Arne Decraene
Nog niet zo lang geleden leek het toenmalige Constant Vandenstock stadion een haast onneembare vesting voor Club Brugge, maar sinds de naamwijziging naar het Lotto Park ging Anderlecht in eigen huis telkens onderuit tegen de aartsrivaal. Met 21 punten verschil in de stand lijken de kansen op een goede afloop ook zondag dus gering. Al heeft Vincent Kompany misschien net op tijd het juiste antwoord klaar op de geoliede machine van Philippe Clement.
Die loopt de laatste tijd weliswaar net iets minder gesmeerd, want na een vier op negen volgde vorig weekend een stroeve zege op de akker van KV Kortrijk. Bovendien moet Blauw-Zwart het wellicht nog steeds zonder smaakmaker Noa Lang stellen, wiens vervanger op de flank Tahith Chong voorlopig niet kan bekoren. Mocht hij werkelijk niet op Lang kunnen rekenen, kiest Clement wie weet dus voor een andere optie als Ignace Van der Brempt, David Okereke of Nabil Dirar als tegenhanger van Charles De Ketelaere. Of krijgen het goudhaantje en Bas Dost opnieuw het gezelschap van Youssouph Badji of Daniel Pérez, tieners die normaliter als doublures in de punt dienen, in het offensief compartiment. Zij vielen in Kortrijk alvast niet onaardig in als wingers, voor beide spitsen nochtans een onuitgegeven rol.
SLEUTEL IN DE AS
Nog een alternatief is om het middenveld te verstevigen door Mats Rits én Éder Balanta samen als controleurs in de rug van Ruud Vormer en Hans Vanaken te posteren. Al zou het verbazen mocht de autoritaire koploper, die overal uitgaat van eigen sterkte, nu plots het roer omgooien. Sinds hij afstapte van Ivan Leko zijn 3-5-2 koos Clement per slot van rekening stelselmatig voor zijn vertrouwde 4-3-3. Zelfs in de Champions League, waar af en toe wel nog eens teruggegrepen werd naar het systeem van zijn voorganger. Een formatie zonder aanvallende bezetting op de flanken lijkt dan ook uit den boze, net zoals er nooit wordt geraakt aan het trio in de as. Weinig redenen dus om aan te nemen dat dit op bezoek bij de Brusselaars, zelf wanhopig op zoek naar drie punten in de jacht op PO I, anders zal zijn.
Toch moet Clement de piste misschien in overweging nemen, want de sleutel kan in de klassieker wel eens net op het middenveld liggen. Daar voerde Kompany, die in het verleden overigens nog 11 keer samen met zijn concullega op het veld stond bij de Rode Duivels, recent immers een aantal geslaagde wissels door. Zo ruimde de nochtans vrij verdienstelijke Josh Cullen in de afgelopen twee wedstrijden, waarin Zulte Waregem en Antwerp allebei met 4-1 afgedroogd werden, plaats voor Adrien Trebel. De ervaren Fransman weegt nog altijd te zwaar op het budget, maar zorgt wel voor gif en biedt zowel in balbezit áls balverlies een zichtbare meerwaarde. In twee matchen was hij alvast meteen weer goed voor drie assists. Dat het scoringsprobleem plots van de baan lijkt, is grotendeels aan hem te danken.
AANWINST ASHIMERU
Een tweede ingreep die daarbij hielp, is gek genoeg de keuze om opnieuw met één in plaats van twee spitsen te spelen. Abdoulay Diaby verrichte vooral in de pressing dan wel nuttig werk in steun van Lukas Nmecha, met het leer in de rangen bleek zijn bijdrage toch te beperkt. Zo wist de winteraanwinst, wiens optie vermoedelijk niet gelicht zal worden, pas als invaller tegen Essevee zijn rekening bij Paars-Wit te openen. Dan deed Majeed Ashimeru het met zijn doelpunt tegen Antwerp, zijn derde basisplek, meteen al een pak beter. Zoals het een moderne middenvelder betaamt blijft zijn toegevoegde waarde bovendien niet beperkt tot aanvallende impulsen. Ashimeru zet minstens net zo goed druk als Diaby, verzet ondanks zijn moeizaam coronaherstel tal van kilometers, wint duels en zorgt voor recuperaties.
Een complete 'nummer 10' dus, die dynamischer dan Michel Vlap en fysiek sterker dan Percy Tau oogt. Én over de gave beschikt om slim tussen de lijnen te lopen, iets waar Kompany tegenwoordig duidelijk alsmaar meer de nadruk op legt. Twee andere wijzigingen die hij doorvoerde na het 1-1 gelijkspel tegen KV Mechelen, tot nader order het laatste puntenverlies, werken die doelstelling namelijk eveneens in de hand. Anouar Ait El Hadj en Yari Verschaeren, die in beide 4-1 zeges de voorkeur kregen op Francis Amuzu en Paul Mukairu, kruipen tenslotte vlotter naar binnen dan hun concurrenten op de flank. In tegenstelling tot de twee pure wingers opereren zij dus eerder vanuit de pocket, zoals dat bij de Rode Duivels het geval is. Vooral die eerste moet zo zondag uit de greep van Clinton Mata zien te blijven.
COUNTERS & HALFSPACES
Optimaal de halfspaces benutten zeg maar, zoals dat in moderne voetbaltermen heet, en zoeken naar ruimte in de rug van Nmecha. Die laat zich zelf trouwens ook al eens graag terugzakken, en kan op die manier Odilon Kossounou – af en toe te gretig in het doordekken – met zich meetrekken. Vraag is dan wel of er, bovenop de positiewissels tussen het trio voorin, tevens nog voldoende diepgang wordt gecreëerd om Brandon Mechele en co in verlegenheid te brengen. Iets waar Ashimeru tegen Antwerp dus alleszins met verve in slaagde. Hoewel de Brusselaars toen grotendeels de wet dicteerden, kwam die openingstreffer overigens tot stand uit een tegenaanval. Tegen de landskampioen, die veel meer dan de Great Old het laken naar zich toe zal trekken, wordt efficiëntie op zulke counters nog crucialer.
Tenzij hij weer een wit konijn uit zijn hoge hoed wil toveren, geen goed idee gezien de prima flow van de voorbije weken, zal Kompany niet raken aan zijn basiselftal. Met dus ook Bogdan Mykhaylichenko in plaats van Kemar Lawrence links achterin, hoewel het verschil met Michael Murillo aan de overkant groot blijft. De taken waarmee hij die troepen het veld instuurt, kunnen er evenwel helemaal anders uitzien. Minder hoge pressing, wat tegen een betere tegenstander met meer offensieve intenties én vuurkracht – zeker met Lang van de partij – vaker afgestraft wordt, en meer loeren op de omschakeling zou zomaar wel eens het devies kunnen worden. Weliswaar tegen de natuur van Kompany in, die dit seizoen echter al meermaals minder koppig in zijn streven naar dominantie bleek. Veelal met succes.
KANSEN VOOR KOMPANY
Als het tegen iemand moet kunnen om voor een meer behouden aanpak te kiezen, is het alvast de ongenaakbare leider. Zeker omdat Blauw-Zwart, eens uit de tent gelokt, net die zones prijsgeeft waar Ashimeru, El Hadj, Verschaeren en in mindere mate Nmecha graag opduiken. Om druk te ontwikkelen rond het vijandig strafschopgebied rukt Club immers geregeld hoog op, waarbij Vanaken en Vormer – op wie ouderwetse mandekking met Sambi Lokonga en Trebel te overwegen valt – erg nadrukkelijk de zijkanten opzoeken. Wanneer dan ook nog eens de backs mee opschuiven, zoals Mata en Eduard Sobol allebei veelvuldig doen, blijft er zo weinig restverdediging over. En vallen vooral in de as, waar Balanta of Rits enigszins aan hun lot worden overgelaten, dus grote afstanden te overbruggen bij balverlies.
Uiteraard zijn Vanaken en Vormer niet vies van een inspanning meer of minder, maar van die ruimte moeten de beweeglijke Ashimeru, El Hadj en Verschaeren zien te profiteren. Achterin de boel gesloten houden, een missie waar de op een na beste defensie van het land dit seizoen reeds meermaals in slaagde, en dan vliegensvlug naar de overkant lijkt dus de boodschap. Een strategie die haaks staat op de breiwerken die Kompany aan het begin van zijn nog steeds prille trainerscarrière predikte, maar nu wel eens de juiste zet kan blijken. Naar eigen zeggen spookt revanche voor de 3-0 pandoering begin oktober in Jan Breydel al maanden door zijn hoofd. Laten we hopen voor Anderlecht dat Kompany de zaken daardoor evenwel niet overdenkt, en zich vooral toelegt op het goede van de afgelopen weken.
ULTIEM COMPLIMENT?
Paars-Wit putte moed en vertrouwen uit de overtuigende overwinningen tegen Essevee en Antwerp, een elan waar het qua focus, intensiteit én kwaliteit nu op moet voortbouwen. Met misschien iets meer zin voor realisme weliswaar, de sterkte van de tegenstander in acht genomen. De potige aanpak waarmee Antwerp succes boekte tegen Blauw-Zwart lijkt nog altijd niet echt aan de Brusselaars besteed, maar van brave schooljongens mag en zal evenmin sprake zijn. Vergeleken met die nederlaag in Brugge, toen Kompany nog de jonge Kristian Arnstad voor de leeuwen wierp en Tau bezweek onder de druk van zijn vroegere fans, oogt het middenveld met Trebel en Ashimeru alvast een flink stuk stabieler. Én gaat er een pak meer vechtlust, métier en dreiging vanuit. Wie weet noopt het, bij afwezigheid van Lang, Clement zelfs tot een zeldzame aanpassing door Balanta, Rits, Vormer én Vanaken tussen de lijnen te droppen in een poging om de ruimtes tussen de linies te beperken. Voor Kompany en de zijnen zou het alleszins het ultieme compliment betekenen.
LEES OOK: 'Supertransfer De Cat: titanenstrijd met vier topclubs'
