Olivier Plancke
Kevin De Bruyne kijkt raar op: met Youri Tielemans out duwt Rudi Garcia de aanvoerdersband zijn richting uit. Alleen: KDB had die band nooit nodig om leider te zijn, en is hij hier nooit vragende partij voor geweest. Trekt de ceremonie rond de armband hem net uit zijn optimale rol?
LEES OOK: Castagne klopt zichzelf op de borst bij Rode Duivels
Garcia’s zet: waarom schuift hij de band naar KDB?Youri Tielemans geblesseerd is de kapiteinsband praktisch op weg naar Kevin De Bruyne. La Dernière Heure plaatst er nauwelijks vraagtekens over: bij afwezigheid van de “nieuwe aanvoerder” Tielemans draagt KDB in oktober de band. Rudi Garcia wilde het eerst intern melden (“jullie zullen er niet ver naast zitten”—grijnst), maar de logica is onontkoombaar.
Daarbij helpt dat Garcia De Bruyne expliciet als kampioenstype omschrijft—met de kanttekening dat hij op zijn 34ste niet élke match 90 minuten hoeft te malen. Dat is geen beperking, maar onderdeel van volwassen leiderschap: doseren waar nodig, forceren waar het moet.
Met Tielemans geblesseerd, is de rangorde helder: De Bruyne voorop, met Thibaut Courtois en Thomas Meunier als andere senioren in de leidersgroep. De befaamde “conseil des leaders” van Garcia. Romelu Lukakuu behoort ook tot dat groepje, maar is momenteel geblesseerd.
Wil KDB dit wel — of blijft hij liever leider zónder lint?
De grote vraag is: wil De Bruyne dat wel? Onder Garcia was hij al eens aanvoerder (Nations League-match tegen Oekraïne), maar het punt is: En De Bruyne speelt al jaren zonder band. Zijn leiderschap zit niet in de band of de speech, maar in leading by example De band maakt hem geen andere voetballer; hij formaliseert wat hij toch al doet.
Hij heeft de band nooit opgeëist, laat staan nodig gehad om leider te zijn. Toen hij in 2023 even wél officieel kapitein werd, klonk het ontwapenend nuchter: “Als ik moet spreken, dan zal ik dat doen. Als dat niet nodig is, dan niet. Ik wil me niet opdringen.”
En: “Het is een eer… maar als ik het niet ben, verandert mijn rol niet.” Dat is geen valse bescheidenheid; het is De Bruyne in zijn kern. Leiderschap als norm, niet ceremonieel. Precies daarom is hij nu de evidente drager van de aanvoerdersband. Oktober is een kwalificatie-tweeluik dat vraagt om duidelijkheid en tempo.
De valkuil: protocol & micro’s duwen hem uit z’n regisseursrol
Tegelijk is er het lichamelijke: De Bruyne is 34, vindt nieuw – intensief - clubritme in Italië. Dat vraagt dosering. En de band kan ook last zijn—de toss, discussiëren met scheidsrechter, mediaverplichtingen, protocol,… KDB brandde zich bovendien vorig jaar aan een explosief interview in Frankrijk.
De Bruyne heeft in het verleden al bewezen dat hij invloed niet via microfoon maar via bal en positie uitoefent. Door de ceremonie rondom de armband doorgaans elders te parkeren (in normale tijden bij Tielemans), werd De Bruyne afgeschermd van dergelijke zaken. Nu Tielemans wegvalt, verschuift die ceremonie voor even naar KDB.
Kortom: met de band riskeert Garcia De Bruyne uit zijn optimale rol te trekken. KDB is het waardevolst als regisseur met vrij hoofd—niet als ceremoniemeester die de toss doet, met de ref onderhandelt en na afloop de micro’s te woord staat.
Hij heeft die band ook nooit opgeëist; hij leidt sowieso. Geef hem dus geen takenpakket dat hem van de 10 naar het protocol duwt. Als België wint, zal het zijn omdat De Bruyne het spel dirigeerde, niet omdat hij het lint droeg.
