleem: deze hele stoelendans is geen begin van iets nieuws, maar het sluitstuk van een oud zeer.
Anderlecht heeft geen voorzitter meer omdat niemand het wil zijn. Niemand wil de verantwoordelijkheid dragen. Iedereen wil wel wat invloed, een zeteltje, een mandaatje. Maar als er écht geknokt moet worden? Dan is het plots kalm.
En intussen verspilt de club tijd. Geen Europees voetbal, geen geld, geen plan, geen leider. Zelfs geen visie over hoe dat wél moet. Als dit een overwinning is, is het een bittere.
