Vincent Mannaert draait tegenwoordig overuren in Westkapelle. Terwijl de nakende overstap van Mats Rits naar Anderlecht het leeuwendeel van de aandacht opeist staat er tenslotte nog iemand op het punt om Club Brugge via een achterpoortje te verlaten. Een iets minder grote verrassing, want dat Kamal Sowah geen toekomst meer had in Jan Breydel was voor iedereen intussen wel duidelijk. Al blijkt afscheid nemen toch gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Al een hele zomer lang wordt er volop gespeculeerd over de overtollige ballast bij Blauw-Zwart. Door meermaals te benadrukken dat hij de brede selectie wil inkrimpen deed Ronny Deila er bovendien een schepje bovenop. Terwijl de Noor wel nog rekent op Dedryck Boyata staat Sowah zeker op de lijst van spelers die mogen beschikken. Hoewel hij volledig fit is maakte de 23-jarige Ghanees nog geen enkele keer deel uit van de wedstrijdkern. Dat hij na een voorbereiding waarin hij geregeld mocht opdraven niet eens in actie kwam tijdens de Brugse Metten tegen AZ was reeds een teken aan de wand. Zelfs in Europa, waar Deila geen 18 maar 22 namen mag weerhouden, blijkt er geen plek voor Sowah. Onder meer Shion Homma prijkt boven hem in de pikorde, straks komt daar nog eens Philip Zinckernagel bij.
MANNAERT ALL-IN
Net zoals het merendeel van zijn voorgangers is Deila dus niet overtuigd van de linkspoot, twee jaar geleden nog voor een toenmalig recordbedrag van negen miljoen in huis gehaald. Op dat moment een natte droom voor Vincent Mannaert, toen hij Leicester de zomer voordien polste naar de voorwaarden van Sowah naar eigen zeggen "net niet weggelachen". Nochtans kwam de huurling van OH Leuven, die er wel meteen de promotie afdwong, toen nog maar pas piepen in de tweede afdeling. Met acht goals en zes assists ontpopte Sowah zich prompt tot een van de revelaties in onze competitie, maar bij zijn moederclub zag Brendan Rodgers het dan toch niet meer echt in hem zitten. Plots lag een definitieve transfer wél op tafel, een unieke kans die de nog altijd gecharmeerde Mannaert niet wou laten liggen.
Hoewel het aantal gegadigden naar verluidt beperkt was ging de Brugse CEO all-in. Deels uit paniek: in het slot van de mercato had Club net naast de peperdure Mohamed Daramy gegrepen, hét toptarget om de flanken te versterken. Mannaert gaat er dan wel prat op altijd meerdere pistes tegelijk warm te houden, dat hij plots een oude bekende kon strikken die tot kort daarvoor nog onhaalbaar werd geacht was ineens een niet te missen opportuniteit. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, maar het doet allemaal sterk denken aan hoe hij vorig jaar met Roman Yaremchuk als alternatief voor Rasmus Hojlund op de proppen kwam. Atalanta ving bij Manchester United zopas alweer de jackpot voor de Deen, ondanks een minder geslaagde passage lijkt ook Ajax winst te zullen boeken op Daramy.
VETO VAN HOEFKENS
Blauw-Zwart daarentegen likt haar wonden. De bonussen in de deal werden vast niet vervuld, maar na twee treffers en vijf assists in 53 duels – verre van het verhoopte rendement – zou het al blij zijn indien het een fractie van de investering recupereert. "Na twee maanden krabden we ons al in de haren", gaf Mannaert een tijdje geleden nog toe hoe Club zich vrij vlug zorgen begon te maken. Na een beloftevolle start ging het dan ook snel steil bergaf. Sowah bleek een regelrechte miscast: op de rechterkant, waar Philippe Clement hem aanvankelijk posteerde, voelde hij zich niet in zijn sas. Diverse positiewissels brachten geen soelaas, waarop Alfred Schreuder niet aarzelde om hem door te sturen naar AZ. Ook daar liep het voor geen meter, en dus leek een geruisloze exit vorige zomer reeds haast onvermijdelijk.
"Bijna was het cut your losses", aldus Mannaert nog, tot Carl Hoefkens zijn veto stelde. Zijn statistieken bleven nog altijd niet om over naar huis te schrijven, maar heel even leek het alsof Sowah de torenhoge verwachtingen alsnog deels zou inlossen. In de 3-5-2 van Hoefkens vormde hij voorin een tandem met Ferran Jutglà die vooral in de Champions League brokken maakte. Sowah scoorde zowaar zelfs in de zeges tegen Porto en Atlético Madrid – zijn enige twee doelpunten in Brugse loondienst zijn alleszins memorabele exemplaren. Helaas bleek het feestje van korte duur. Nog voor het ontslag van Hoefkens deemsterde Sowah al langzaam weg, bij Scott Parker lag hij evenmin in de bovenste schuif. Eens het de beurt was aan Rik De Mil bleek het game over voor de polyvalente aanvaller annex middenvelder.
SOWAH NAAR STANDARD?
Een lijn die Deila nu doortrekt. Van alle coaches die de laatste tijd de revue passeerden in Jan Breydel wist zo enkel Hoefkens de kwaliteiten van Sowah optimaal te benutten. Niet onlogisch dus dat hij hem graag mee naar Sclessin wil lokken. Standard hoopt de eenmalig international te huren, maar of het wel tegemoet kan komen aan de eisen van zowel Club als Sowah zelf is nog maar de vraag. Een eerste struikelblok lijkt alvast diens stevige salaris, dat de Rouches wellicht niet integraal kunnen overnemen. In dat scenario zou Sowah niet mogen aantreden in de onderlinge confrontaties, door de trainerswissel en commotie rond Zinckernagel sowieso reeds met stip genoteerd in onze agenda. Niet dat Blauw-Zwart ervoor terugdeinst om concurrenten te versterken, zo blijkt uit Rits zijn transfer naar Anderlecht.
Een verhuis naar Standard is dus bespreekbaar, al schrijft Club zijn loon liever compleet uit de boeken. Twee jaar geleden groeide het geld aan de bomen in Westkapelle, maar nu men daar iets meer op de centen moet letten is het tijd om overbodige grootverdieners – zie Rits – te dumpen. Bij voorkeur vindt Mannaert zelfs een permanente oplossing, hoewel zijn prijskaartje meevalt helaas geen optie in Luik. Conform met zijn marktwaarde mikt Club nog op minstens een miljoen op drie, een som die Standard zelfs voor Zinckernagel niet zomaar kon ophoesten. Ondanks zijn glansrol op het kampioenenbal staan de gegadigden evenwel niet echt in de rij. Mannaert had het ijzer in januari moeten smeden, toen het tenminste nog lauw was. Voor zover er toen concrete interesse was blijkt die sindsdien ferm bekoeld.
HINKEN OP 2 GEDACHTEN
Sowah tijdelijk opnieuw toevertrouwen aan Hoefkens, samen met Marc Brys allicht zowat de enige die hem weer op niveau kan krijgen, lijkt daarom geen slecht idee. Hopelijk slaagt hij er zo in om zijn waarde terug een beetje op te krikken, iets wat hem in Alkmaar niet lukte. Zich nog eens in Europa in de kijker spelen zit er weliswaar niet in, bovendien gaat Sowah volgende zomer zijn laatste contractjaar in. Reden te meer om toch nu al gewoon zoveel mogelijk te cashen? De tijd begint dan wel stilaan te dringen – al gokt Mannaert er net zoals bij Éder Balanta en Faitout Maouassa misschien op dat er in de late uurtjes nog iemand aanklopt. Mocht hij daarentegen ingaan op het aanbod van Standard vormt ook een al dan niet verplichte aankoopoptie, die AZ destijds niet bedong, een eventueel punt van discussie.
Recent zag Club hoe onder andere Cyle Larin en Sofyan Amrabat meteen met woekerwinsten werden doorverkocht. In het geval van Sowah dreigt er geen jackpot door de vingers te glippen, maar indien Blauw-Zwart werkelijk gelooft dat Hoefkens hem aan het draaien kan krijgen wacht het beter af tot na het seizoen om te onderhandelen. Gezien de financiële limieten aan de boorden van de Maas dienen zich dan wie weet immers hogere bieders aan. Met zijn veelzijdigheid, volume, diepgang, passing en intelligentie zonder bal blijft Sowah alvast een interessant profiel, troeven die Hoefkens als geen ander weet te gebruiken. Als bliksemafleider van Noah Ohio bijvoorbeeld, het geliefkoosd recept met Juglà zeg maar. Hoe dan ook past Sowah als gegoten bij de visie die Hoefkens voor ogen heeft bij Standard.
VLOEK VAN YAREMCHUK
Met een nul op zes heeft hij zijn start in Sclessin wel gemist. De fans zijn er nog vuriger dan in Jan Breydel, waar Hoefkens zelfs met zijn opgebouwd krediet vlug onder druk stond. Mocht het zondag mislopen in Charleroi kan het tegen Cercle al warm onder zijn voeten worden. Een direct inzetbare kracht als Sowah is dus meer dan welkom. Wat als Hoefkens de trein echter niet op de rails krijgt, en na Clement, Schreuder, Parker, De Mil en Deila ook zijn opvolger niks in hem ziet? Op de bank verkommeren in Luik zou diens waarde helemaal kelderen, een risico dat Mannaert mogelijk niet wil nemen. Een lastige knoop om door te hakken voor de CEO, die zich zijn impulsieve aankoop vast al meermaals heeft beklaagd. Heeft hij na de dure klucht met Yaremchuk, net zoals David Okereke eerder eveneens getroffen door de vloek van de recordaanwinst, zijn lesje nu eindelijk geleerd?AD
