De eerste selectie van Domenico Tedesco als Belgisch bondscoach is een feit. Met, zoals steeds, heel wat commotie en controverse tot gevolg. De kersvers oefenmeester van de Rode Duivels hakte dan ook opvallende knopen door voor zijn vuurdoop tegen Zweden en Duitsland. Daarbij dreigt hij zich te bezondigen aan dezelfde beginnersfouten als zijn voorganger Roberto Martinez.
Zoals de Spanjaard eveneens geregeld mocht ondervinden is het telkens haast een staatskwestie wie al dan niet wordt opgeroepen voor het nationale elftal. Nu krijgt ook zijn opvolger direct bakken kritiek over zich heen. In een poging om voor de nodige vernieuwing te zorgen, volgens hemzelf weliswaar geen absolute noodzaak, liet Tedesco nochtans wel degelijk meteen een paar pijlers van de Gouden Generatie links liggen. Hoewel hij hen samen met een aantal andere anciens vlak na zijn aanstelling nog contacteerde zijn Axel Witsel en Dries Mertens er namelijk niet meer bij. De deur is niet definitief gesloten, Tedesco hoopt zelfs dat die eerste geen voorbarige conclusies trekt, maar wellicht vervoegen zij straks toch Eden Hazard, Toby Alderweireld en Simon Mignolet op internationaal pensioen.
'NIEUWE' GEZICHTEN
Die laatste twee hielden de eer recent aan zichzelf. Kregen zij tijdens hun gesprek met de bondscoach het signaal dat hen hetzelfde lot te wachten stond? Tedesco ontkent alvast stellig. "Het gaat niet om leeftijd maar om prestaties", klonk het bovendien nogmaals, verwijzend naar de aanwezigheid van Jan Vertonghen – meer dan ooit hét ouderdomsdeken in de kleedkamer. Van de 19 overige veldspelers zijn voorts enkel Kevin De Bruyne en Thomas Meunier, allebei vier jaar jonger, de dertig gepasseerd. Ondanks zijn snertseizoen bij Borussia Dortmund is de rechtsachter, bij zijn laatste optredens voor de Rode Duivels ook zelden overtuigend, dus wél weer van de partij. Mogelijk heeft de Italiaanse Duitser een boontje voor de Bundesliga, waar tevens Sebastiaan Bornauw en Dodi Lukebakio werden opgevist.
De overige 'nieuwe' gezichten ten opzichte van het voorbije WK zijn Orel Mangala, Alexis Saelemaekers, Dennis Praet en Roméo Lavia, zowaar de enige debutant van de bende. De rest kreeg eerder reeds hun kans. Andere jonkies of rijzende sterren als Zeno Debast, Jérémy Doku, Amadou Onana, Arthur Theate, Charles De Ketelaere, Loïs Openda en Wout Faes, die vooral hopen om voortaan wat vaker aan bod te komen, werden eveneens onder Martinez geïntroduceerd. Het is dus niet alsof Tedesco plots compleet de kaart van de jeugd trekt. Zo sluiten onder meer Maxim De Cuyper en Johan Bakayoko nog altijd aan bij onze beloftevolle jeugdploegen. Net als Maarten Vandevoordt. De doublures van Thibaut Courtois, zelf 30, onder de lat zijn zo allen leeftijdsgenoten. Een gemiste kans om zonder impact te verjongen?
TWEE MATEN & GEWICHTEN
Zoals aangekondigd gaat Tedesco dus voor een gezonde mix tussen talent en ervaring. Zonder volledig tabula rasa te willen maken een voorzichtige breuk met het verleden ook – om met een propere lei te beginnen voorzag hij in zijn staf eerder al geen plaats voor Thomas Vermaelen. Als overige slachtoffers van dat beleid werden ook Leander Dendoncker en Hans Vanaken gedumpt. Zelfs zonder Witsel en de geblesseerde Youri Tielemans acht Tedesco de concurrentie op het middenveld voor hen te groot. Dat behalve Lavia en Mangala, de afgelopen weken ook niet echt op dreef bij Nottingham Forest, tevens Praet de voorkeur dreigt doet evenwel wenkbrauwen fronsen. Terwijl Tielemans in de lappenmand ligt blijft hij allerminst een vaste titularis in Leicester. Waren ritme en vorm geen doorslaggevende factors?
Precies daarom mochten Mertens en Michy Batshuayi, zopas uitgevallen, zelfs indien fit fluiten achter een selectie. Romelu Lukaku staat uiteraard niet ter discussie, maar wat dan met pakweg Meunier of Charles De Ketelaere – in wiens potentieel Tedesco wel rotsvast gelooft? In het geval van Doku zijn er zoals gewoonlijk dan weer vragen over zijn fysieke paraatheid. Ook voor hem wordt er dus echter een uitzondering toegestaan, hoewel het niet eens zeker is of hij klaargestoomd geraakt. De verklaringen van Tedesco houden elk afzonderlijk best steek, maar de motieven die hij opwerpt om zijn keuzes te verantwoorden worden wel duidelijk naar eigen willekeur gebruikt. Ondanks zijn veel transparantere communicatie een strategie die wat doet denken aan die van zijn daarvoor vaak gehekelde voorganger.
GEEN RESPECT VOOR JPL
Als Doku geen groen licht krijgt roept Tedesco een vervanger op. Wie weet mag Mike Trésor dan alsnog een belletje verwachten. Genk is razend dat hij en Bryan Heynen, in de pikorde op het middenveld dus eveneens onder Praet en co, over het hoofd gezien worden. Een lastige keuze, aldus Tedesco zelf, mee ingegeven door de nogal smalle selectie waarop hij een beroep wenst te doen. Was het dan niet beter om toch simpelweg een ruimere kern samen te stellen, meer potentiële internationals te leren kennen en tenminste op training al eens te experimenteren met de diverse profielen die voorhanden zijn? De indruk wekken dat hij het anders aanpakt dan Martinez was op die manier trouwens nog eenvoudiger geweest. Afslanken naar een iets kleinere groep, op zich geen verkeerd idee, kon dan altijd later nog.
In plaats daarvan maakte Tedesco zich niet populair in Limburg, waar Dimitri de Condé en co weliswaar overdreven op de tenen getrapt zijn. En bij uitbreiding het hele land. Uitgerekend in een week waarin drie ploegen zich plaatsten voor een Europese kwartfinale liet de bondscoach zich laatdunkend uit over onze competitie door te stellen dat Belgen in het buitenland een streepje voor hebben. De Jupiler Pro League vaardigt welgeteld twee Rode Duivels af: het Anderlecht-duo Vertonghen en Zeno Debast, nota bene actief bij het nummer negen in de stand. Niet alleen Genk, ook de eventuele kandidaten van Club Brugge, Union, AA Gent en Antwerp – denk aan Vanaken, Siebe Van der Heyden, Senne Lynen, Hugo Cuypers of jeugdinternationals Michel-Ange Balikwisha en Arthur Vermeeren – werden dus genegeerd.
VAL VAN MARTINEZ
Het is een val waar ook Martinez – aanvankelijk louter fan van toenmalig Charleroi-back Clinton Mata, toen reeds aan Angola verbonden – zich aan bezondigde, alvorens in te zien dat het niveau in ons land toch niet zomaar te onderschatten valt. Op zijn eerste grote toernooi, het WK in 2018, was Dendoncker de enige gelukkige uit de JPL. Vier jaar later reisden vijf spelers uit onze vaderlandse competitie mee naar Qatar. Slechts gaandeweg leerde Martinez het Belgisch clubvoetbal appreciëren, met de evolutie van Vanaken als voornaamste voorbeeld. Dat hij nu ineens moet wijken, niet eens voor Heynen maar wel voor Praet, lijkt een teken aan de wand dat Tedesco het niet bijzonder hoog opneemt met het niveau op onze velden. Een houding die ongetwijfeld nu al voor wrevel zorgt binnen de Pro League.
Net zoals in het begin onder Martinez dreigen smaakmakers zo immers sneller richting andere oorden geduwd te worden. Niet dat we Tedesco zijn blinde vlek compleet kwalijk kunnen nemen: sinds hij zijn intrede deed beleefden Genk en Union allebei een kleine dip, terwijl Club het spoor onder Scott Parker helemaal bijster was. Al staan daartegenover dus wel tevens een aantal knappe prestaties op het Europese toneel, en trokken vooral Trésor en Heynen op individueel vlak de lijn van voor nieuwjaar gewoon door. Naar verluidt imponeerde de bondscoach tijdens zijn sollicitatie met zijn kennis van ons voetbal in al zijn geledingen, op zijn uitgebreide shortlist pronken tal van spelers uit eigen land. Bij zijn volgende selectie lijkt het ons dan toch geen slecht idee om die intenties om te zetten in de praktijk.
AD
