Zetterberg met ‘geniale’ tip: luistert men bij Anderlecht’?

RSC Anderlecht blijft o zo wisselvallig presteren, al hadden we dat voorspeld. Het is het gevolg van het transferbeleid. Daar brengen we graag meer duiding over. Vanavond moet die wisselvalligheid wél de drie punten opleveren tegen Sporting Charleroi.

Anderlecht heeft na elf speeldagen 19 punten. Het won amper 5 van zijn 11 competitiematchen. Het verloor 2 keer en speelde 4 keer gelijk. Vorig seiozen stond de teller na 11 speeldagen op 17 punten. Er is dus progressie.

LEES OOK: Hasi looft aanwinst: "Hij maakt duidelijk progressie"

Wisselvalligheid van RSCA geen verrassing

Maar Anderlecht speelt o zo wisselvallig. De ene helft goed, de andere slecht. We zagen het tegen STVV. Paars-Wit speelt sinds Olivier Renard en Besnik Hasi er zijn zeer direct voetbal. ‘Intensiteit’ is het codewoord. Niet ‘des Anderlechts’. Maar waar komt die wisselvalligheid van?

Die komt door de jeugdigheid. Anderlecht kocht vooral jong in. De kern was volgens het bestuur nog genoeg gestoffeerd met ervaren spelers, maar daar zijn we het toch niet echt mee eens. Mads Kikkenborg, Ludwig Augustinsson, Colin Coosemans en Thorgan Hazard zijn de enige spelers boven de 25 jaar… En dan is Augustinsson nog regelmatig invaller. Enkel Coosemans en Hazard zijn echt ervaren jongens die zeker zijn van een basisplaats. RSCA heeft een elftal dat gemiddeld 23,4 jaar is, Club Brugge is de enige topploeg die nog jonger is met 23,2 jaar. Daar zit meer pure kwaliteit, maar het is ook heus geen toeval dat Blauw-Zwart wisselvallig acteert in de Jupiler Pro League.

Met Hazard is er maar één echt dragende ervaren speler bij de Brusselaars. Hij doet het uitstekend met 4 goals en 2 assists in 9 competitiewedstrijden. Daarachter zijn het wéér de Neerpede-boys die de kar moeten trekken. Centraal achteraan was er de enorme fout om géén ervaren leider te halen. Er werden twee jonge huurlingen gehaald met Mihajlo Ilic en Yasin Özcan, die niet beter zijn dan wat er al rondliep. Marco Kana (22) is centraal achterin de leider.

Centraal op het middenveld tonen Nathan Saliba en Enric Llansana niet meer dan Leander Dendoncker. Zij moeten de kar niet trekken, maar het lijkt er toch op dat Mario Stroeykens (20) daar zal gaan moeten opdraven. Voor zijn blessure vorig jaar, was hij een speler die zich op het veld als leider opdrong. Nathan De Cat (17) is de volgende jongeling die via zijn kwaliteiten de kar trekt.

Maar jonge spelers die de kar trekken, het is iets wat eerder al uit noodzaak moest onder Vincent Kompany. Daarmee ga je wellicht niet meedoen voor de prijzen. Paars-Wit zag twee jaar geleden nochtans hoe de jonge garde bij de hand werd genomen en het wél bijna lukte.

Jonge gasten hebben dragende krachten nodig

Toen had Thorgan Hazard het gezelschap van Kasper Schmeichel, Ludwig Augustinsson, Jan Vertonghen, Thomas Delaney, Mats Rits en Kasper Dolberg. Het is geen toeval dat spelers als Zeno Debast , Killian Sardella en Mario Stroeykens toen grote stappen voorwaarts wisten te zetten. Het is ook het enige jaar geweest dat RSCA de afgelopen acht jaar meedeed voor de titel.

We begrijpen uiteraard dat er ook jonge spelers in de ploeg moeten staan, dat zijn ook verdienmodellen geworden. Maar het belangrijkste zijn toch nog altijd de matchen en daarin is duidelijk dat Anderlecht métier mist. Mannen die het klappen van de zweep kennen, die op een hoger niveau dan RSCA hebben gespeeld of weten wat het is om prijzen te winnen.

RSCA haalde afgelopen zomer allemaal spelers die van lagere clubs kwamen. De druk in het Lotto Park is enorm, zelfs niet te vergelijken met pakweg Union SG. Anderlecht moet niét Union SG zijn model proberen te kopiëren, maar vooral zichzelf blijven. De analyse die moet worden gemaakt, is dat Anderlecht nood heeft aan spelers die jarenlang blijven.

Zoals Pär Zetterberg aanhaalde. “Anderlecht kan niet langer op elke positie de beste speler kopen. Het moet enkele topprofielen aanvullen met zelf opgeleide en gevormde spelers.” Daarom was het een enorm gemiste kans om Kasper Dolberg en Anders Dreyer te houden. Twee spelers die best graag in Brussel waren, maar waar de club niet al te veel inspanning voor deed om ze te houden. Twee jongens van 25 à 28 jaar die garant stonden voor goals en assists. Zekerheden. Had RSCA alles op alles gezet om hen aan boord te houden en daarrond jong talent te zetten, dan stonden ze al een stuk verder.

Anderlecht zal een kern moeten samenstellen, waarbij er zekerheden zijn. Jongens die er langer blijven, die de kar kunnen trekken. Daar kan jong talent dan rondom floreren. Het is het succes geweest van Club Brugge én ook Union SG, maar ook van Paars-Wit zelf in het verleden. In de laatste echt grote succesperiode vormden mannen als Silvio Proto, Roland Juhasz, Guillaume Gillet, Marcin Wasilewski en zelfs Lucas Bigla een vaste kern, waardoor Anderlecht altijd stabiel was en meedeed voor de prijzen. Daarrond konden jongere spelers doorgroeien of zoals bij het laatste titeljaar waar spelers als Youri Tielemans en Leander Dendoncker floreerden door de aanwezigheid van ervaren krachten. Het is geen hogere wiskunde…