Olivier Plancke
Hij speelt niet wekelijks bij Brighton, maar bij de Rode Duivels is Maxim De Cuyper onaantastbaar. Terwijl Fabian Hürzeler hem vaak op de bank houdt, zet Rudi Garcia hem blind in de basis. En dat met lef: De Cuyper schuift binnen, gaat diep, duikt laat op en breekt zo alle klassieke regels voor een linksback. Wat in Engeland experiment lijkt, is bij België een wapen. Hoe hij dat contrast zó goed weet te bespelen, lees je in de volledige analyse.
LEES OOK: Garcia speelt blufpoker: steunpilaar Rode Duivels out?
Bankzitter in Engeland, onmisbaar bij de DuivelsBij Brighton is Maxim De Cuyper voorlopig vaker invaller dan basisspeler. In de Premier League kwam hij tot nu toe aan schaarse basisplaatsen, meer invalbeurten en slechts enkele honderden minuten – met die ene late kopgoal op Stamford Bridge als uitschieter.
Dat beeld past bij coach Fabian Hürzelers logica: hij houdt vast aan wat werkt (de linkerkant met flow rond Gómez), roteert gericht en gebruikt De Cuyper geregeld als invaller in plaats van vaste basisspeler.
Dezelfde speler die bij Brighton soms tussen start en bank schommelt, staat bij België al maanden als eerste keuze op linksback. Rudi Garcia laat De Cuyper precies doen waar hij goed in is. Hij start links, schuift slim naar binnen als Doku breed blijft, of komt net laat erover voor de voorzet achteruit.
Zijn goal in Liechtenstein was geen toeval: telkens dezelfde run, op tijd vertrekken en op de juiste plek opduiken. Tegen Kazachstan kreeg hij weer minuten in hetzelfde stramien, tegen Noord-Macedonië bleef hij gaan tot het einde.
Garcia laat hem doen wat Brighton niet durft
In de selectie van Garcia is Timothy Castagne een grote concurrent, de polyvalente verzekering die meestal op rechts speelt. Daardoor is Joaquin Seys zijn pure linksback doublure. Arthur Theate blijft centraal spelen en schuift alleen in nood naar de linkerkant.
In de interlandperiodes in september én oktober was De Cuyper telkens basisspeler op links. Vandaag heerst er dus geen discussie over zijn plek in het elftal, enkel over zijn plafond tegenover beter wingers, al zal hij die straks niet tegenkomen tegen Kazachstan en Liechtenstein.
Zijn dubbele leven maakt hem alleen maar sterker
Hoewel hij geen basisplaats heeft bij Brighton, is hij aanvallend gegroeid in de Premier League. Hij levert in minder minuten toch vaker beslissende momenten op: hij herkent sneller waar de ruimte valt, durft doorduwen in de recuperatie, en brengt ballen die gevaar opleveren.
Je ziet het in zijn looplijnen en timing: hij maakt minder meters om meters, maar meer kanscreatie per 90 dan je bij veel backs verwacht in Engeland. Dat is geen toeval, maar het resultaat van trainen op patronen en het automatisme om laat in de box op te duiken.
Tegelijk wordt hij defensief harder getest. De Premier League dwingt hem om sneller te lezen en sterker te staan: 1-tegen-1 niet openzetten, het lichaam juist kantelen, sprinten én afremmen op het juiste moment.
Omdat hij niet elke week 90 speelt, moet hij foutloos zijn in die details. Dat is precies de stap die hem van goede invaller naar betrouwbare starter kan tillen. Voor België is dat winst: Garcia krijgt een linksachter die rendement haalt. Voor Brighton is het het tussenstation: zodra hij die defensieve precisie stabiel vastklikt, volgt vanzelf de volgende stap in minuten en status.
