Een paar maanden geleden blaakte Club Brugge nog van blijdschap na de historische kwalificatie voor de knock-outfase van de Champions League. Tegenwoordig komen de Europese tussendoortjes haast ongelegen. Het uitstapje naar Lissabon zou voor Scott Parker zelfs wel eens meteen zijn laatste kunnen zijn als trainer van Blauw-Zwart. Al hoeft een nieuwe nederlaag tegen Benfica nog niet per se het genadeschot te betekenen. Voorlopig althans.
Vrijdagavond kon Parker nog niet bevestigen dat hij überhaupt mee op het vliegtuig richting Portugal zou stappen. Na het debacle in Oostende, waar Club tegen het nummer voorlaatst in de stand zowaar met 3-0 de boot inging, besefte hij dan ook dat zijn stoel meer dan ooit wankelde. Hier en daar klinkt het zelfs dat de Engelsman louter omwille van de ongelegen timing momenteel nog altijd in het zadel zit. Al sprong assistent Rik De Mil eerder al eens in toen Philippe Clement door corona verstek moest geven voor de verplaatsing naar Kiev, waar hij met een vertimmerd elftal alsnog een gelijkspel uit de brand wist te slepen. Hem als interim-coach op de bank laten plaatsnemen in het Estàdio da Luz was dus wel degelijk een te overwegen optie voor Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert.
SLECHTER DAN HOEFKENS
Toch besloten zij om de knoop nog niet door te hakken. Uit angst om gezichtsverlies te lijden? Na jaren zonder trainersontslag zou het tenslotte pijnlijk zijn om op zulk een korte tijd twee T1's de laan uit te moeten sturen. Bovendien riep Verhaeghe amper drie weken geleden nog op om Parker, die pas sinds nieuwjaar het roer overnam van Carl Hoefkens, tijd te gunnen. De vraag is echter hoelang hij nog respijt krijgt. Hoewel het bestuur hem eveneens de hand boven het hoofd wou houden werd een reeks van 15 op 30 zijn voorganger fataal. Na tien matchen verzamelde Parker drie punten minder, en dat zónder het krediet van een geslaagde Europese campagne. De crisis die Mannaert afkondigde bij zijn intrede werd er, samen met de achterstand op de concurrentie, alleen maar groter op.
"We konden het toch niet zomaar laten kabbelen?", verklaarde de Brugse CEO, die de hand weliswaar tevens in eigen boezem stak, waarom Hoefkens mocht beschikken. Hij stond eigenlijk nog veel vroeger onder druk, alvorens de kentering in te zetten met een klinkende zege op bezoek bij OH Leuven. Met een even deugddoende als cruciale driepunter tegen AA Gent hoopte Parker, die tussen tal van draws door tot dan louter Zulte Waregem kon verslaan, zijn doorstart te beleven. De opflakkering bleek evenwel van korte duur, want aan de kust droop Blauw-Zwart met het schaamrood op de wangen af. Tot overmaat van ramp deden AA Gent en Standard tegen Anderlecht en Westerlo wél gewoon wat ze moesten doen. In de race richting de top vier kijkt Club alsmaar meer achterom.
TWEE STAPPEN TERUG
Nog geen week nadat hij zijn vel wist te redden ligt het hoofd van Parker dus alweer op het kapblok. Vooral in de eerste helft kwam de landskampioen mak voor de dag en vond het in de opbouw opnieuw weinig oplossingen. Nochtans zette KVO minder agressief druk dan Cercle twee weken geleden. "Dit is onaanvaardbaar. We zetten twee stappen terug", was Parker niet voor het eerst onverbiddelijk na de dramatische derby. We moeten het de coach nageven: zijn persbabbels zijn vaak dan wel nog minder inspirerend dan zijn wissels, zijn analyses zijn streng doch rechtvaardig. Hoewel hij er terecht op wijst dat het geluk soms in een klein hoekje lag en Club geregeld aanspraak maakte op meer, zoals tegen Anderlecht, erkent Parker dan ook de resem wanvertoningen onder zijn bewind.
Ook onder Hoefkens deed men zichzelf in Jan Breydel trouwens af en toe tekort. Met een extra zege links of rechts had de perceptie rond zijn persoon er zowel in de buitenwereld als in de bestuurskamer helemaal anders kunnen uitzien, net zoals die van zijn opvolger nu. Zoals hij zelf beseft zijn het op het eind van de dag echter nu eenmaal enkel de resultaten die tellen. Al bleef in Oostende ook het spelpeil andermaal onder de maat. Ondanks de geruchten over misnoegde pionnen staan de spelers volgens spilfiguren als Hans Vanaken, Simon Mignolet en Noa Lang nog wel achter Parker, maar daar viel aan de zee weinig van te merken. Het gebrek aan intensiteit, overgave en tempo voor de pauze was ronduit schrijnend. Nochtans is er weinig aanleiding voor nonchalance of gemakzucht.
UITSTEL VAN EXECUTIE
Los van de heisa rond Tajon Buchanan was Club tegen een vermoeid en gehavend AA Gent simpelweg de dominante ploeg, maar één zwaluw maakt duidelijk de lente niet. Blauw-Zwart schoot toen stevig uit de startblokken, had fysiek overwicht, gaf nauwelijks wat weg en creëerde zelf voldoende kansen. "We maken progressie", vertelden Vanaken en Parker achteraf opgelucht in koor. De aanvoerder, die naar eigen zeggen zijn moeilijkste periode in Brugge beleeft, prees de mentaliteit en noemde het een prestatie om verder op te bouwen. Alleen bleef van dat alles afgelopen vrijdag plots niets meer over. "De intenties waren er, maar de drive, spirit en houvast waren weg", aldus Mannaert na het afscheid van Hoefkens. Uitspraken die net zo goed over de huidige situatie konden gaan.
Van beterschap blijkt alleszins geen sprake, integendeel. Na de pandoering in Oostende, waar Parker zijn ploeg voor de verandering nochtans eens niet door elkaar gooide, slaat stilaan de wanhoop toe in Westkapelle. Bovenop het eigen falen zaten de omstandigheden, weliswaar geen excuus, overigens opnieuw niet echt mee: centimeters wel of niet buitenspel beslisten over de goedkope strafschop en afgekeurde aansluitingstreffer, de 2-0 viel net toen Club – mede dankzij de ingrepen van Parker tijdens de rust – groeide in de wedstrijd. De doodsteek in het absolute slot strooide nog wat extra zout in de wonde, wat sterk deed denken aan de bekeruitschakeling tegen STVV vlak voor kerst. Hoefkens mocht nadien nog even aanblijven, al bleek dat reeds snel slechts uitstel van executie.
ULTIMATUM VOOR PARKER
Staat zijn opvolger binnenkort al hetzelfde lot te wachten? Ondanks het geloof in de kleedkamer, waar de sfeer de laatste tijd toch niet opperbest oogt, is winnen van Benfica teveel gevraagd. Laat staan de 2-0 achterstand uit de eerste ontmoeting ombuigen. Behoudens een nieuwe afstraffing wordt Parker wellicht niet afgerekend op het resultaat in Lissabon, de kans dat zijn lot daar bezegeld wordt en het doek dinsdagavond al definitief valt lijkt gering. Al eist het Brugse bestuur ongetwijfeld wel dat de rug vlug wordt gerecht en Club niet nogmaals met de billen bloot gaat. In dat geval zit Parker zondag tegen Standard, misschien wel een veel belangrijker duel waar hij zelf nog niet aan wil denken, mogelijk al niet meer in de dug-out. De Mil is wel degelijk capabel om tijdelijk over te nemen.
De shock van vrijdag is nog niet volledig verteerd, maar Parker put moed uit het feit dat de heenmatch op details werd beslist. Wie weet is de uitzichtloze positie als underdog zelfs de ideale gelegenheid om het tij te keren. Na de vorige dieptepunten, tegen Charleroi en Cercle, spoelde Blauw-Zwart de kater telkens door met een zege. Een positief teken voor zondag, wanneer het pas echt van moeten is voor Parker wil hij tijd kopen om zijn proces in Jan Breydel langer voort te zetten? Al volgt mits een gunstige afloop de week nadien tegen KV Kortrijk dan wel alweer een volgend ultimatum. De druk zal niet meer milderen. Op papier werkt Club een gunstig schema af tot aan de play-offs, maar aan de kust bleek dat zopas wederom geen garantie op succes. Net zomin als een peperdure selectie.
COMEBACK VAN SCHREUDER?
Ligt het dan toch aan de coach? Aan de kust liet hij even het hoofd hangen en deed zijn lichaamstaal wat anders vermoeden, maar Parker stelt zichzelf niet in vraag en blijft rotsvast geloven in zijn eigen aanpak. Hoewel hij zelf stellig beweert van wel is zijn hand evenwel nog steeds niet zichtbaar, van zijn holle woorden wordt niemand wijzer. De gelaten Engelsman geeft eerder de indruk zélf niet meer te weten van welk hout pijlen te maken. Een schril contrast met Alfred Schreuder, een van de voornaamste kandidaten om hem eventueel op te volgen. Naar verluidt verkent de landskampioen alvast de trainersmarkt, desnoods met het oog op volgend seizoen. Zelfs indien hij de komende weken overleeft dreigt Parker ondanks zijn lopend contract vroeg of laat dus de bons te krijgen.
Naar eigen zeggen kreeg hij van het bestuur nog geen signalen in de richting, voor het overige weigerde de T1 om dieper in te gaan op zijn eigen positie. Net zoals Hoefkens een tijdje in het ongewisse bleef over zijn toekomst. Parker krijgt straks een ultieme kans om zijn kunnen alsnog te bewijzen – anders hadden Mannaert en Verhaeghe hem wel gewoon op straat gezet, kampioenenbal of niet. En bovenal aan te tonen dat zijn bazen niet voor de tweede keer op een handvol maanden tijd een verkeerde inschatting hebben gemaakt. "Als je na een halfjaar je trainer moet ontslaan, heb je het slecht gedaan", gaf Mannaert toe in januari. Is het binnen enkele dagen alweer tijd om schuld te bekennen? Van één ding zijn wij alleszins overtuigd: Schreuder zit dinsdagavond aandachtig voor de buis.
AD
