Olivier Plancke
RSCA houdt Nathan De Cat (17) thuis van het WK U17 in Qatar. Dat is een winst op korte termijn, maar een risico op de lange termijn. Buitenlandse scouts kijken immers al een tijdje mee en in 2026 gaat hij zijn laatste contractjaar in: zo jaagt RSCA haar goudhaantje weg. Wie talent afremt, verliest macht én goodwill—zeker als Maamar en Tajaouart wél mochten gaan naar het WK U20. Het is een beslissing die Anderlecht miljoenen én identiteit kan kosten.
LEES OOK: Protest Anderlecht terecht? De Bilde velt verdict penaltyfase
Korte winst, groot risico: RSCA snijdt in eigen vleesAnderlecht staat op het punt een korte termijn zege in te ruilen voor een lang termijn verlies. Nathan De Cat (17) wil naar het WK U17 in Qatar, maar houdt hem tegen omdat hij – gênant maar waar – nu al hun belangrijkste speler is. Het klinkt rationeel, maar het is dom beleid.
Dat De Cat vandaag de beste Anderlecht-speler is, wéten ook de clubs buiten België. Buitenlandse scouts komen hem live bekijken. Er worden geen namen genoemd, maar de boodschap is duidelijk: als hij zo blijft evolueren, is een lang verblijf in het Lotto Park onwaarschijnlijk.
En komende zomer, in 2026, wandelt De Cat zijn laatste contractjaar in. Dat is het moment waarop de onderhandelingsmacht van Anderlecht koopt misschien drie tot zes punten in november met De Cat in de ploeg. Maar het kost goodwill bij je grootste talent en sterspeler, dat RSCA straks nodig heeft aan de onderhandelingstafel.
Een speler die je laat groeien, verlengt sneller en verkoopt beter. Een speler die je afremt, onthoudt dat. In 2026 betaalt hij je terug – met een lagere transferprijs, hardere voorwaarden of een exit op zijn voorwaarden. De Cat thuishouden van het WK U17 in Qatar kan Anderlecht dus miljoenen kosten.
Hypocrisie: Maamar & Tajaouart wél, De Cat níét
De hypocrisie steekt bovendien. Voor Marokko mochten Ali Maamar en Anas Tajaouart wel naar het WK U20. Het verschil? De Cat is belangrijker. Het risico op blessure is er altijd, maar het grootste risico is relationeel. De Cat wil dit toernooi spelen. Het is één van die zeldzame, vormende ervaringen die hij later meeneemt naar Europese avonden.
Anderlecht moest De Cat de kans geven om te spelen op het WK U17. De club krijgt een betere speler terug en – nog belangrijker in 2026 – een partner in gesprek. Verlengt hij zijn contract, dan tekenen Anderlecht en De Cat samen een traject uit: rol, clausules, doorverkoop.
Wordt hij komende zomer toch verkocht, dan onderhandelt De Cat die zich gesteund voelt niet tegen Anderlecht, maar met Anderlecht. De voetbalbond wil zijn beste selectie, Anderlecht wil zijn beste speler. Iedereen heeft een punt, niemand heeft gelijk. Dan blijft alleen identiteit over. Wat wil Anderlecht zijn? Een club die opleidt wanneer het uitkomt, of een club die opleidt wanneer het ertoe doet?
Laat hem gaan of hij gaat weg: visie boven november
Anderlecht moet De Cat laten gaan. Niet uit romantiek, maar uit logica. Enkele wedstrijden in Qatar zal Anderlecht macht en invloed geven aan de onderhandelingstafel. En daar worden in het moderne voetbal de belangrijkste beslissingen genomen.
Anderlecht wil staan voor Neerpede, voor kansen, voor talent dat doorstroomt. Dan kies je hier voor de speler. Laat De Cat gaan. Toon dat je groter denkt dan november. Werk een plan B uit voor Mechelen en Club Brugge. En als hij met een medaille terugkomt, profiteer je als eerste van de speler die hij daar geworden is.
