Arne Decraene
Gelukkig was er nog het blijde weerzien met een paar oude bekenden, want voor het overige bleef het publiek in Anderlecht dinsdag grotendeels op haar honger zitten. Dan nog bleek een veredeld B-elftal van de Rode Duivels echter een maatje te groot voor Burkina Faso. Net zoals in Ierland vallen er dan ook vrij weinig lessen te trekken uit het oefenduel. Of toch: Dries Mertens, een van de vele ervaren afwezigen, mag alsmaar meer vrezen voor zijn plaats in de WK-selectie.
Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Enkele dagen nadat een experimentele editie van de Belgen zaterdag bleef steken op een 2-2 gelijkspel in Ierland, boekten de U50 caps een simpele 3-0 zege tegen Burkina Faso. Al bij al een geslaagd tweeluik voor Roberto Martinez, die het tussendoor niet kon laten om weer zand in de ogen van pers en toeschouwers te strooien. Hoewel de bondscoach weinig wissels had aangekondigd, stonden er tenslotte toch zes nieuwe namen aan de aftrap. Een van hen was Adnan Januzaj, die in de pocket de plek van Hans Vanaken innam. Zelf schoof de dirigent van Club Brugge een rijtje achteruit, waar hij veel meer dan gedoodverfde leider Youri Tielemans de lijnen uitzette in het Lotto Park. Steeds meer solliciteert Vanaken zo ook bij de A-ploeg naar een basisstek. Zijn ticket richting Qatar mag alleszins worden geboekt.
VAN 26 NAAR 23
Ondanks de matige prestaties van een aantal anciens in het buitenland worden de plaatsen in de 23-koppige kern er nochtans niet goedkoper op. Ten opzichte van het EK in Rusland, toen Martinez drie extra krachten mocht meenemen, moeten om te beginnen drie pionnen afvallen. Thomas Vermaelen vervoegde de technische staf, op Nacer Chadli wordt niet meer gerekend. Voor het overige is iedereen evenwel nog altijd gewoon beschikbaar. Uiteraard zullen blessures – onder andere Dennis Praet en Jérémy Doku liggen momenteel in de lappenmand – een rol spelen, maar zoals geweten is het niet van Martinez zijn gewoonte om trouwe soldaten te laten vallen van zodra het even minder gaat. Liever dan voortdurend vernieuwen, houdt hij graag vast aan de succesformules van het verleden. Wie er vorige zomer bij was, heeft komende winter een streepje voor.
En dat terwijl zich alsmaar meer kandidaten aanbieden om hun plekjes in te nemen. Denk maar Alexis Saelemaekers, Charles De Ketelaere, Orel Mangala en Arthur Theate, als linkspoot achterin wellicht de vervanger van Vermaelen. Om nog te zwijgen van Albert Sambi Lokonga, Yari Verschaeren en hun vele andere talentvolle generatiegenoten, die vermoedelijk wat langer geduld moeten koesteren. Nu kreeg Martinez er nóg een waardevolle optie bij, zij het eentje met al iets meer kilometers op de teller. Ook bij de Rode Duivels, waar Januzaj zopas zijn veertiende cap verzamelde. Nadat hij tegen Ierland reeds een kwartiertje mocht invallen, verscheen de 27-jarige winger dinsdag aan de aftrap. Hoewel hij samen met maatje achter de diepe spits De Ketelaere kort na de rust naar de kant werd gehaald, beschaamde Januzaj het vertrouwen van Martinez daarbij allerminst.
COMEBACK JANUZAJ
Integendeel, veel meer dan die andere linkspoot in de rug van Michy Batshuayi speelde hij gretig en vol overgave. Het was in het verleden wel eens anders, precies de reden waarom Januzaj zo lang over het hoofd werd gezien. Exact een jaar geleden kreeg hij een kwartier tegen Wit-Rusland, zijn laatste basisplaats dateerde al van september 2019. Nadat hij het EK aan zijn neus zag voorbijgaan, dreigde Januzaj – bezig aan een degelijk seizoen bij Real Sociedad, waar hij de voorbije vijf jaar goed was voor 22 doelpunten en 21 assists in 160 optredens – zo ook de trein naar Qatar te missen. Het plan van Martinez om tijdens de afgelopen interlandbreak een studieronde in te lassen, en eens te kijken wie zich eventueel in de kijker zou kunnen spelen, kwam dus als een godsgeschenk. In dat kader kreeg de verloren zoon een allerlaatste kans, die hij met beide handen greep.
Als invaller kon Januzaj in Ierland nog niet bekoren, maar tegen Burkina Faso was hij vooral in de eerste helft samen met Vanaken een van de zeldzame licht –en rustpunten. Bovenop zijn inzet etaleerde het voormalig toptalent zijn welbekend vernuft aan de bal, met zijn voorbereidend werk bij de 2-0 als hoogtepunt. Op technisch vlak stak Januzaj mijlenver uit boven het gros van zijn ploegmaats. Akkoord, de tegenstand was van bedenkelijk niveau, maar het zal Martinez ongetwijfeld tevreden stemmen. Benieuwd of het volstaat om zich opnieuw in diens gunst te voetballen. Het geeft alvast hoop aan de Belgische burger, want in vorm blijft Januzaj een meerwaarde. Zeker nu Mertens en Eden Hazard, de vaste titularissen op zijn positie, op de sukkel zijn. Alhoewel, titularissen: bij de Rode Duivels is Mertens intussen al een tijdje niet meer zeker van zijn plaats.
MERTENS IN NOOD
Dat hij sinds het EK nauwelijks nog in actie kwam heeft meer te maken met blessures, maar ook daar werd de voormalige supersub na de tweede groepsmatch reeds terug gedegradeerd tot invaller. Om plek te ruimen voor Tielemans schoof Kevin De Bruyne een rij hoger, waardoor Mertens het slachtoffer werd. Een evolutie die er al langer zat aan te komen, en er met de opmars van Vanaken – eveneens kandidaat om samen met Axel Witsel het middenveld te bevolken – allicht niet op zal verbeteren. Meer nog, ook in de pockets neemt de concurrentie toe. In geen enkele linie oogt de luxe groter, zelfs zonder de blessuregevoelige Doku. Zo mogen we naast De Ketelaere en Leandro Trossard ook Thorgan Hazard en Yannick Carrasco, doorgaans gebruikt als fullbacks, niet vergeten. Nu de spoeling dunner wordt, liggen polyvalente profielen nog hoger in de schuif.
Daarom experimenteerde Martinez eens met Trossard, reeds van de partij in Rusland, op links. Met een doelpunt en twee assists scoorde hij vooral qua efficiëntie meer punten dan De Ketelaere, net als in Ierland een zesje. Met de handrem op? Hoe dan ook lijkt de bondscoach niet onder de indruk. CDK blijft wel een grotere kanshebber om erbij te zijn in Qatar, dan maakte Januzaj een veel betere beurt. Toch is het allerminst zeker dat zelfs een van hen de schifting overleeft. Het merendeel van de zitjes lijkt verdeeld, Martinez van mening doen veranderen belooft een lastige opdracht te worden. Januzaj heeft wellicht meer nodig dan een puike prestatie tegen Burkina Faso om zich écht in de debatten te mengen, en over pakweg Mertens in de pikorde te wippen. Afwachten of hij zich in de Nations League binnen enkele maanden nog eens mag bewijzen.
DILEMMA VOOR MARTINEZ
In de tussentijd lijkt het conservatisme van Martinez goed nieuws voor Mertens, een van de ervaren rotten die een tegenvallend seizoen beleeft. Ondanks een korte opflikkering eind vorig jaar staat het 34-jarig icoon van Napoli, waar hij in 389 wedstrijden 89 assists en een clubrecord van 144 treffers op zijn naam zette, vaker niet dan wel aan de aftrap. Anders dan lotgenoten als Hazard en in zeker zin ook Romelu Lukaku, wiens posities in het nationale elftal buiten kijf staat, ligt hij zoals gezegd bovendien bij Martinez evenmin nog in de bovenste schuif. Als er iemand in het offensief compartiment straks moet wijken, lijkt het daarom Mertens – veel minder dan spitsen Batshuayi en Christian Benteke een handige joker vanaf de bank, reputatie als supersub of niet – te worden. Een bijzonder moeilijke knoop om door te hakken voor de immer loyale Spanjaard.
Mertens kan hem natuurlijk een handje helpen door zelf de discussie omtrent zijn plaats bij de 23 – met vandaag Chadli, Praet en helaas Doku als logische afvallers – van tafel te vegen. Een vertrek uit Napels, waar zijn contract afloopt, vormt mogelijk een eerste stap. Momenteel geeft de 103-voudig international echter de voorkeur aan een verlengd verblijf, vooral om emotionele redenen. Mertens is gelukkig in Zuid-Italië en werd er zopas vader van een zoontje. Op financieel vlak moet hij dan wel inleveren, op sportief gebied vrede nemen met een bijrol. En zo wie weet een derde WK-deelname met België op het spel zetten. De Ketelaere en Januzaj, in dat geval zelf zowaar voor de derde maal aanwezig op een wereldkampioenschap, staan alvast te popelen om zijn plek in te pikken. Zelfs nu de Gouden Generatie op haar laatste benen loopt blijft de concurrentie dus immens. Laten we het koesteren zolang het nog duurt.
LEES OOK: Same smile, more years - Saelemaekers ziet topseizoen beloond
