Arne Decraene
Bart Verhaeghe wordt opnieuw betrokken bij de zoektocht naar een nieuwe bondscoach, en dus staat zowat half het land in rep en roer. Harde termen als normvervaging, corruptie, sjoemelaar en crimineel vliegen in het rond. Stemmingmakerij die veel weg heeft van plat opportunisme vanwege zijn talrijke tegenstanders, wiens geheugen hen blijkbaar heel even in de steek laat. Beklaagt de voorzitter van Club Brugge zich nu al dat hij andermaal zijn nek uitsteekt voor het Belgisch voetbal?
December 2013. Verhaeghe, dan twee jaar voorzitter van Club en kersvers lid van het Uitvoerend Comité, maakt zich zorgen over de toekomst van ons voetbal. Vooral de werking van de KBVB zint hem niet, in die mate zelfs dat hij zijn bedenkingen neerpent in een open brief van maar liefst 17 pagina's lang. Zijn betoog richt zich voornamelijk tegen het nationaal stadion in Brussel dat de voetbalbond denkt te delen met Anderlecht, een plan dat hij absoluut wil blokkeren. "Competitievervalsing", aldus Verhaeghe, die ook de dubbele petten in Brussel hekelt. "Het lijkt me logisch dat iemand niet tegelijk een beleidsfunctie kan vervullen binnen zowel een club als de KBVB", luidt het. Ondanks de hypocrisie die ermee gepaard gaat beseft hij later dat een actievere rol nodig is om werkelijk iets te veranderen.
VERHAEGHE AAN DE MACHT
September 2015. De voetbalbond maakt bekend dat Verhaeghe na het volgende EK wordt aangesteld als vicevoorzitter. Kort voor het toernooi kiest hij samen met vier anderen reeds Koen De Brabander als opvolger van Steven Martens, na enige controverse zelf opgestapt als CEO. Een oude bekende van Verhaeghe uit het bedrijfsleven, waarmee hij voor het eerst zijn slag thuishaalt. Als tweede wapenfeit blijkt hij een van de stuwende krachten achter de komst van Roberto Martinez als bondscoach. Twee jaar later pronkt Verhaeghe bij diens eerste contractverlenging, vóór het brons in Rusland, nog altijd aan de Spanjaard zijn zijde. Dan al merken waarnemers op hoe hij zich alsmaar meer als dé sterke man profileert. Een paar dagen later slaat Verhaeghe alweer toe. Althans, daar heeft het alle schijn van weg.
Mei 2018. Peter Bossaert wordt door de Raad van Bestuur unaniem voorgedragen als toekomstig CEO. Na De Brabander, die het al na 15 maanden voor bekeken hield, lijkt Verhaeghe zo wederom een van zijn eigen poppetjes te posteren. Tenslotte steekt de ex-topman van Medialaan, afkomstig uit Brugge, zijn liefde voor Blauw-Zwart niet onder stoelen of banken. Bovendien is hij onafhankelijk bestuurder bij Lotus, het bedrijf van Club-aandeelhouder Jan Boone. Terecht of niet, de klachten tegen Verhaeghe – door wiens toedoen het Eurostadion dan al dood en begraven is – nemen gestaag toe. Steeds meer stemmen vrezen dat hij het laken naar zich toetrekt en het Belgisch voetbal helemaal naar zijn hand tracht te zetten. Verhaeghe ziet in dat hij komaf moet maken met die zweem van belangenvermenging.
AFSCHEID BIJ KBVB
Juni 2019. Verhaeghe geeft er de brui aan, officieel om zich te focussen op Club en zijn overige zakelijke activiteiten. Tegelijk beseft hij dat de ambigue situatie, die bij de rest van de clubleiders voor wrevel zorgt, niet vol te houden is. Ondanks al zijn verwezenlijkingen, zowel op financieel als structureel vlak, komt het Verhaeghe geregeld op kritiek te staan. Zelf ergert hij zich dan weer aan de stroeve debatten, onder meer omtrent het competitieformat. Verhaeghe ontkent trouwens stellig alle verwijten aan zijn adres. Dat de stekker uit het stadionproject werd getrokken is volgens hem de schuld van de politiek én Anderlecht zelf, zijn vermeende coup om Gérard Linard te installeren als vervanger van François De Keersmaecker bij de verkiezing van een nieuwe bondsvoorzitter blijkt uit de lucht gegrepen.
Een constante in zijn betoog: zijn drang om het Belgisch voetbal erop vooruit te helpen. Doorheen de jaren onderstreept Verhaeghe meermaals zijn focus op het algemeen belang. Ook bij zijn afscheid. "Ik heb mij altijd ingezet in dienst van ons Belgisch voetbal. Positief en ter goeder trouw. Ik blik tevreden terug op de voorbije drie jaar en dank iedereen voor het vertrouwen", klinkt het positief. Dat collega's als Peter Croonen en Mehdi Bayat vervolgens een lofzang over hem opsteken spreekt boekdelen over de waardering voor zijn werk. Recent dacht ook Martinez zijn zaakwaarnemer overigens mijmerend terug aan de tijd dat Verhaeghe de plak zwaaide. Toen mocht zijn cliënt dus wél bijtekenen voor de start van een toernooi, met het gekende resultaat – weliswaar niet per definitie een causaal verband.
PROPERE HANDEN
"Mijn taak zit erop. Het strategisch gedeelte is voltooid, de KBVB is klaar voor de toekomst. Ik heb alle vertrouwen in het management en mijn opvolging binnen de Raad van Bestuur om de ingeslagen weg open, integer en professioneel verder te zetten", aldus Verhaeghe nog. Daarbij doelt hij vooral op Bossaert, die de sleutels van de nieuwe thuisbasis in Tubeke in handen krijgt. Wie een jaar eerder had opgelet wist dan echter al dat Verhaeghe nooit echt ver weg zou zijn. “Eens er nood is aan een nieuwe bondscoach zal ik gebruik maken van de kennis die voorhanden is en advies inwinnen bij mensen die er verstand van hebben", vertelde de CEO bij zijn voorstelling, waaruit toen reeds bleek dat Verhaeghe opnieuw zijn mening zou geven. Dat hij vandaag iets in de pap te brokken krijgt is dus geen verrassing.
Alleen komt de timing ongelegen. Amper een week geleden geraakte bekend dat Verhaeghe samen met negen anderen een minnelijke schikking trof met het gerecht. In ruil voor een schuldbekentis en geldboete wordt hij niet vervolgd in het proces omtrent Operatie Propere Handen, het grootschalig dossier naar vervalsing in het Belgisch voetbal. Cruciaal is wel dat het federaal parket zich niet verzette tegen dat gebruik van de zogenaamde afkoopwet, een aanbod dat niet voor iedereen op tafel lag. Zij die zich bezondigden aan matchfixing en zware financiële fraude, tevens ter persoonlijke verrijking, moeten zich sowieso verantwoorden voor de rechtbank. Ernstige feiten die Verhaeghe niet ten laste worden gelegd. De bewijzen tegen hem en de negen anderen zijn dan ook een pak minder bezwarend.
SELECTIEVE VERONTWAARDIGING
Valsheid in geschrifte, ofwel meedraaien in het systeem dat makelaar en spilfiguur Dejan Veljkovic had uitgedokterd om pakweg Georges Leekens in het zwart te betalen. Verfoeilijke praktijken die uiteraard een sanctie verdienen. Maar 'creatief boekhouden' is in het bedrijfsleven jammer genoeg schering en inslag, net zoals een financiële regeling ter compensatie bij bepaalde misdrijven de normale gang van zaken is. In tegenstelling tot het parket ziet de publieke opinie evenwel geen verschil tussen omkoping en gefoefel met cijfers. Zonder over alle details te beschikken wordt Verhaeghe zijn proces op basis van voorbarige aannames hier en daar zelfs in de media reeds gemaakt.
De zopas geschetste context en nuances worden doorgaans achterwege gelaten. Selectieve verontwaardiging. Eisen om iedereen die geen onbeschreven blad blijkt te verbannen of als verbrand te beschouwen is trouwens te kort door de bocht en niet realistisch. Een propere lei klinkt misschien wel mooi op papier, op die manier zou veel waardevolle knowhow zomaar verloren gaan. Gelukkig maken Bossaert, bij zijn aanstelling zelf sceptisch over de normvervaging en belangenvermenging binnen de bond, en de Raad van Bestuur wél het onderscheid. Niet voor het eerst: keeperstrainer Erwin Lemmens sloot ook een deal om mee te kunnen naar het WK. Het fiasco dat zich in Qatar voltrok motiveerde Verhaeghe allicht om zijn plicht te vervullen.
STANK VOOR DANK
Niet dat Verhaeghe op zijn eentje beslist of een exclusief mandaat kreeg. Hij is louter de aanvoerder van een taskforce met ook nog Sven Jaecques (Antwerp) en Pierre Locht (Standard), externe consulenten wiens expertise en connecties duidelijk wel doorslaggevend zullen zijn. Vooral dan bij de keuze voor een technisch directeur, de eerste prioriteit, die ongetwijfeld tevens zijn zegje mag doen bij de zoektocht naar een bondscoach. Voor die vacature zou Michel Preud'homme in polepositie liggen, met wie Verhaeghe reeds nauw samenwerkte bij Club Brugge. Sindsdien schoten hij en Vincent Mannaert, zelf eveneens een voltreffer, steevast raak op de trainersmarkt: na Juan Carlos Garrido in 2013 werd in Westkapelle geen enkele T1 de laan uitgestuurd.
Hoewel hij zijn houdbaarheidsdatum overschreed bleek ook Martinez aanvankelijk een verademing. Na het leergeld dat hij in zijn beginperiode betaalde bewees Verhaeghe dus capabel om te doen wat nu opnieuw van hem gevraagd wordt: de dubbele leemte die Martinez achterliet zo snel mogelijk vullen. Even hield hij de boot nog af, maar Bossaert heeft zijn hulp nodig. Een lokroep waar Verhaeghe en diens bekommernis om het Belgisch voetbal niet aan kunnen weerstaan. Uit liefde voor het vaderland heeft hij, ondanks de negatieve perceptie, oprecht het beste voor. Nu de buitenwereld nog overtuigen van die goede intenties. Een onmogelijke missie waar hij later spijt van krijgt? Helaas voor Verhaeghe wordt alles wat hij doet met argusogen gevolgd, veel eer valt er niet te rapen. Stank voor dank des te meer.
AD
LEES OOK: Leko in zak en as: Club Brugge komt met Mignolet-statement
