Déjà vu in Jan Breydel, waar Club Brugge zondag tegen Antwerp niet voor het eerst een schijnbaar veilige voorsprong zomaar te grabbel gooide. De kloof met autoritaire koploper Genk groeit zo tot maar liefst 13 punten. Wil de landskampioen nog kans maken op een vierde opeenvolgende titel zal het straks dus een flink tandje mogen bijsteken. Wie weet komt zelfs voor het eerst een plek in de Champions Play-Offs in het gedrang. Werk aan de winkel voor Vincent Mannaert tijdens het WK.
Tegen een verdienstelijke tegenstander nam Blauw-Zwart zonder zelf te domineren nochtans vrij vlot de bovenhand. Een opsteker na een aantal ondermaatse prestaties. Antwerp voetbalde af en toe goed uit onder de druk en Brandon Mechele en co hadden hun handen vol met Vincent Janssen, maar ook in verdedigend opzicht oogden de troepen van Carl Hoefkens een pak stabieler. Toch blijft de Brugse defensie, in september en oktober nog een nagenoeg onneembare vesting, plots bijzonder kwetsbaar. Hoewel hij zelf nog steeds op een hoog niveau staat te keepen moest Simon Mignolet zich na Union, KV Oostende en AA Gent nu al voor de vierde keer op rij tweemaal omdraaien. In die eerste twee wedstrijden gaf Club trouwens eveneens zomaar in mum van tijd een dubbele bonus uit handen.
ALARMBELLEN
De blunders van Boyata werden tegen KV Oostende nog rechtgezet, maar tegen tien man van Union bleef de landskampioen ook al steken op een puntendeling die aanvoelde als een nederlaag. Net zoals tegen Antwerp, toen Blauw-Zwart zich dus voor de derde keer aan dezelfde steen stootte. Mogen we dan stilaan spreken van een kwalijk patroon? Uiteraard was er zondag wel een stevige dosis pech mee gemoeid, al gaat het Referee Department niet akkoord met Hoefkens zijn beklag over de goedkope strafschop die de Great Old cadeau kreeg. In plaats van haasje-over te doen met Antwerp bleef Club zo wederom achter als de morele verliezer. Het gevolg is een uiterst matige vijf op 12, waardoor het zowaar pas als vierde in de stand de WK-break induikt. Bovendien hijgt zwart beest AA Gent in de nek.
Nog geen reden tot paniek, al gaan de alarmbellen in Westkapelle toch langzaam af. Dat Hoefkens voor het eerst in zijn prille trainerscarrière achteraf zijn gal spuwde over de arbitrage verraadt alvast enige nervositeit. Net zoals Mignolet en zondebok Mechele zelf, die eerder nog zijn afwezigheid op het WK doorspoelde met de openingsgoal, was hij niet te spreken over Jonathan Lardot. Profileringsdrang van de ref, zo klonk het, die in het slotkwartier tevens ineens gretig met kaarten begon te zwaaien. Janssen trok er zich niks van aan en nam het geschenk dankbaar in ontvangst. Een paar minuten eerder had hij zijn spitsbroeder Michael Frey, vlak daarvoor ingevallen, reeds de aansluitingstreffer aangeboden. Een wissel die dus meteen rendement opleverde, al liep er langs Brugse zijde toch ook weer wat verkeerd.
WK-GANGERS
Door aan de rand van de Antwerpse zestien nogal onhandig over de bal te struikelen lanceerde Casper Nielsen zelf de tegenaanval van de bezoekers, die weliswaar vrij traag op gang kwam. De middenvelder keerde wel nog knap terug om Frey het leer eigenhandig opnieuw af te snoepen, alleen was het gevaar daarmee niet geweken. Club kreeg de bal maar niet weg, de frisse Frey was sneller bij de pinken dan zijn moegestreden tegenstrevers en mocht 2-1 moederziel alleen binnentikken. "Een goal uit de kluts", aldus Hoefkens, die zijn elftal dan ook heel wat minder kwalijk nam dan de spelleiding. Tot dan leek Blauw-Zwart haar schaapjes tenslotte op het droge te hebben. Na een vrij evenwichtige eerste helft, met een aantal kansen langs weerszijden, behield de thuisploeg zonder veel problemen de controle.
Niet dat het Antwerp domineerde: ook de 2-0 kwam ietwat uit de lucht gevallen. Een schot van Ferran Jutglà, voor het overige ongelukkig in zijn acties, dat afweek op de bedrijvige Noa Lang. Zijn WK-ticket moet de dribbelkont, die het doelpunt wellicht op zijn naam mag schrijven, terug vleugels geven. Een assist minder dus voor Andreas Skov Olsen, al krikte hij zijn statistieken wel andermaal op. De linkspoot flitst tegenwoordig net iets minder maar straalt nog altijd constant dreiging uit. Genoeg om zijn geringe defensieve arbeid te blijven verantwoorden? Zondag verloor Skov Olsen bijvoorbeeld Jelle Bataille uit het oog, wat hem niet voor het eerst op een uitbrander van Mignolet kwam te staan. Ook hij mag naar Qatar, net als Tajon Buchanan, Kamal Sowah en Cyle Larin. Zowat het hele offensief compartiment dus.
ADEMPAUZE
Roman Yaremchuk, na nieuwjaar hopelijk een joker van formaat, blijft wel gewoon op post. Net zoals voor de anderen die thuisblijven komt de onderbreking voor hem niet echt ongelegen. De verlengingen tegen Patro Eisden vormden zondag geen excuus, want in de beker moest Antwerp nog een dag later eveneens 120 minuten aan de bak. Toch zit Club duidelijk op haar tandvlees. De historische campagne in de Champions League, waarmee Hoefkens zichzelf een pak krediet dat nu al handig van pas komt kocht, eist stilaan haar tol. Een nadeel tegenover Antwerp en Genk, die niet actief zijn in Europa – een pluim voor de manier waarop Union omgaat met de belasting. Vooral voor het onaantastbare trio op het middenveld, waar enkel Hans Vanaken zijn WK-ticket mocht boeken, stapelen de minuten zich op.
Club maalt er dus vast niet om dat behalve Oekraïne ook Nigeria zich niet wist te kwalificeren. Raphael Onyedika, na een paar mindere optredens weer op de afspraak, kan de adempauze best gebruiken. Dat geldt tevens voor de gepasseerde Nielsen, die het drukke schema nog wat moeizamer verteert. De motor op het middenveld loopt zich dan wel steevast de longen uit het lijf, in balbezit drukt hij minder zijn stempel op het Brugse spel en laat hij zich zelden nog betrekken bij de opbouw. Bovendien had de Deen boter op het hoofd bij de 2-1, al valt op Onyedika en de positie van de overige verdedigers toch ook wat aan te merken. Hoe dan ook heeft Nielsen als geen ander nood aan rust. Van alle veldspelers hebben louter Vanaken en Mechele, allebei gewend aan dat stramien, meer kilometers op de teller.
ILLUSIE
Bij afwezigheid van Mats Rits waren de alternatieven dan ook schaars, al maakt Hoefkens het er zich niet eenvoudiger op door geen beroep te doen op Éder Balanta of Ruud Vormer. Owen Otasowie is opnieuw verdwenen, jonkies als Lynnt Audoor of Noah Mbamba – die zijn aflopend contract weigert te verlengen – wegen te licht. Chaos troef dus op het middenveld, waar Rits wel op de terugweg is. Op papier oogt de Brugse kern breder dan ooit, maar in de praktijk valt daar weinig van te merken. Een illusie dus? Ook tegen Antwerp brachten de vervangingen alvast geen zoden aan de dijk. Of slaagt Hoefkens, die lang draalde met in te grijpen, er niet in om zijn sterke bank optimaal te benutten? Zo is het opvallend dat Larin niet meer tussen de lijnen kwam in een poging om de boel alsnog te forceren.
Achterin viel Boyata de voorbije weken alleszins door de mand. Het verschil met vaste titularis Abakar Sylla, terug na vier matchen schorsing, blijkt dag en nacht. Zondag behoorde de 19-jarige Ivoriaan meteen weer tot de absolute uitblinkers. Vooral in de opbouw – niet toevallig verliep haast alles over links – is hij nu al onmisbaar. Gelukkig ontbreekt ook Ivoorkust op het WK, anders kon Sylla zich nog meer in de kijker spelen. Cashen op het goudhaantje is ten vroegste in de zomer bespreekbaar. Aan de overkant van het defensief trio blijft WK-ganger Denis Odoi hoogtes en laagtes afwisselen. Club kruist vurig de vingers dat Clinton Mata spoedig weer de oude wordt. Hoewel het Mannaert zijn bedoeling was om alle posities netjes dubbel te bezetten, schieten de back-ups op meerdere plaatsen dus tekort.
VERS BLOED
Vermoeidheid lijkt dan ook niet de enige reden voor de tegenvallende resultaten – al wijst Hoefkens er niet geheel onterecht op dat de puntenoogst van Genk voor een vertekend beeld zorgt. Hier en daar kan de landskampioen gerust nog een extra kwaliteitsinjectie in de breedte gebruiken. Vers bloed in de vorm van enkele gerichte versterkingen is meer dan welkom. Op de flanken en voorin zijn er voldoende wisselopties voorhanden voor Hoefkens om de machine aan de praat te krijgen, maar achterin en op het middenveld is de spoeling dan toch te dun. De immense inspanningen van afgelopen zomer, toen Club in totaal bijna 50 miljoen spendeerde, blijken ondanks het succes in Europa in eigen land vooralsnog niet te volstaan. Tijd om all-in te gaan en er nog wat meer miljoenen tegenaan te gooien?
Vorige seizoen wist Blauw-Zwart dankzij winteraanwinsten als Odoi, Skov Olsen en Sargis Adamyan een gelijkaardige kloof met Union te dichten. Zij kwamen stuk voor stuk pas eind januari toe in Westkapelle, waar men wel vaker de kat uit de boom kijkt om eventuele opportuniteiten te strikken. Indien ze niks aan het toeval willen overlaten, en de druk op Hoefkens zijn schouders wat wegnemen, wachten de Brugse bobo's dit keer evenwel best niet tot de deadline om nieuwkomers in huis te halen. Zeker mocht er langs uitgaande zijde nog wat op til staan. De competitie is dan trouwens alweer zeven speeldagen verder. Wie weet kijken ze in Jan Breydel, waar men twee weken later ook in de achtste finales van de Champions League geen mal figuur wil slaan, tegen dan wel meer naar onder dan naar boven.
AD