Olivier Plancke
Trossard duwt achter de schermen een nieuwe contractbom richting het Arsenal-bestuur. En dat amper maanden na een loonsverhoging zónder extra jaren—precies hoe Arsenal dertigers kort aan de lijn houdt. De Belg voelt z’n waarde stijgen: polyvalent links/rechts/valse negen én vaak beslissend wanneer matchen vastzitten. Komt er nu eindelijk zekerheid voor 2027 en verder, of houdt Arteta’s club de teugels strak? Lees waarom die balans tussen waardering en macht z’n dossier zo explosief maakt.
LEES OOK: Ultieme gelijkmaker verpest glansrol voor Trossard
Supersub gooit nu écht een contractbomDe rol van supersub past hem als gegoten. Tot op vandaag scoorde hij al 10 goals als invaller voor Arsenal (met 4 assists), en dit seizoen leverde hij al 1 goal + 2 assists in die rol. Vorig weekend was Leandro Trossard (30) wederom beslissend, dit keer in de basis tegen Sunderland. Maar het echte verhaal schuilt momenteel elders.
Achter de schermen wordt alweer over een contract gepraat, enkele maanden nadat hij een loonsverhoging kreeg zonder extra jaren erbij. Op het eerste gezicht lijkt dat gretig van Arsenal, maar het past net in hoe de club werkt: prestaties worden snel beloond met looncorrecties, terwijl de club de looptijd bewust kort houdt bij dertigers.
Voor Trossard is dat ook logisch: hij is Mikel Arteta’s joker — links, rechts of als valse negen — en beslist vaak matchen vanaf de bank. Juist die combinatie van polyvalentie en ‘clutch’-momenten maakt dat er sneller over bijtekenen wordt gesproken.
Waarom Arsenal betaalt, maar niet verlengt
In augustus werd zijn overeenkomst nog maar opgewaardeerd — een beloning voor impact en betrouwbaarheid — maar de looptijd bleef gewoon doorlopen tot 2027. Dat is een bewuste tactiek die we de laatste tijd vaker zien: loon corrigeren naar waarde, zonder meteen extra jaren uit te rekken. Het is een manier om meer loon te geven als een speler presteert, maar ook speelruimte te bewaren voor de toekomst.
In Trossards geval dook nu alweer het signaal op dat hij nog eens wil praten: niet alleen om het gevoel van waardering, ook om de termijn. Een extra jaar of twee zou de balans geven tussen zekerheid voor de speler en rust in de kleedkamer hiërarchie. En hij heeft wel een stevige case daarvoor.
Omdat zijn rendement per minuut Arsenal punten oplevert op momenten dat wedstrijden vastzitten. Dat beeld is niet gebouwd op één wedstrijd: het is een patroon van invallen, versnellen, en beslissen. Voor een club die wedstrijden steeds vaker met bepalende wissels wint, vertegenwoordigt Trossard een soort verzekeringspolis.
Zijn basistechniek, eerste controle onder druk en vermogen om in de half-spaces te combineren, maken hem de ideale oplossing wanneer tegenstanders lager zakken en ruimtes klein worden. Voeg daar nog bij dat hij links, centraal of rechts kan spelen en zelfs als valse negen: dat soort polyvalentie is precies wat Arsenal intern beloont.
Trossard wil zekerheid, Arsenal wil controle
Maar er is ook de andere kant van de tafel. Arsenal heeft de luxe om waardering te tonen zonder zich voor een lange termijn vast te binden. Een opgewaardeerd loon in 2025 zonder langere looptijd hield de planning richting 2027 open — en dat was geen toeval. De club bouwt aan een kern die piekt op verschillende leeftijden en wil vermijden dat té veel dertigers tegelijk lang vastliggen.
Vandaar dat er achter de schermen wordt gepraat. Er wordt afgetast of er marge is voor nog een lichte aanpassing, terwijl de club de macht in eigen handen houdt. In die context is een gesprek met Trossard logisch, maar het is ook geen blanco cheque. Het is de kunst om de gulden middenweg te vinden tussen zijn bewezen waarde en de langere termijncapaciteit van de selectie.
Trossard zelf zendt de laatste maanden consequent hetzelfde signaal: hij zit goed, wil prijzen winnen in Noord-Londen en was nooit van plan om weg te gaan. Dat gevoel — de wisselwerking tussen speler die rendeert wanneer het erom doet en club die zich gezien voelt in zijn eigen planning — maakt dit dossier zo interessant.
