Een bekeruitstap naar derdeklasser Patro Eisden: geen betere gelegenheid voor Club Brugge om de nederlaag tegen AA Gent door te spoelen met het oog op alweer de volgende competitiekraker, aanstaande zondag in eigen huis tegen Antwerp. Toch voert Carl Hoefkens ongetwijfeld een aantal wijzigingen door in zijn basiselftal. Over één cruciaal stuk van het Blauw-Zwarte meubilair kan hij helaas nog steeds niet beschikken. Het sein voor Vincent Mannaert om in actie te schieten.
Hoefkens is op zijn hoede voor de verre verplaatsing richting Maasmechelen, waar gewezen ploegmaat Stijn Stijnen zijn oude liefde met geslepen messen opwacht. Dat hij zal roteren staat evenwel zo goed als vast. "Natuurlijk kan dat. Ik denk dat veel spelers honger hebben om zich te tonen en uit zijn op een soort van revanche. Keuze genoeg", klonk het op zijn persbabbel. Benieuwd dus hoeveel gebruikelijke titularissen woensdag aan de aftrap verschijnen. Ferran Jutglà en Andreas Skov Olsen mochten alvast thuisblijven, net zoals de geblesseerde Roman Yaremchuk. Nog in de lappenmand: Mats Rits, van wie de landskampioen in de zomer al wist dat hij pas nieuwjaar weer inzetbaar zou zijn, en Clinton Mata.
WACHTEN OP MATA
Voor de 30-jarige publiekslieveling, de afgelopen vier jaar een steunpilaar in de Brugse verdediging, is het voorlopig een seizoen om snel te vergeten. Na een matige competitiestart moest Mata in de derby tegen Cercle begin september al na een halfuur naar de kant met een enkelblessure. Ruim een maand nadien vierde hij zijn terugkeer met een zwakke vertoning tegen Westerlo, waaruit toen reeds bleek dat de rechtsachter nog niet helemaal fit was. Twee korte invalbeurten op bezoek bij Atlético Madrid, zowaar zijn enige bijdrage aan de historische Champions League-kwalificatie, en Anderlecht later was de terugval officieel een feit. Sinds dan behoorde Mata niet meer tot de wedstrijdkern. "Zijn revalidatie verloopt nogal stroef. Voor het WK verwacht ik hem niet terug", wist Hoefkens vrijdag nog te vertellen.
Hoewel hij in defensief opzicht niet meer zo dominant was als in zijn beginperiode, en het aanvalsspel de laatste tijd soms zelfs wat vertraagde, toch een fikse streep door de rekening. Zeker omdat Dedryck Boyata in de Ghelamco Arena vervolgens andermaal door de mand viel. Denis Odoi bracht in de tweede helft niet bepaald beterschap. Nadat hij onder Alfred Schreuder als controlerende middenvelder een fiks aandeel had in de titel is de veelzijdige stand-in nochtans bezig aan een degelijke campagne, waarin hij wederom meer minuten verzamelt dan vooraf verwacht. Zo hield Odoi zich knap staande tijdens de eerste twee zeges op het kampioenenbal, waarna hij tevens in Madrid de voorkeur genoot. Net als een paar dagen later in Anderlecht. Stilaan eerder een geduchte concurrent dan gewoon een back-up dus.
BRUGSE DERTIGERS
Mata was toen dan wel nog op de sukkel, Odoi louter als zijn doublure bestempelen zou het manusje-van-alles daarom oneer aandoen. De voorbije twee seizoenen kwam geen enkele veldspeler meer in actie voor Club dan Mata, alleen Hans Vanaken komt in de buurt. Vooral in Europa was hij doorgaans een essentiële schakel om de eigen kansen gaaf te houden. Dat de grenzen daar nu plots zónder hem werden verlegd spreekt dus boekdelen over Odoi zijn prestaties. Toch heeft de notoire kaartenpakker, net zoals Casper Nielsen alweer één exemplaar verwijderd van een schorsing, zo zijn tekortkomingen. In de brand springen waar nodig lijkt hem dan ook beter te liggen dan een status als vaste titularis. Om de achterstand op Genk goed te maken kruist Club de vingers dat Mata snel zijn oude niveau oppikt.
Of is het misschien stilaan tijd om aan de toekomst te beginnen denken? Langzaam maar zeker dringt een generatiewissel zich op in Jan Breydel, waar Ruud Vormer reeds richting de uitgang wordt geduwd. Intussen zijn behalve Mata ook Vanaken en Brandon Mechele de dertig (bijna) gepasseerd. Niet dat de landskampioen van plan is om hen eveneens vlug bij het grof huisvuil te zetten: net als Simon Mignolet plaatsten zij allen zopas nog hun kribbel onder een verlengd contract. In het geval van Mata ongeveer een maand geleden pas, een blijk van vertrouwen gedurende zijn fysieke perikelen. Momenteel vallen die beslissingen uiteraard nog te verantwoorden, de komende jaren rekent Blauw-Zwart terecht nog op haar sterkhouders. Nadien dreigt echter het seizoen teveel, wat Vormer vandaag helaas ondervindt.
WENSEN VAN MANNAERT
Mata tekende bij tot 2026, wanneer hij 34 jaar zal zijn – even oud als zijn gekoesterde aanvoerder nu. De bedoeling is wellicht dat hij gedurende zowat de helft van die periode nog een onbetwiste titularis blijft, de kans dat hij ooit nog het ruime sop kiest oogt alleszins alsmaar kleiner. Is het dan niet te vroeg om al op jacht te gaan naar zijn opvolger? Niet per se, want die zoektocht belooft een bijzonder lastige karwei te worden. Vooreerst oversteeg Mata, destijds voor amper anderhalf miljoen zelf een koopje bij Charleroi, de afgelopen seizoenen eigenlijk het niveau van onze Belgische competitie. Zijn mix van fysieke en voetballende kwaliteiten, gecombineerd met een voortreffelijke tactische discipline, liggen dus niet zomaar voor het rapen. Om nog maar te zwijgen over zijn rol als leidersfiguur in Westkapelle.
Sterk, snel, goede voetjes en een sfeermaker in de kleedkamer: het wensenpakket is niet min. Daarbij komt ook nog eens dat Hoefkens net als zijn voorgangers een flexibele formatie hanteert, die van week tot week varieert. Soms met drie, soms met z’n vieren achterin. Mata en Odoi, die zich zowel tegen de zijlijn als iets centraler prima in hun sas voelen, kunnen beide systemen aan. Nieuwkomer Bjorn Meijer aan de overkant blijkbaar ook. Tijdens de rekrutering van een rechtsback houdt Mannaert hier dan ook duidelijk rekening mee, waardoor de opties nog wat nauwer worden. Zuivere flankverdedigers zoals Eduard Sobol lijken alvast niet opportuun. Club heeft nood aan iemand die in staat is om de achterlijn te halen en een goede voorzet af te leveren, maar zich terwijl ook overeind kan houden tegen spitsen.
GEERTRUIDA VS. SYLLA
Mata en Meijer beschikken over dat zeldzaam profiel. Lutsharel Geertruida, recent gelinkt aan Blauw-Zwart, eveneens. De 22-jarige Nederlander van Feyenoord, die net zoals Odoi zelfs op het middenveld uit de voeten kan, vinkt alle vakjes af. Club zal dan wel weer diep in de buidel moeten tasten, want zijn marktwaarde wordt op 12 miljoen geschat. Anderhalf jaar geleden verlangden de Rotterdammers nog een gelijkaardige som voor Tyrell Malacia, die uiteindelijk naar Manchester United verhuisde. Meer een zuivere linksachter, wat tevens van plan B en flop Faitout Maouassa kon worden gezegd: Hoewel andere types geschikter lijken sluit Mannaert dan toch geen opties uit. In een veldbezetting met vier achterin biedt op rechts in dat opzicht ook Tajon Buchanan nog een aanvallend alternatief voor Mata.
Geertruida past dus perfect in het plaatje, al is hij als vervanger misschien net iets te hoog gegrepen. Zoals eerder gesteld gaat Mata vermoedelijk nergens meer heen. Club spaart tegenwoordig dan wel kosten noch moeite om alle posities dubbel te bezetten, Geertruida zou meteen solliciteren naar een vaste basisplaats. Richt de landskampioen haar pijlen dan niet beter op nóg wat jongere targets om in zijn schaduw te groeien? Talenten die minder kosten, maar op termijn mogelijk een hoger rendement opleveren. Abakar Sylla, zondag voornamelijk in de opbouw gemist, bleek samen met vele anderen de voorbije jaren alleszins een voltreffer. Club NXT biedt de ideale wachtkamer om zulke jonkies rustig te laten rijpen. Hopelijk treedt Joel Ordóñez, die deze zomer een viertal miljoen kostte, in zijn voetsporen.
WISSEL VAN DE WACHT
Wie weet wordt hij op een dag wel de opvolger van Mata. Ondanks zijn veelbelovende start is het daarvoor nu evenwel nog te vroeg. Na vijf clean sheets in de Champions League, en een reeks van vijf stuks in zeven competitieduels, baart de Brugse defensie ineens zorgen. Gelet op zijn huidige toestand is het nog maar de vraag of Mata, die de afgelopen jaren geregeld de pijn verbeet, daar verandering in kan brengen. Met een strijd tegen Benfica om een plaats in de kwartfinale van de Champions League en een inhaalrace op Genk in het verschiet wacht Club nog een belangrijke terugronde. Reden genoeg voor Mannaert om toch een versnelling hoger te schakelen? Winteraanwinsten als Skov Olsen, Odoi en Sargis Adamyan bleken vorig jaar een succes, dit keer mag er in januari vooral achterin wat bij. Al komt de onvermijdelijke wissel van de wacht zo wellicht opnieuw een stapje dichterbij.
AD