Olivier Plancke
Hij kwam als noodoplossing, maar Senne Lammens ontpopt zich razendsnel tot onbetwiste nummer één bij Manchester United. Na zijn glansprestatie op Anfield verschuiven de plannen: géén nieuwe keeper in januari, wel grote toptransfers op andere posities.
LEES OOK: 'Transferbom in Anderlecht: Angulo grof wild in Engeland'
Van transferflop naar Anfield-baasHij kwam binnen als het gemakkelijke mikpunt. Deadline Day, rugnummer 31, een Belg die op Old Trafford ‘even’ het keepersdossier mocht ontmijnen. Het klonk alsof hij vooral de zondebok van morgen zou worden. En toch stond Senne Lammens vorig weekend op Anfield precies daar waar United al jaren kraakte: in de storm, in de scrimmages.
Liverpool – Manchester United eindigde 1-2, de eerste uitzege van de Mancunians op Anfield sinds 2016. Vijf reddingen, één tegengoal, nul theater: Lammens deed wat United al te vaak niet deed — niks cadeau geven. In twee duels pakte hij acht saves in totaal, met Anfield als ultiem visitekaartje.
Om te begrijpen waarom dit méér is dan euforie, moet je terug naar de maandag na Deadline Day. United haalde Lammens bij Antwerp voor iets meer dan achttien miljoen en zette hem meteen onder contract tot 2030. Twee weken later volgde het debuut tegen Sunderland, en dat werd de eerste clean sheet van het seizoen.
Juist daar, in die voorspelbare thuiswedstrijd, begon het verhaal stiekem te schrijven: corners werden gedomineerd, de box werd terug van United. Het gaf Amorim het recht om níet te veranderen op Anfield. Lammens blijft de nummer één.
Je merkte het aan de lichaamstaal achterin. Centrale verdedigers stappen net een halve meter hoger als ze voelen dat de doelman domineert. Bij corners en scrimmages is dat verschil extreem: één duidelijke roep, twee ferme stappen naar voren, en plots wordt de box eigendom van United.
Lammens maakt het keepersdossier overbodig
Het keepersdossier is intussen keurig geordend. André Onana vertrok op uitleenbasis naar Trabzonspor. Ondertussen voelt concurrent Altay Bayındır de bui al hangen en verliest status in de hÏerarchie. Toch behoudt hij zijn waarde als drukmiddel: hij ademt in Lammens’ nek en houdt het niveau scherp in de weken zonder spotlights.
In Engeland klinkt al: “beste signing in jaren” Dit United ziet er beter uit als de doelman niets uitzonderlijks hoeft te doen om het normale mogelijk te maken. Op Anfield heette dat normale: vijf reddingen, geen drama.
Brighton thuis wordt de test op duurzaamheid: als Lammens dan ook bevestigt, dan hoeft niemand in januari nog te dromen van een nieuwe naam tussen de palen.
Lammens verschuift alles in de wintermercato
Er zit trouwens een Belgisch staartje aan dit alles. In Engeland is elk weekend een referendum, maar intussen groeit de vraag of Lammens de hiërarchie bij de Rode Duivels mee kan opschuiven. Als hij in de Premier League zes tot tien matchen lang hetzelfde niveau etaleert, volgt de nationale ploeg-logica vanzelf.
Sportief-economisch verandert er ook iets. Een club die elke maand wel een nieuwe keepersnaam op het boodschappenlijstje zette, kan de wintermercato gebruiken waar het pijn doet: een extra ‘zes’, een lopende back, een dribbelaar. Niets verkoopt beter in januari dan het gevoel dat één positie níét meer open staat.
Concreet wijst de radar in drie lijnen: een ‘zes’. Brightons Carlos Baleba blijft de droom, maar intern klinkt dat de club pas na dit seizoen wil praten. Een lopende rechtsback: Vanderson van Monaco wordt al maanden verkend, prijskaartje rond de €30–35 miljoen.
Een dribbelaar: Nico Williams als eerste keuze met clausule richting €50–60 miljoen én een looneis van meer dan 400.000 pond per week, waardoor híj meteen de duurste zou worden. Als outsider valt Antoine Semenyo, door Bournemouth momenteel op 55 miljoen euro gewaardeerd.
