Olivier Plancke
Eén jaar na de lofzang op Fink staat Genk in lichterlaaie: 8 op 24 en een pijnlijke reeks zonder clean sheet — het geen pech meer, maar een patroon. Hoe kon een project dat “weg van de paniekreflex” moest gaan, zó snel kantelen richting exitgesprekken? Deze week wordt genadeloos: Rangers uit en STVV uit. Houdt De Condé het hoofd koel of gaat toch de paniekknop in?
LEES OOK: Genk vieze papieren: "Club en Union hebben dat wél"
Eindelijk weg van de paniekreflexEén jaar geleden stond Thorsten Fink symbool voor de hergeboorte van KRC Genk. Dimitri de Condé liep rond met twee koffies en grote woorden in een gesprek met Het Laatste Nieuws. “Je gaat hier niemand een slecht woord over hem horen zeggen. Níemand.”
De coach die op een vrije dag liever babbelde met communicatie en financiële dienst dan thuis te zitten. De man die met zijn staf ’s morgens al stond te zweten in de fitness. “Samen Genk” was geen slogan maar een vibe. Genk was na acht speeldagen leider, swingend en moeilijk te lezen.
Spelers die zwoeren dat matchen makkelijker waren dan de trainingen. In maart volgde het ultieme vertrouwen: een opgewaardeerd contract van onbepaalde duur. De club wou weg van de paniekreflex, mikte op een soort Arsène Wenger-stabiliteit in Limburg.
Geen pech, wel een patroon
Fast forward naar vandaag en het woord “ontslag” is al geen taboe meer. 8 op 24. Veertiende. Geen enkele clean sheet in de competitie; met die twee Europese matchen in Poznan erbij zit je aan negentien duels zonder de nul — “Ne-gen-tien!”, zoals Franky Van der Elst het hamerde in Het Nieuwsblad.
En waar vorig seizoen tegen de rechtstreekse concurrenten Club Brugge en Union SG amper 6 op 24 werd gepakt, herhaalt het scenario zich. Zelfs als Genk niet de mindere is, verliest het tóch. Dat heet niet pech, dat heet een patroon. En dat knaagt.
In de omschakeling is Genk lek, in de eindfase naïef. Peter Vandenbempt zei het rechtuit op Sporza: Fink moet het slot op de deur krijgen. Het argument “jong en onervaren” is op.
Nu al over & out?
Hoe is dat dan mogelijk, zo’n snelle slinger van euforie naar exitgesprekken? De Condé prees Finks modernisme: onvoorspelbaar in opbouw, overtal creëren, intensiteit op training. Nu zijn het vooral voorspelbare gaten in de omschakeling en op voorzetten.
Vorig seizoen: assertiviteit ten top (“we zijn favoriet”). Vandaag is het net andersom (“in Glasgow hebben we niets te verliezen”). De perceptie draait: van charismatische bouwer naar coach die het mooi wil doen en ondertussen verliest. Als dát verhaal blijft hangen, komt het moment dat “onbepaalde duur” plots heel bepaalbaar wordt.
Het scenario is even brutaal als eenvoudig: Rangers FC uit op donderdag, STVV uit op zondag. Twee keer vuur. Fink zei dat er in Glasgow “niets te verliezen” valt — ironisch genoeg staat net daar veel op het spel: krediet, vertrouwen in de kleedkamer, en zelfs de derbytemperatuur.
Want als het zondag op Stayen misloopt, dan wordt die Wenger-droom van De Condé opnieuw ingehaald door het enige principe dat in voetbal altijd wint: het scorebord. Dan wordt het “over and out” geen krantenkop, maar beleid. En toch weer een paniekreactie
