Arne Decraene
Heel het Lotto Park achter zich krijgen is nog niet voor meteen. Daarvoor ligt de breuk met Vincent Kompany net iets te vers in het Paars-Witte geheugen. Toch scoorde Felice Mazzu zondag punten bij Anderlecht, waar zelfs de ferventste aanhangers van zijn voorganger hun mening misschien stilaan moeten bijstellen. Per slot van rekening blijven veel van diens principes in de zoektocht naar resultaten wel degelijk overeind. Sterker nog: op veel vlakken troeft zijn opvolger hem simpelweg af.
Van de transfergeruchten rond een aantal van zijn spelers, Sergio Gomez en Francis Amuzu om precies te zijn, trok Mazzu zich niks aan. Net zomin als de heren in kwestie. Met een invalbeurt van een tiental minuutjes kwam Gomez, pas hersteld van een knieblessure en in de belangstelling van Manchester City, voor het eerst dit seizoen in actie. Op zijn vertrouwde linkerflank stond Amuzu, op weg naar Nice, net zoals donderdag gewoon weer aan de aftrap. Het drama van Tarik Tissoudali indachtig is weigeren om te spelen vlak voor een transfer tegenwoordig schering en inslag. Net als pakweg Wouter Vrancken in Genk krijgt Mazzu het dus wél voor elkaar om zijn gegeerde pionnen nog even bij de les te houden.
POPULAIRE KEUZES
Na zijn assist tegen Paide Linnameeskond zette Amuzu zijn waarde met twee goals zelfs nog wat extra in de verf. De eerste na een knappe combinatie Made in Neerpede: slimme steekbal Marco Kana, infiltratie en assist Noah Sadiki – in het sterke eerste halfuur vaak van positie wisselend met Yari Verschaeren, een tactisch snufje van Mazzu –, intikker Amuzu. Met tevens Hannes Delcroix en Zeno Debast verschenen zes producten van eigen kweek aan de aftrap, eentje meer dan in Estland. Zelfs onder Kompany viel het zelden voor. Mario Stroeykens en Kristian Arnstad mochten allebei opnieuw invallen, wat ze net als Benito Raman – eveneens op weg naar de exit – gretig deden. Blessures en schorsingen spelen een rol, maar wie bang was dat Mazzu de jeugd zou negeren haalt tot dusver opgelucht adem.
De openingstreffer, waarbij de Seraing-defensie weliswaar nog niet goed wakker was, werd overigens gekruid met enkele baltoetsen van het nieuwe duo huurlingen voorin. Klikken doet het wel nog niet echt tussen het koningskoppel, met vooral Sebastiano Esposito die zijn draai nog moet vinden. Dan maakte Fabio Silva een betere beurt. Met een doelpunt in de draai etaleerde hij terug zijn killerinstinct. De pass kwam van Lior Refaelov, na een dubbele één-twee met Amuzu ook bij diens tweede treffer de aangever. Voor de tweede keer in een paar dagen tijd bewees de ancien zo zijn belang. Dit keer stond hij nochtans iets lager, omringd door jonkies op het middenveld – vanwaar Refaelov af en toe uitzakte naar links. Een aanvallende formatie, met Kana als enige controleur. Keuzes die toch kunnen bekoren.
KOMPANY KOPIE
De recordkampioen liet er geen gras over groeien om die offensieve intenties te onderstrepen: na een halfuur stond het reeds 3-0. Seraing bleek een dankbare speelbal voor de dominante thuisploeg, maar zelfs de grootste sceptici in de tribunes moesten toegeven dat ze niet bepaald naar het vooraf nog zo gevreesde betonvoetbal zaten te kijken. Integendeel: we zouden het haast avontuurlijk noemen. Net zoals de rush van Debast later in de partij, toen de Brusselaars via hun invallers en met behulp van een aantal intercepties nog een handvol kansen versierden. De verdediger rukte plots mee op en bevond zich na een vlotte combinatie oog in oog met Guillaume Dietsch. De afwerking kon beter, maar mocht hij nog langs de zijlijn hebben gestaan was de vergelijking met een jonge Kompany niet veraf geweest.
Met de klus al zo snel geklaard vergat Anderlecht tussendoor wel het publiek te verwennen. Meer nog: de prestatie nadien liet, in lijn met het spelpeil van de afgelopen weken, grotendeels te wensen over. Dankzij een foutje van Wesley Hoedt trof Seraing zelfs voor het eerst dit seizoen raak. Ondanks de goede bedoelingen dan toch koren op de molen van zij die Mazzu, zelf niet tevreden over de tweede helft, niet genegen zijn. De romantici hadden liever de jacht op een vooroorlogse uitslag voor geopend zien verklaard en wezen hun trainer met de vinger voor het tekort aan dadendrang. Nochtans deelde hij die mening: achteraf had Mazzu het over een gebrek aan ambitie om de score verder op te drijven. Ook in zijn interviews raakt de T1 voorlopig de juiste snaren om de fans langzaam voor zich te winnen.
MAZZU TIME
"De zege op zich is momenteel toch het belangrijkste", liet hij er wel nog even geen misverstand over bestaan. Precies de pragmatische visie waarvoor het bestuur, hongerig naar succes, hem in huis heeft gehaald. Het dient overigens gezegd dat Paars-Wit na de 3-1 niet meer in de problemen kwam. Waar het de voorbije jaren vaak bibberen was in de slotfase, toen de troepen van Kompany ook tegen zulke zwakkere tegenstanders geregeld een voorsprong nog zomaar uit handen gaven, trok Anderlecht de overwinning nu gemakkelijk over de streep. Een wedstrijd doodmaken is een kunst die zijn opvolger, niet voor niks de inspiratiebron voor de term Mazzu-time, veel beter verstaat. In het Lotto Park zien ze het met enige tegenzin aan, maar ach: als de drie punten zo op zak blijven neemt men het er graag bij.
Om alle twijfels weg te nemen volstaan alleen resultaten, een druk die zowel het bestuur zelf als Mazzu heeft gecreëerd. Vergeleken me het tijdperk-Kompany heeft de kritische aanhang veel minder geduld. Na de non-match tegen Cercle Brugge werden de messen hier en daar al geslepen, de zuinige zege in Estland kocht niet veel meer krediet. Zondag haalde Mazzu echter zijn gram, de komende weken kan hij nog meer harten veroveren. Kwalificatie voor de volgende voorronde van de Conference League mag donderdag alvast slechts een formaliteit vormen, door nadien Young Boys Bern uit te schakelen zou Mazzu het meteen reeds beter doen dan zijn illustere voorganger. In de competitie wacht tot eind september een gunstig programma. Tegen dan is de nostalgie naar Kompany wie weet al verleden tijd.
AD
LEES OOK: Anderlecht aan VAR-fiasco ontsnapt? Oud-ref gaat tekeer
