In de derde voorronde van de Conference League neemt Club Brugge het donderdagavond op tegen KA Akureyri. Door de transfersoap omtrent Mats Rits lijkt het bezoek van de IJslanders momenteel echter slechts bijzaak in Jan Breydel. Terwijl er vanuit Brussel langs alle kanten aan zijn mouw wordt getrokken maakt de 30-jarige middenvelder wel nog altijd gewoon deel uit van Ronny Deila zijn 22-koppige selectie. Een signaal naar alle betrokken partijen, of louter een ultiem potje blufpoker?
Afwachten of Rits straks werkelijk op het wedstrijdblad staat – wie weet geraakt het dossier tegen dan nog in een stroomversnelling. Dat het thuispubliek hem in dat geval op de korrel dreigt te nemen laat Deila alleszins niet aan zijn hart komen. Zolang hij rondloopt in Westkapelle rekent de coach op Rits, die hij liefst zelfs aan boord zou houden. "Mats is een topspeler die op veel manieren belangrijk is voor het team. Als hij blijft maakt hij zeker deel uit van de plannen", ontkrachtte Deila het gerucht dat hij het meubelstuk richting de exit duwt. Behalve de financiële zekerheid die zowel Anderlecht als Union hem in tegenstelling tot Club vandaag reeds willen bieden, is naar verluidt nochtans ook het sportieve aspect een doorslaggevend argument om het Blauw-Zwarte nest na vijf jaar trouwe dienst te verlaten.
VECHTEN VOOR PLEK
Tenslotte lijkt Rits in Brugge niet langer zeker van zijn plek. In het verleden was dat vaak niet anders. De polyvalente pion verscheen dan wel in 161 van zijn 197 duels aan de aftrap, een onbetwist titularis was hij zelden. Zonder morren gaf Rits geduchte concurrenten zoals Marvelous Nakamba, Jordy Clasie en Sofyan Amrabat evenwel stuk voor stuk het nakijken. "Ik dwing mijn plaats wel opnieuw af", klonk het dan ook zelfverzekerd toen hij vorig seizoen terugkeerde na een lange revalidatie. Terecht, want tijdens zijn afwezigheid had Club hem danig gemist. Aan zelfvertrouwen geen gebrek dus. Nu het trio Raphael Onyedika, Casper Nielsen en Hans Vanaken het gezelschap kreeg van Hugo Vetlesen en Philip Zinckernagel zou Rits het niettemin plots beu zijn om wéér te vechten voor zijn stek op het middenveld.
Vooral door de komst van Vetlesen vreest hij het vijfde wiel aan de wagen te worden. Na amper twee matchen op de bank trekt Rits, die geen genoegen neemt met een rol als tweede viool, daarom al zijn conclusies. Om het evenwicht te bewaren gooide Deila hem zowel in Aarhus als in Westerlo nochtans als een van de eerste invallers tussen de lijnen. Telkens nog vóór Nielsen, eveneens gedegradeerd tot doublure. Voorlopig staat Rits in de pikorde duidelijk boven de Deen, zelf weliswaar nog op weg terug van een blessure. Hoewel hij de kern nog wil afslanken, en in principe geen voorstander is van roteren, beseft Deila bovendien dat een dubbele bezetting geen overbodige luxe is om op drie fronten actief te zijn. Door hem nu niet op kant te schuiven probeert hij Rits misschien wel te overtuigen van zijn kansen.
SLINKSE SPELLETJES
Bij zijn overstap van Standard uitte de Noor zich als een volleerd politieker, maar dat Rits nog de nodige minuten zou vergaren zijn dus geen loze woorden. Net zoals hij meent dat de ervaren rot, anders dan Kamal Sowah, wat hem betreft liever niet bij de concurrentie aan de slag gaat. Deila apprecieert zowel diens staat van dienst als huidige kwaliteiten. Dat hij donderdag nog overweegt een beroep op hem te doen terwijl hij op het punt staat om te vertrekken spreekt op dat vlak boekdelen. Of speelt de coach gewoon het spelletje mee, en is het een doorgesproken tactiek om de prijs de hoogte in te jagen? Door uit te laten schijnen dat op post blijven nog steeds tot de opties behoort geeft Blauw-Zwart te kennen dat Rits, ondanks het tumult omwille van zijn concrete flirt met de aartsrivaal, niet per se weg hoeft.
En bovenal dus niet zonder slag of stoot weg te plukken valt. Aanvankelijk deed Club nochtans weinig moeite om de gevoelige overgang uit zijn hoofd te praten. Hier en daar klonk het zelfs dat Rits een zetje in de rug kreeg. Vermits hij daar (nog) niet dezelfde garanties kreeg snapt iedereen in Westkapelle simpelweg dat het verleidelijk is om elders stabiliteit te zoeken. Uit dankbaarheid voor zijn verdiensten bleek Vincent Mannaert daarom bereid om zelfs met de eeuwige vijand rond de tafel te zitten. Al stond hij door Rits zijn persoonlijk akkoord met Anderlecht, en bij gebrek aan andere kandidaten, eigenlijk met zijn rug tegen de muur. Uiteraard had de middenvelder groen licht om te onderhandelen, maar door het slim te spelen hoopte Jesper Fredberg hem op die manier voor een appel en een ei te strikken.
DANK AAN UNION
Club nam niet zomaar vrede met de minder dan anderhalf miljoen die hij eerst in gedachten had, maar ondanks de kloof tussen vraag en aanbod leek een deal wel in de maak. Helaas voor de Brusselaars kwamen toen hun buren op de proppen met een gelijkaardig voorstel. Union bleek zelfs bereid om dieper in de buidel te tasten, waarop Fredberg zijn oorspronkelijk bod bijna verdubbelde. Mannaert wrijft zich in de handen: even leek hij te moeten zwichten, nu wordt de prijs alsnog opgedreven. Blauw-Zwart zal nog steeds niet dwarsliggen van zodra iemand de vereiste som op tafel legt – het laatste woord is dan aan Rits zelf, in afwachting van een oplossing zijn plichtbewuste zelve – maar dankzij de interventie van Union heeft het de touwtjes alvast ineens terug zelf in handen. Of tenminste toch deels.
Niet dat we Deila, die zich trouwens niet moeit in het transferbeleid, zijn oprechtheid in twijfel trekken. Zonder de uitgelekte details van de voorbije dagen zou Club wellicht inderdaad verkiezen om Rits nog een jaartje uit betalen dan een extra zakcent aan hem te verdienen, met de mogelijkheid om dan later eventueel nog tot een overeenkomst te komen. Om de spaarpotten verder te spijzen en/of loonmassa te dumpen kijkt men in Westkapelle niet alleen in andere richtingen, als betrouwbare en Belgische back-up blijft hij namelijk een nuttige pion. Net als zowat al zijn voorgangers is ook Deila zich daar van bewust. "Hij is een intelligente speler die we absoluut kunnen gebruiken, maar iedereen moet doen wat het beste voor hem is. Ook de club", hint de coach evenwel toch subtiel op een nakend afscheid.
GEEN WEG TERUG
Gedane zaken nemen alleszins geen keer. Nu de vuile was buiten hangt lijkt het haast onbegonnen werk om nog terug te krabbelen. Rits riskeert uitgespuwd te worden door Jan Breydel, donderdag – met het bedrog nog vers in het geheugen – in het bijzonder. Zeg nooit nooit, maar daarom zou het ons verbazen mocht hij effectief present tekenen. Aannemelijker lijkt dat Club nog voor de partij op gang wordt getrapt een doorbraak wil forceren, en daarom alle zeilen bijzet om het onderste uit de kan te halen. Mogelijk wordt de knoop in de loop van de dag dus nog doorgehakt. Afwachten of die strategie haar vruchten afwerpt. In de tussentijd zit er voor Rits weinig anders op dan geduld te oefenen. Zowel wat zijn sportieve als contractuele situatie betreft precies de reden waarom hij andere oorden opzoekt.AD
