Olivier Plancke
Op Jan Breydel is het gemor niet meer te negeren. Terwijl Christian Benteke zich transfervrij aandient, houdt Club Brugge koppig vol dat het “geen pure killer” nodig heeft. Voor veel fans voelt dat als een hallucinante Benteke-blunder die je in zo’n seizoen gewoon niet mag maken.
LEES OOK: Makelaar Benteke reageert op geruchten RSCA en Club Brugge
“Geen pure killer nodig”: zo begon de Benteke-blunderEerder iets van: Club Brugge mist dit seizoen een spits die kansen kan omzetten in doelpunten. En net vorige week kondigde Christian Benteke zijn vertrek aan bij DC United, transfervrij na een seizoen waarin hij in de MLS bijna alles scoorde wat beweegt. In Brugge valt echter te horen dat de ploeg “geen pure killer nodig heeft.” Het was geen slip of the tongue van Dévy Rigaux, maar het benadrukken van het transferbeleid.
De Director of Football legde uit dat Club in de meeste matchen geen scoringsprobleem heeft, dat het beter is om verschillende spelers te laten scoren dan alles op één man te zetten. “We zijn niet op zoek naar een pure killer in de spits. Vermant en Tresoldi zijn topspitsen voor Club Brugge.” Maar wie naar de matchen kijkt stelt vast dat Club genoeg kansen creëert, maar gewoon te weinig scoort. Vorig seizoen ging Blauw-Zwart vlot boven de twee goals per match, nu zitten ze bijna een treffer per wedstrijd lager.
Daarmee zitten we in het hart van het conflict. Rigaux zegt eigenlijk: we hebben geen killer nodig, want het systeem werkt en de goals komen wel. De buitenwereld stelt vast dat Club wél iemand mist die de kansen afmaakt. Franky Van der Elst herhaalt het nu bijna wekelijks. Hij noemt de uitspraak van Rigaux “ongelukkig”. Ook Marc Degryse spaart de woorden niet. In zijn analyses hamert hij al maanden op hetzelfde punt: Club heeft nood aan een centrumspits die oorlog maakt in de zestien, iemand die verdedigers pijn doet en bij elke voorzet de kortste weg naar doel neemt.
Van Benteke-droom naar realitycheck in één klap
En precies op dat moment komt de naam Benteke bovendrijven. DC United licht zijn optie niet, Benteke wordt officieel vrije speler. In de MLS scoorde hij de voorbije seizoenen erg vlot, werd topschutter en All-Star. De verbeelding slaat meteen op hol: Benteke in een vol Jan Breydel, scorend op voorzetten van Tzolis en Vanaken. Eindelijk iemand die de vele doelkansen kan omzetten in doelpunten.
Dan volgt de ontnuchtering. Broer Jonathan tikt op X een droog “Fake news” onder de Belgische geruchten. Uit Amerikaanse hoek sijpelt door dat Benteke zich goed voelt in Washington en dat er gewoon wordt doorgepraat over een nieuw contract. En in de MLS behoort Benteke tot de grootverdieners, met bedragen die in België quasi onhaalbaar zijn. Zelfs voor een rijke club als Club Brugge.
Toch blijft het gevoel hangen dat dit verhaal méér is dan een fantasie. Benteke is de perfecte bliksemafleider voor de hele discussie. Hij belichaamt alles wat Club volgens analisten mist: ervaring, presence, een neus voor goals. En hij is, op papier, gratis. Dat hij in praktijk te duur en misschien niet haalbaar is, verandert niks aan wat hij symbool staat: het soort killer waar Rigaux publiek van zegt dat hij die niet nodig heeft.
Nilsson buiten, geen vervanger: waarom fans razend zijn
De supporters zien een Belgische afwerker op de markt, horen hun iconen roepen om een afwerker, en krijgen een sportief directeur die uitlegt dat het eigenlijk wel meevalt met dat scoringsprobleem. Daarbovenop komt nog eens het Nilsson-dossier. De Zweedse targetman mag in januari vertrekken en in dezelfde adem wordt gezegd dat er geen vervangende spits hoeft te komen. De boodschap is duidelijk: Club kiest bewust voor een kern zónder klassieke nummer negen. Het is Vermant, Tresoldi of niemand.
Vanuit beleidslogica kan je dat volgen: jonge spitsen met restwaarde, een loonmassa die onder controle moet blijven, en de overtuiging dat het systeem belangrijker is dan één naam. Maar probeer dat maar eens uit te leggen aan fans die snakken naar een goalgetter in de ploeg.
