Sandy Martens blikt terug op Jules Ottenstadion: "Fans droegen ons op handen"

Na 93 jaar dienst neemt AA Gent donderdag afscheid van het Jules Ottenstadion. Dat het niet alleen voor de supporters een emotionele avond zal worden, mag duidelijk zijn. VoetbalNieuws blikt met enkele oudgedienden terug op hun periode in den Ot. In dit artikel laten we Sandy Martens aan het woord. Martens werd op zijn 21ste door AA Gent weggeplukt bij vierdeklasser Olsa Brakel. De aanvaller wist zich in de jaren negentig te ontpoppen tot publiekslieveling en werd ook na zijn passage bij aartsrivaal Club Brugge opnieuw met open armen ontvangen. De ex-Rode Duivel, die nu ambities heeft om het te maken als trainer, houdt een warm gevoel over aan zijn Gentse periode. “Ik kom donderdag zeker afscheid nemen van het Ottenstadion.” “Ik herinner me nog goed mijn eerste jaar bij AA Gent. De club had financiële problemen en moest spelers halen uit tweede, derde en vierde klasse. Enkele wedstrijden voor het einde van het seizoen moesten we de match tegen RWDM winnen om mathematisch zeker te zijn van behoud en dat deden we ook. De ontlading bij de spelers, het bestuur en de supporters was gigantisch. De fans bestormden het veld en droegen ons op handen.” Dat de boog niet altijd gespannen moet staan, wisten ze toen ook al bij de Buffalo’s. “We moesten woensdagmiddag na een looptraining verplicht op de massagetafel liggen. Frank Wezenbeek, die nu nog steeds kinesist is bij AA Gent, was een echte sfeermaker. Hij had ergens een elastiek gevonden die je gebruikt rond broodtrommels. Frank zei tegen Björn De Wilde dat het iets nieuw was om spieren te ontlasten. Björn was helemaal mee met dat verhaal en hij heeft zeker tien minuten met die elastiek rond zijn tenen op tafel gelegen.” “Ik heb nog een leuke anekdote. Draai maar uw papiertje om (lacht). Vroeger hadden we geen terreinen om te trainen, dus moesten we uitwijken naar de Blaarmeersen. Met een vijftal auto’s vertrokken we aan het Ottenstadion om te gaan trainen. Na enige tijd kwam er een busje om ons tot daar te brengen. Op een dag wou de chauffeur vertrekken, maar brak de lange versnellingspook van dat busje af. Er zat enkel nog een klein tuutje vast, maar dat was te laag voor de bestuurder om nog te kunnen schakelen. Frank Dauwen ging dan maar op zijn achterste naast die pook zitten om te verleggen. Dat zijn zo’n zaken die je nooit meer vergeet.” “Het is erg jammer dat het Ottenstadion verdwijnt, maar de club heeft ook mooie vooruitzichten met het Arteveldestadion. Het zou geweldig zijn mocht er meteen Europees gespeeld worden in de nieuwe voetbaltempel van AA Gent.” Met een nieuwe baby op komst ziet ook de toekomst van Martens er rooskleurig uit. Op professioneel vlak hoopt de ex-Buffalo zich verder te kunnen ontwikkelen als coach. “Ik heb afgelopen seizoen al geproefd van het trainerschap bij KVV Windeke, hopelijk wacht me binnenkort een nieuw avontuur bij een ambitieuze ploeg.”