Wouter Vrancken kon zijn ogen nauwelijks geloven, maar hij en zijn troepen mogen hun Champions League-droom wel degelijk opbergen. Nochtans leek KRC Genk vlug op rozen te zitten toen Servette na nog geen drie minuten reeds met tien man verder moest. Alleen betaalde de vicekampioen met de blessure van Bryan Heynen (26) daarbij zelf een bijzonder zware tol. Het signaal voor Dimitri de Condé om dringend in actie te schieten?
Vooreerst omdat de pechvogel, helaas een ervaringsdeskundige op het gebied van revalidatie, weer een tijdje aan de kant dreigt te staan. De exacte schade aan zijn enkel moet nog worden opgemeten, maar hoewel er van een breuk gelukkig geen sprake is zag het er volgens Vrancken alvast niet goed uit. Wanneer de Limburgers het binnen een aantal weken achtereenvolgens opnemen tegen Club Brugge, Anderlecht en Union zal Heynen vermoedelijk nog niet van de partij zijn. De periode voor dat drieluik, met thuismatchen tegen Eupen en Charleroi en een verplaatsing naar Cercle Brugge, moeten zijn ploegmaats in principe ook wel zonder hem tot een goed einde kunnen brengen. Alhoewel.
ONMISBARE HEYNEN
Tegen de stugge Zwitsers werd pijnlijk geïllustreerd waarom Heynen een onontbeerlijke pion is voor Vrancken, die zich wel weigerde te verstoppen achter het vroege wegvallen van zijn verlengstuk tussen de lijnen. "Bryan heeft de gave om op het geschikte moment op te duiken in de vijandige zestien", gaf de coach niettemin toe dat hij van pas was gekomen om de muur die René Weiler er optrok te breken. Vooral in de verlenging beet Genk de tanden stuk op de Zwitserse egelstelling. Vrancken verweet zijn spelers achteraf een gebrek aan initiatief: misschien zou Heynen wél zijn verantwoordelijkheid hebben genomen. Al mocht het eigenlijk nooit zover komen, want tot tweemaal toe leek de klus al geklaard.
Net zoals in Genève kreeg de vicekampioen, dit keer nochtans niet geteisterd door een virale infectie, evenwel telkens het deksel op de neus. Eerst lag Heynen zijn vervanger Matias Galarza met onnodig balverlies en een dito overtreding aan de basis van de ongelukkige 1-1. Een gelijkmaker die ook volgens Vrancken nooit had mogen vallen. De ruimte die Timothé Cognat kreeg om de 2-2 voor te bereiden zinde hem vanzelfsprekend evenmin. Zonder zijn maatje had Patrik Hrosovsky zelfs met een mannetje meer moeite om het evenwicht te bewaren. Op papier zijn alle posities dan wel dubbel bezet, volgens Heynen zelf was de kern nooit breder, als Vrancken iemand niet kan missen is het dus zijn kapitein wel.
DRUKKE KALENDER
Niet wegens een tekort aan opties, want terwijl Nicolas Castro op weg is naar de exit heeft hij ook nog Aziz Ouattara achter de hand. Vorig seizoen, toen Galarza met fysieke en mentale perikelen kampte, was het doorgaans de Ivoriaan die sporadisch eens mocht inspringen voor Heynen. Op de Bosuil kookte zijn potje even over, maar zonder te kunnen tippen aan de complete middenvelder bleek Ouattara voorts een adequate back-up. Wellicht rekent Genk straks voornamelijk op hem om de afwezigheid van Heynen op te vangen. Of trekt Dimitri de Condé alsnog de transfermarkt op indien de aanvoerder, die zelf een eventueel afscheid in dat geval alleszins mag vergeten, langdurig in de lappenmand ligt?
Naast een spits om de concurrentie met de nogal fragiele Tolu Arokodare aan te gaan leek het Head of Football behoudens vertrekkers reeds min of meer klaar met zijn huiswerk langs inkomende zijde. Nu mag hij afhankelijk van het verdict voor Heynen – een scan moet snel duidelijkheid scheppen – mogelijk tevens nog op zoek naar een extra middenvelder. Om de razend drukke kalender te managen, de komende weken staan er sowieso nog vier kwalificatieduels op het programma, was Vrancken nu al openlijk begonnen met roteren. Zo nam Patrik Hrosovsky, in de voorbije campagne zonder Europees voetbal in elke competitiematch aan de aftrap verschenen, tegen RWDM meteen plaats op de bank.
GALARZA OF AZIZ?
Net als Arokodare, Mike Trésor en Bilal El Khannouss overigens. Vrancken wil zijn pionnen dit keer wat meer sparen van zijn slopende speelstijl en verkiest daarom luxeproblemen boven armoede. Behalve diep in de punt zit Genk voorin alvast gebeiteld: terwijl Alieu Fadera en Christopher Bonsu Baah allebei prima invielen bleef Yira Sor woensdag 90 minuten op de bank. In de as daarentegen zijn de opties iets schaarser. Vooral dan centraal achterin, waar alleen Mujaid Sadick overblijft als volwaardige stand-in voor Carlos Cuesta en Mark McKenzie. De volgende in de pikorde is momenteel Josue Ndenge Kongolo, een 17-jarige snotaap die nog maar pas komt piepen. Vers bloed lijkt hier misschien nog wel welkom.
Een rijtje hoger mag ook de twee jaar oudere Ibrahima Sory Bangoura voorlopig bij de A-kern blijven. Wie weet geloven de Limburgers dat hij weldra in de voetsporen van El Khannouss kan treden, of blijft Castro door de blessure van Heynen alsnog gewoon aan boord. De kans lijkt echter reëel dat De Condé in allerijl nog iets uit zijn hoge hoed tracht te toveren. Voor de volgende opdracht tegen Olympiakos maakt het weinig uit, want dan zal Vrancken nog moeten roeien met de riemen die hij ter beschikking heeft. Al staan extra aanwinsten er gezien het moordende schema in augustus liever vandaag dan morgen. Tot dan is het aan Galarza en/of Ouattara om Heynen te vervangen. Als dat maar goedkomt.
AD
