"Uiteraard zoeken we naar oplossingen voor wat minder liep", aldus Ronny Deila donderdag na de nederlaag tegen Aarhus. Benieuwd dus wat de coach van zijn Club Brugge een paar dagen later uit zijn mouw schudt. Op de linkerkant zal hij door de afwezigheid van zowel Bjorn Meijer als Maxim De Cuyper zondag tegen Westerlo alleszins creatief uit de hoek moeten komen. Het sein voor de Noor, wiens wedstrijdkern wie weet wel een hint bevat, om het roer meteen volledig om te gooien?
Een beetje scepticus spreekt reeds van een dalende lijn. Ondanks de dominante prestatie in de eerste ontmoeting sleepte Blauw-Zwart zich in Denemarken zonder veel glans naar de volgende voorronde van de Conference League. Tussendoor morste het in eigen huis meteen ook met de punten tegen KV Mechelen. Een zege in het Kuipje lijkt bijgevolg haast al een must, al is er nog geen reden tot paniek in Westkapelle. Zo viel er op het spel dat tegen Malinwa op de mat werd gelegd volgens Deila vrij weinig aan te merken. Alleen schoten zijn troepen, die tot tevredenheid van hun trainer tegen Aarhus wél het hoofd koel hielden, zichzelf in de voet. Met als voornaamste zondebok De Cuyper. Hoewel hij voorts degelijk acteerde had de linksback donderdag bij het Deense doelpunt opnieuw boter op het hoofd.
GEZOCHT: LINKSPOOT
Zelfs zonder schorsing had De Cuyper, die uitgerekend het bezoek aan zijn ex-ploeg mist, mogelijk dus even plaats moeten ruimen. Alhoewel. Nadat hij verstek gaf voor de verplaatsing naar Denemarken is ook Meijer niet van de partij in Westerlo. De revelatie van de vorige campagne kende een terugval in zijn revalidatie van een buikspierblessure die hem tijdens de stage reeds aan de kant hield – bij zijn invalbeurten tegen Aarhus en in de Brugse Metten tegen AZ een week eerder bleek Meijer al nog niet de oude. Deila klaagt dan wel over de overtollige ballast in zijn te brede groep, links achterin schieten er zo plots geen opties meer over. Niet onlogisch, want met twee backs van dat kaliber lijkt een derde concurrent overdaad, maar het seizoen is net gestart en de nieuwe T1 zit al met de handen in het haar.
Het zet de nood aan vers bloed in de Brugse achterhoede, die zowel qua kwaliteit als kwantiteit smacht naar een injectie, nogmaals in de verf. Abakar Sylla, Clinton Mata en Jack Hendry brachten opgeteld ruim 30 miljoen in het laatje maar werden nog altijd niet vervangen. Vooral een linkspoot om eventueel door te schuiven vanuit het centrum was nu handig van pas gekomen. Voorlopig moet Deila het evenwel stellen met Jorne Spileers, Joel Ordóñez, Brandon Mechele en Dedryck Boyata, die het vertrouwen van zijn coach geniet maar momenteel ritme opdoet bij Club NXT. Die eerste twee zien nog groen achter de oren, terwijl de twee ex-Rode Duivels geen toonbeelden zijn van stabiliteit. Hetzelfde geldt voor manusje-van-alles Denis Odoi, vermoedelijk de voornaamste kandidaat om links te depanneren.
RECEPT VAN SCHREUDER?
Op de jonge Joaquin Seys, die nochtans minuten kreeg in de voorbereiding, wordt alvast niet gerekend. Net zoals Cisse Sandra, Shion Homma, Romeo Vermant en Victor Barbera, behalve die eerste allen wel mee naar Aarhus, maakt hij tenslotte geen deel uit van Deila zijn 19-koppige wedstrijdkern. Straks valt dus enkel een doelman af – een signaal naar het bestuur dat er écht wel mag worden gesnoeid in de selectie. Terwijl de jeugd schijnbaar geslachtofferd wordt stapt Kyriani Sabbe wel mee de bus op naar het Kuipje. Maakt hij na zijn korte invalbeurt in Denemarken aanspraak op een tweede basisplaats bij de hoofdmacht? In dat geval zou Tajon Buchanan naar de overkant verhuizen. Al is het misschien nogal veel gevraagd voor de omgevormde winger om nu ook nog eens tegen zijn voet te staan verdedigen.
In zijn eerste halfjaar in Jan Breydel gebruikte Alfred Schreuder hem daar doorgaans wel al als fullback, ook Carl Hoefkens koos onder meer op Atlético voor dat recept. Beiden durfden het ook nog eens aan om aan de overzijde Andreas Skov Olsen de hele flank te laten bestrijken, een erg aanvallende aanpak. Deila daarentegen ziet het duo eerder als een dodelijke tandem op rechts: thuis tegen Aarhus maakten ze samen brandhout van de Deense linkerflank. Achteraf strooide de trainer met lof naar de Canadees, die meer nog dan zijn maatje nog altijd zou azen op een transfer. Sindsdien kwam Buchanan iets bleker voor de dag, maar of Deila bereid is om hem en Skov Olsen nu alweer uit elkaar te trekken? Precies om automatismen te kweken besloot hij donderdag om zijn typeploeg slechts op drie posities te wijzigen.
3-5-2 OF 3-4-3?
Tenzij hij simpelweg opteert voor Odoi als stand-in ziet Deila zich door de afwezigheid van zowel Meijer als De Cuyper toch genoodzaakt om zijn elftal door elkaar te schudden. Indien het de bedoeling is om Buchanan naar links te verhuizen lijkt het een logische zet om in één klap over te schakelen naar een formatie met drie achterin. Heel wat Brugse sterkhouders zijn alleszins vertrouwd met een 3-5-2, een veldbezetting die ook in de voorbereiding tegen Feyenoord al eens de revue passeerde. Deila beschikt in Westerlo voor het eerst over Roman Yaremchuk, die toen voorin naast Igor Thiago postvatte. Straks keert ook Ferran Jutglà, wellicht beter geschikt voor dat systeem, nog terug – voor Vermant wordt het vanaf dan moeilijk. Vormt het overschot aan spitsen een argument om twee exemplaren op te stellen?
Tegen de Rotterdammers leek het, zoals in het merendeel van de oefenduels, weliswaar nergens op. Misschien verkiest Deila dus een 3-4-3, met één speerpunt en wingers die in de zogenaamde pockets naar binnen knijpen om ruimte te maken voor de opkomende backs. Een rol die Philip Zinckernagel op het lijf geschreven is, zoals vorig seizoen reeds bleek bij Standard. Zondag is de nieuwste aanwinst nog niet inzetbaar, maar ook Skov Olsen, Antonio Nusa en Michal Skoras – die tevens heel de zijlijn kan afdweilen – zijn geschikt voor de job. In balbezit neemt Blauw-Zwart nu al vaak die vorm aan, met Hans Vanaken eveneens opvallend dicht tegen de spits terwijl Raphael Onyedika afzakt naar de defensie om mee de opbouw te orkestreren. Waarom het dan niet eens van bij aanvang op die manier proberen?
OPPASSEN VOOR ONRUST
De kans dat Onyedika zelf achterin postvat oogt gering, en dus is het wel de vraag wie de opbouw daar voor zijn rekening zou nemen. Bij gebrek aan alternatieven weerhield Deila met Mechele, Spileers en Ordóñez bovendien slechts drie centrale verdedigers. Verschijnen zij allen aan de aftrap, in die laatste zijn geval zelfs een potentiële primeur? Ook in dit avontuurlijkere scenario kiest Deila allicht voor iets meer zekerheid met Odoi. Hoewel hij persoonlijk voorstander is van een 4-3-3 zette de tactisch flexibele coach zijn principes in Luik opzij om de juiste balans te vinden. Een oefening die hij zonder Meijer en De Cuyper nu in Brugge moet herhalen. “Anderzijds: wekelijks van systeem te veranderen veroorzaakt onrust”, klonk het wel nog recent. Zondag lijkt het niettemin aangewezen. Hoe het daarna verder moet zien we later wel.
AD
