Olivier Plancke
Wordt Michael Verschueren straks de ceremoniële voorzitter die het vuur opvangt voor Marc Coucke? Zonder duidelijk mandaat dreigt de “giftige stoel” hem in recordtijd te verbranden, zeker met zijn beladen verleden en broze consensus. Sneuvelt Verschueren sneuvelt in recordtijd? Lees hoe dicht Anderlecht bij die valkuil staat — en wat het kan redden.
LEES OOK: Coucke verrast opnieuw: mysterieuze video zet fans op scherp
Ceremoniemeester van Coucke: schild of schijnmacht?Als Michael Verschueren straks voorzitter wordt van Anderlecht, dan wordt dat niet als sterke man, maar wel als ceremoniemeester. Dat is de expliciete wens van Marc Coucke: een voorzitter die lintjes doorknipt, handjes schudt, het paars-witte verhaal vertelt — en niet beslist.
Coucke heeft iemand nodig tussen hem en de vurige achterban. Iemand met paars-wit DNA, iemand die de taal van de tribunes spreekt. Verschueren heeft de naam, het stamboek en het sentiment. Hij zat recent zichtbaar dicht bij Coucke van de bekerfinale, VIP in Parijs, tot een match van de Rode Duivels.
Perfecte bliksemafleider, zeggen de voorstanders. Een schild. En hij brengt toegang mee. Zijn rol bij de ECA leverde hem een netwerk op waar Anderlecht vandaag alleen van kan dromen.In een club die weer wil aanknopen met de grote tafel is dat geen detail.
Bovendien kan Verschueren verhalen verkopen: nationaal én internationaal. Anderlecht hunkert naar iemand die niet vanaf dag één als “de vijand” wordt gezien.
De giftige stoel: oud zeer, dun mandaat — recordtijd lonkt
Maar: de stoel is giftig. Wie op die stoel gaat zitten, wordt stuurman in een mistbank van belangen. Zonder duidelijke afspraken over wie beslist — management of aandeelhouders, sport of communicatie — wordt de nieuwe voorzitter geen dirigent, maar een marionet.
En dan is er het dossier-Verschueren zelf. Zijn passage in de operationele top van RSCA was geen succes. Te dure contracten in de verkeerde periode, sportieve stilstand, uiteindelijk een administratieve rol. Hij verkocht zijn aandelen, stapte uit de raad van bestuur, en verdween vorig jaar zelfs uit het stadion.
Dat vergeten fans niet zomaar. Je kan een comeback verkopen als revanche op Vandenhaute, maar wie revanche als drijfveer heeft, slaagt zelden. Bovendien is er de procedure. Verschueren is geen bestuurder meer. Wil hij voorzitter worden, dan moet hij eerst terug de board in. En hij kan die voorzittersrol alleen combineren met zijn ECA-functie als Nasser Al-Khelaïfi daar zijn zegen voor geeft.
Status zonder mandaat: marionet in recordtijd — tenzij
Het grootste risico is eenvoudiger: status zonder mandaat. Een “ceremoniële” voorzitter die tegelijk het vuur moet opvangen, is gedoemd om te branden. Als hij binnenkomt als “man van Coucke” maar zonder beslissingsrecht, dan heet hij binnen drie weken marionet.
De leuze “Wouter Buiten” kan in een handomdraai “Michael Buiten” worden. Er is nog iets. De club lekt scenario’s over andere namen die “meer eensgezindheid” zouden brengen — vertrouwelingen van Coucke, zelfs de schaduw van Romelu Lukaku duikt in het geruchtencircuit op.
Dat is niet per se serieus, maar het is wel signaal: de consensus rond Verschueren is broos. Een voorzitter begint het liefst met een breed mandaat, niet met een stemronde “tegen erger”. Betekent dit dat het niet kan slagen? Nee. Het kan, op drie voorwaarden.
Eén: mandaat op papier. Wie beslist wat, wanneer en met welk vetorecht? Twee: de voorzitter vertegenwoordigt, de CEO en sportieve cel beslissen. Eén woordvoerder. Drie: lever meteen. Met concrete daden die de supporters voelen. Doet hij het zonder mandaat, dan wordt hij weggeblazen nog voor de storm echt losbarst.
Zonder die drie voorwaarden kan het snel verkeerd lopen. Dan wordt de “ceremoniële” voorzitter het gezicht van elke misser, zonder de invloed om te corrigeren. De macht blijft elders, de schuld landt bij hem. Zo brand Verschuerens krediet meteen op.
