Arne Decraene
Een aantal dagen na de bekerwinst zette Antwerp haar titelambities kracht bij met een overtuigende 0-2 zege op het veld van Union. Zondag tegen Genk kan het stamnummer één zelfs de koppositie overnemen. Op vier matchen van de meet komt de dubbel dan alsmaar dichterbij voor de troepen van Mark van Bommel, die wat er ook gebeurt straks wellicht zijn kribbel onder een nieuw contract mag zetten. Of hij dan ook zal ingaan op dat voorstel is daarentegen nog een ander paar mouwen.
Mede omwille van zijn verleden sloegen de twijfels omtrent de trainer rond nieuwjaar nochtans even toe. Nadat de vroege exit in Europa al een schaduw had geworpen over de feilloze competitiestart zat er plots zand in de machine, precies wat hem bij zijn vorige werkgevers overkwam. Tot overmaat van ramp puilde de ziekenboeg uit, terwijl de opties door de breuk met Radja Nainggolan en Michael Frey sowieso waren uitgedund. Achteraf gezien misschien een goede zaak, want op die manier verdwenen de rotte appels uit de kleedkamer. Samenhorigheid is tegenwoordig het codewoord op de Bosuil, waar volgens Paul Gheysens iedereen één hechte familie vormt. "Het is bijna abnormaal hoe deze groep aan elkaar hangt", glunderde de voorzitter na de tweede triomf in de Croky Cup op drie jaar tijd.
KRACHT VAN COLLECTIEF
Van een ploeg vol nieuwe gezichten wist Van Bommel op én naast het veld dus een sterk collectief te smeden. Tekenend is hoe Toby Alderweireld, die zo'n sfeer naar eigen zeggen nog nooit beleefde, Faris Haroun betrok bij de bekerviering. Samen met onder andere Vincent Janssen was hij vorige zomer een van de maar liefst negen aanwinsten, in januari nog aangevuld met Mandela Keita en Gyrano Kerk. Beide huurlingen integreerden zich in mum van tijd en droegen allebei al hun steentje bij – ook Marc Overmars, een controversiële keuze die Gheysens zich tot op heden evenmin beklaagt, verdient een pluim. Bovenop het bekerparcours, waarin het Genk en Union uitschakelde, bleef de Great Old dankzij een fraaie reeks van 39 op 51 na de jaarwissel namelijk alsnog netjes in het spoor van de concurrentie.
Inclusief 12 (!) clean sheets, waarmee Jean Butez zijn competitietotaal reeds aandikte tot 20 stuks. Van Bommel gaat in tegen de Hollandse school door zijn succes bovenal te bouwen op een ijzeren defensie. Ook de rest van het elftal verdedigt als een compact blok. Zuinige en zakelijke zeges zijn zo stilaan zijn handelsmerk: Antwerp won al 11 keer met het kleinste verschil, na nieuwjaar scoorde het slechts drie keer meer dan twee doelpunten. Voor spektakel of goals hoef je de laatste tijd niet op de Bosuil te zijn, dat straks niettemin volloopt voor het bezoek van Genk en Club Brugge. De organisatie staat voorop voor Van Bommel, die zonder de bus te parkeren de balans bewaart tussen verdedigen en aanvallen. Hoewel hij hen doordeweeks veel vrijheid gunt hamert de Nederlander tussen de lijnen op discipline.
BEELD VAN DE COACH
Iedereen heeft duidelijke taken die strikt moeten worden nageleefd. Op de flanken, waar binnen de afgebakende richtlijnen wel ruimte is voor creativiteit, lagen Kerk en vooral de plichtbewuste Arbnor Muja de voorbije weken daarom vaak hoger in de schuif dan Michel-Ange Balikwisha. De winger klaagt echter niet, legde als invaller de bekerfinale in een definitieve plooi en mocht in het Dudenpark als beloning de 90 minuten volmaken. Daar kwam Balikwisha bevrijd voor de dag: wie weet piekt hij samen met de rest van de ploeg op het perfecte moment. Met behulp van leidersfiguren zoals Ritchie De Laet, Alderweireld en Janssen, de vleesgeworden vechtlust die steevast voorop gaat in de strijd, houdt Van Bommel alvast iedereen scherp. Ook tegen Union en KV Mechelen gaf de spits het goede voorbeeld.
De dixit zijn coach 'irritante' goalgetter belichaamt de fysieke en mentale kracht van de Great Old. Een uitgekookt, slinks en volwassen elftal dat zich zomaar niet van de wijs laat brengen, maar geduldig haar kans afwacht om klinisch toe te slaan. Gebeten en onverzettelijk, naar het beeld van de trainer. Eens op voorsprong maakt Antwerp, net als Union dodelijk in de omschakeling, de match dan weer telkens vakkundig dood. Ook tegen de Brusselaars profiteerde het woensdag optimaal van enkele foutjes, om nadien amper in de problemen te komen. Schoonheidsprijzen vallen er met die efficiënte aanpak niet te winnen, maar dat zal Van Bommel worst wezen. Net als zijn bazen is hij louter bekommerd om het resultaat, zeker nu het om de knikkers gaat. Al doen we zijn tactisch vernuft en kennersoog dan tekort.
CORRECTE KEUZES
Van Bommel onderscheidt zich tenslotte niet louter als een people manager. Eigenzinnige keuzes zoals Calvin Stengs op het middenveld, Jelle Bataille als linksback of Balikwisha als stand-in voor Janssen diep in de punt bleken stuk voor stuk de juiste. Vaak ingegeven door blessureleed: van alle titelkandidaten bleef het stamnummer één het minst bespaard, een bewuste gok ten gunste van het evenwicht in de groep. Van Bommel liet de bijwijlen dunne spoeling niet aan zijn hart komen en durfde jonkies als Zeno Van den Bosch en vooral Arthur Vermeeren lanceren, die zijn vertrouwen allerminst beschaamde. Een zes met prima voeten – ondanks de defensieve stabiliteit pleit de Nederlander niet voor betonvoetbal. Alhassan Yusuf, voorheen nochtans een steunpilaar, komt sinds zijn herstel nauwelijks nog aan de bak.
Als partner voor Vermeeren varieert Van Bommel doorgaans tussen Jurgen Ekkelenkamp, Keita en Stengs. Afhankelijk van de tegenstander wordt de driehoek op het middenveld dus iets anders gelegd, maar voorts past hij zijn vertrouwde 4-3-3 zelden aan. Flexibel zijn hoeft niet wanneer alles klikt. Van Bommel zweert bij een min of meer vaste basisploeg die kan terugvallen op herkenbare patronen. De vele nieuwkomers en blessures weerhielden hem er niet van om automatismen in zijn elftal te slijpen. Alle credits dus voor de coach, die tevens rust uitstraalt richting zijn groep. Met de beker al op zak oogt Antwerp opvallend relaxed. Van decompressie is evenwel geen sprake, integendeel: de serene viering en gecancelde huldiging hinten op honger naar meer. Woensdag spatte de goesting er alleszins vanaf.
LEKO-SCENARIO
Samen met zijn bestuur houdt Van Bommel opzichtig de druk af. Niks moet, alles mag. Zelfs de immer ambitieuze Gheysens zit er ontspannen bij – waar is de tijd dat hij Brian Priske tijdens de rust zijn vet ging geven? Na voltreffers als Laszló Bölöni, Ivan Leko en Frank Vercauteren was de Deen min of meer de enige misser. Onder die laatste twee kroonde de Great Old zich al respectievelijk tot bekerwinnaar en vicekampioen. Om hen te overtreffen heeft Van Bommel, door de directie nu al hoger ingeschat, dus nog werk voor de boeg. Een halfjaar na dat hoogtepunt vertrok Leko wel abrupt naar China. Van Bommel voelt zich thuis op de Bosuil, waar hij eindelijk naar waarde wordt geschat, maar ligt daar nog maar een jaar onder contract. Een verbintenis die zijn voorzitter zonder enige twijfel wil openbreken.
"Dit zijn de mannen die de toekomst mogen uittekenen", klonk het over zijn Oranje tandem. Door vol de kaart van Pacho te trekken bracht Van Bommel zijn werkgever alvast reeds rechtstreeks een pak miljoenen op. In zijn zog zullen volgens CEO Sven Jaecques straks nog meer sterkhouders vertrekken. Overmars gaat met het vers kapitaal ongetwijfeld op jacht naar waardige vervangers en heeft met Jacob Ondrejka zelfs al een eerste aanwinst beet, maar vooraleer zijn kribbel te zetten verlangt Van Bommel wellicht sportieve garanties. Verwachtingen die het stamnummer één wil en kan inlossen, maar wat als er een interessantere uitdaging zijn pad kruist terwijl hij de kat uit de boom kijkt? In het buitenland blijft de ex-speler van PSV, Barcelona, Bayern München en AC Milan een naam die klinkt als een klok.
DUBBEL OF VAN BOMMEL?
Bij een eventuele dubbel zal de interesse alleen maar toenemen. Net zoals Karel Geraerts bij Union wil Van Bommel om de focus te bewaren de onderhandelingen pas aanvatten eens de strijd gestreden is. Wie weet welke kapers dan al op de kust liggen. Gheysens, die zijn coach absoluut niet kwijt wil, zal er hoe dan ook alles aan doen om hem te overtuigen. Van Bommel bedankte hem en de rest van de clubleiding reeds voor het vertrouwen met een eerste trofee, binnen enkele weken hoopt hij ook een tweede exemplaar in de prijzenkast te zetten – en toe te voegen aan zijn persoonlijk palmares. Een zege zondag tegen Genk, waar hij afgelopen zomer overigens eveneens op de lijst stond, kan dan een eerste stap zijn. Wat de uiteindelijke afloop betekent voor zijn toekomstplannen zijn zorgen voor later.
AD
