"Mededeling". Een droog pushbericht via de RAFC-app, gevolgd door een zakelijk statement op de clubwebsite – zonder begeleidende post op de sociale mediakanalen. Op die manier kondigde Antwerp maandagavond aan dat Radja Nainggolan naar de B-kern wordt verwezen. Een sterk signaal na diens uitspattingen van de afgelopen weken. Al zit Mark van Bommel binnenkort misschien wel met een probleem dat veel verder reikt dan de stilaan overbodige ex-Rode Duivel.
Vooreerst omdat Antwerp in Sclessin, waar Nainggolan een uur voor de aftrap gespot werd terwijl hij op de bank aan een e-sigaret lurkte, voor de tweede keer dit seizoen onderuit ging. Op zich nog altijd een uitstekend rapport. Bovendien is verliezen op bezoek bij Standard geen schande: met zes zeges uit zeven duels verkeren de Rouches in prima vorm, eerder droop ook Club Brugge met het schaamrood op de wangen af in Luik. Toch kwam de tweede uitnederlaag op nauwelijks drie weken tijd hard aan bij het stamnummer één, dat zo tot overmaat van ramp haar leidersplaats moest afstaan aan KRC Genk. Vooral de manier waarop zijn troepen zich gedwee naar de slachtbank lieten leiden stemt Van Bommel, die achteraf weliswaar aangaf dat hij zich weinig zorgen maakt, ongetwijfeld tot nadenken.
JANSSEN & FREY
In nog geen tien minuten maakte Standard met drie even knappe als vermijdbare doelpunten immers brandhout van zijn elftal. Hoewel hij het naar eigen zeggen niet had zien aankomen zoekt de trainer de verklaring voor die ondermaatse start best voor een stuk bij zichzelf. "Zij spelen met drie achterin, vandaar de twee spitsen", verklaarde hij zijn eigenaardige keuze om voorin zowel Vincent Janssen als Michael Frey te posteren. De tweede keer pas dat het duo, die tot zondag slechts 75 minuten samen op het veld hadden gestaan, als tandem aan de aftrap verscheen. De laatste poging was eind augustus tegen AA Gent, toen allebei de speerpunten raak troffen maar Frey vlak voor rust helaas geblesseerd uitviel. Logisch dat er van een connectie, laat staan enige automatismen, momenteel geen sprake is.
Toch stond Frey, nog maar net terug van een maandenlange revalidatie, na een korte invalbeurt tegen STVV nu meteen in de basis. Wellicht niet het beste idee. Niet alleen ontbrak het de Zwitser zelf aan ritme, zijn aanvalspartner leek wel wat uit het lood geslagen. Na een mindere start voldeed Janssen de voorbije weken nochtans eindelijk aan de torenhoge verwachtingen. De peperdure Nederlander krikte samen met zijn conditie zijn niveau op en bleek plots vlot bij schot. Zonder de hete adem van Frey in zijn nek voelde de onbetwiste nummer één diep in de punt zich dus beter in zijn sas als eenzame spits. "We gaan niet ineens alles anders doen. Ik zou wel gek zijn om alles in vraag te stellen als we al zo veel punten gepakt hebben", vertelde Van Bommel na de baaldag in Luik. Toch is dat precies wat hij deed.
BLUNDER VAN BOMMEL
Niet dat er geen lijn te bespeuren valt in zijn visie. Ook tegen eerdere tegenstanders met een trio in de achterhoede paste hij inderdaad zijn systeem aan. Op bezoek bij AA Gent dus, maar tevens de week nadien tegen Union – toen bij afwezigheid van Frey de intussen eveneens geblesseerde Koji Miyoshi rond Janssen mocht zwerven. Met dat verschil dat Antwerp toen telkens in een 5-3-2 aantrad. Dit keer koos Van Bommel echter voor een soort 4-4-2, waarbinnen blijkbaar niet alle tactische consignes goed op elkaar afgestemd waren. Niet enkel Janssen, ook andere spelers hadden hun opdrachten duidelijk niet helemaal begrepen. Na amper een kwartier schakelde Van Bommel daarom alweer om naar het recept dat hij in augustus tweemaal hanteerde. Een snelle ingreep, al was het kalf reeds verdronken.
Kind van de rekening was Sam Vines, die naar de kant ging voor Ritchie De Laet. Voor de wanprestatie van de ongewijzigde defensie vormt de bizarre herschikking der pionnen dan ook geen excuus. Net zomin als voor de rest van de ploeg, althans volgens Van Bommel. "We hebben een bepaalde spelwijze, waarbinnen we genoeg kunnen variëren", verdedigde hij na afloop zijn strategisch plan. De coach gaat er dus nog steeds prat op dat hij zijn team in diverse veldbezettingen de wei in kan sturen, ondanks het mislukt experiment in Sclessin. Nochtans was er van een flexibele formatie doorheen de zegereeks van de afgelopen weken nog vrij weinig sprake. Met hier en daar natuurlijk de nodige subtiele variaties opteerde Van Bommel toen stelselmatig voor een 4-3-3. Waarom nu dan raken aan die succesformule?
GEKRENKTE EGO'S
In plaats van uit te gaan van eigen sterkte, in principe een typisch Nederlandse eigenschap, gooide Van Bommel zijn principes tegen Standard overboord. Of hield hij, afhankelijk van hoe je het bekijkt, net te krampachtig vast aan zijn opvattingen over hoe zulke tegenstrevers het best te bekampen zijn. Door de verwrongen 4-4-2 wist men alvast zelfs op het middenveld, waar het vaste trio Alhassan Yusuf, Pieter Gerkens en Jurgen Ekkelenkamp zowaar het gezelschap kreeg van winger Arbnor Muja, niet meer wat te doen. Nainggolan, net zomin als de eveneens gepasseerde Calvin Stengs niet in staat om de bakens na zijn invalbeurt aan de rust te verzetten, nam ook in deze variant gewoon weer plaats op zijn rokersplekje. Los van de extra-sportieve perikelen lijkt de rol van Il Ninja op de Bosuil uitgespeeld.
Tactische blunder of niet: Van Bommel, zondag hoe dan ook mee verantwoordelijk voor de collectieve offday van de Great Old, kreeg zijn boodschap duidelijk niet overgebracht in de kleedkamer. Gelet op de gekrenkte ego's, met niet louter Nainggolan maar ook andere populaire figuren zoals De Laet, Faris Haroun en straks wie weet Frey of zelfs Janssen die zonder Europees voetbal enigszins uit de boot vallen, zou hij daar wel eens snel met een probleem kunnen zitten indien het plots wat stroever loopt. Nadat hij bij zijn vorige werkgevers Wolfsburg en PSV al geen vervolg kon breien aan een soortgelijke start, dreigt voor Van Bommel zo een onaangename déjà-vu. Zoals hij zelf terecht opmerkt is paniek voorlopig voor niks nodig, maar die neerwaartse spiraal hoopt de Nederlander absoluut te vermijden.
(ON)GEDULDIGE GHEYSENS
Toch maar opletten dan, want met onder meer Genk, Anderlecht en Club Brugge – dat net als Union nadert tot op vijf punten – op het menu oogt het programma tot aan het WK in Qatar bijzonder zwaar. Antwerp kan haar riante bonus tegen dan zomaar kwijt zijn. Niet dat Van Bommel in dat geval moet vrezen voor zijn C4. Ondanks zijn reputatie is Paul Gheysens niet het type om coaches vlug aan de deur te zetten. Sinds de terugkeer in de hoogste afdeling ontsloeg de razend ambitieuze voorzitter nog nooit een trainer tijdens het seizoen. Ivan Leko vertrok op eigen houtje richting China, Laszlo Bölöni, Frank Vercauteren en zelfs Brian Priske –na een clash met Gheysens nochtans constant op de wip – mochten allen hun campagnes afronden. Hetzelfde geldt overigens voor directeur voetbalzaken Marc Overmars.
Hij stuurde in Amsterdam alleen Marcel Keizer vroegtijdig de laan uit, op tien jaar tijd versleet Ajax voorts amper drie T1's. Zelfs wanneer de resultaten even tegenvallen zal Overmars dus niet geneigd zijn om zijn landgenoot snel opzij te schuiven. Na de inspanningen van deze zomer is Gheysens, en bij uitbreiding heel Deurne-Noord, desalniettemin ongeduldiger dan ooit. Liefst ziet hij zijn investeringen direct renderen, zeker nu het Europees avontuur er een pak vroeger opzit dan verhoopt. Van Bommel, die zelf de nadruk legt op de top vier, weet wat hem te doen staat. Zo vlug mogelijk de overwinningen opnieuw aan mekaar aanrijgen. Een visite aan de kleedkamer, laat staan een ontslag, is uiteraard nog lang niet aan de orde. Toch zou het anders straks wel eens andermaal kunnen rommelen op de Bosuil.
AD
