Arne Decraene
Een zucht van opluchting woensdagavond in de Luminus Arena, waar KRC Genk op de valreep aan het langste eind trok tegen STVV. Dankzij de deugddoende derbyzege stoten de Limburgers immers niet alleen door naar de kwartfinale van de Croky Cup, maar komt er tevens weer wat meer rust in de tent. Niet in het minst bij coach John van den Brom, wiens hoofd anders toch stilaan reeds op het kapblok dreigde te belanden.
20 december 2020. Via een bericht op de clubwebsite roept Genk zichzelf fier uit tot herfstkampioen, ook al telt Club Brugge op dat moment twee punten meer. Door een vreemde twist in de kalender zijn het echter de Limburgers die in de 17 matchen van de heenronde het meeste punten verzamelen, zo leert "een snelle en correcte herberekening". Een vijftigtal dagen en negen wedstrijden later bedraagt de kloof met de autoritaire koploper in onze competitie maar liefst 17 eenheden. En heeft ook het Antwerp van Frank Vercauteren zonder sprankelend voetbal intussen haasje-over gedaan in de stand.
HERFSTKAMPIOEN IN VRIJE VAL
2021 bracht tot dusver dan ook weinig goeds in de Luminus Arena. Nadat het eind december al bleef steken op een gelijkspel tegen Waasland Beveren, won Genk na nieuwjaar eerst nog wel met ruime cijfers in Eupen. Nadien volgde echter een povere twee op 15 tegen KV Kortrijk, Moeskroen, AA Gent, Club Brugge en KV Mechelen, met tussendoor een zeldzame zege tegen Zulte Waregem om dan weer onderuit te gaan tegen Anderlecht. In totaal negen op 24, en dat terwijl Club Brugge in de tussentijd een foutloos rapport indiende. Geen wonder dus dat de vogel ineens is gaan vliegen. Van een rol als uitdager om Blauw-Zwart het vuur aan de schenen te leggen, is op die manier al lang geen sprake meer.
In de zoektocht naar oorzaken komen we automatisch uit voorin. Daar is de gouden drietand van Paul Onuachu, Junya Ito en Théo Bongonda in de competitie goed voor maar liefst 41 van de 50 doelpunten. Sinds de overwinning in Eupen loopt het echter heel wat stroever, en verkeren de drie speerpunten in mindere doen. Onuachu tekende wel nog voor vier goals in zeven duels, weliswaar eveneens onder zijn gemiddelde, maar Bongonda en Ito komen opgeteld niet verder dan drie treffers en drie assists. Nochtans gunt Van den Brom hen alle vrijheid om hun ding te doen, alleen lopen de twee naar binnen geknepen wingers zich telkens weer vast. Onuachu oogt vaak dan weer net iets minder geïnteresseerd.
NET GEEN BUIS VOOR VD BROM
Een collectieve vormdip voorin dus, wellicht mede te wijten aan het vertrek van … rechtsback Joakim Maehle. Hij zorgde met zijn overlaps op rechts, geregeld in combinatie met Ito, namelijk voor meer dreiging en vooral ook voorzetten vanaf de zijkant. Een rol die zijn vervanger Angel Preciado nog niet volledig naar behoren weet in te vullen. Achterin oogt de Colombiaanse muur bovendien evenmin zo solide als voorheen, met Carlos Cuesta, Jhon Lucumi en Daniel Muñoz die plots beurtelings wat steken laten vallen. In de laatste zeven duels incasseerde Genk zo 12 tegendoelpunten, vijf meer dan toen de Limburgers van oktober tot december zeven keer rij op wisten te winnen – goed voor een clubrecord.
Een deel van dat werk werd toen nog verricht door Jess Thorup vooraleer hij het hazenpad richting FC Kopenhagen koos, waar de Deen tegenwoordig ook alweer bezig is aan een reeks met 16 op 18. Een schril contrast dus met het rapport van zijn opvolger in de Luminus Arena, in de competitie een magere 21 op 42 – ofwel maar net niet gebuisd. En dat nadat de Nederlander, speciaal weggeplukt bij Utrecht, met drie overwinningen op rij aanvankelijk nog voortbouwde op het succes. Mede dankzij een op dat moment pas herstelde Bryan Heynen in de rangen, zowat de enige die doorheen januari consequent op niveau bleef acteren. Gelukkig maar, anders was het al helemaal armoe troef op het middenveld.
ONTSLAG NIET AAN DE ORDE
Daar is trouwens geen plaats meer voor Patrik Hrosovsky, ondanks diens revival onder Thorup en de matige indruk die Kristian Thorstvedt en Bastien Toma nalaten. Sinds het afscheid van Sander Berge en Ruslan Malinovskyi blijft de centrale as dus toch zorgen baren. Hoewel de smaakmakers voorin niet langer thuisgeven, vormt de aanvoer op die manier eveneens een knelpunt. Ook de nogal wisselvallige prestaties van Jere Uronen en Gerardo Arteaga als fullbacks op de linkerkant helpen de zaken daarbij niet bepaald vooruit. Van al het goede onder Thorup en in de eerste weken onder Van den Brom, toen die nog expliciet aangaf niet te willen sleutelen aan de vlot draaiende machine, blijft dus weinig over.
Tot groeiende frustratie van de achterban, met de wanprestatie tegen uitgerekend Anderlecht – Van den Brom zijn ex-club en tevens de ploeg tegen wie de winning streak in december ten einde kwam – als dieptepunt. Een ongenoegen dat vast ook reeds doorsijpelde tot in de bestuurskamer. Niet dat Van den Brom het al warm krijgt onder de voeten, want een derde trainerswissel lijkt in de laatste rechte lijn richting de play-offs niet echt aangewezen. Daarnaast zou het toch gezichtsverlies betekenen voor Dimitri de Condé en co om alweer een trainer de laan uit te sturen, om nog te zwijgen van het financiële aspect. Niet alleen werd Van den Brom afgekocht van Utrecht, zijn contract loopt nog tot medio 2023.
IN DE VOETSPOREN VAN WOLF
Desalniettemin stond er voor de Nederlander stilaan toch heel wat druk op de altijd beladen derby tegen STVV, dit keer dan nog in een bekersetting. Nadat hij eerder al een paar keer lichtjes afweek van Thorup zijn recept, koos Van den Brom daarom nu resoluut terug voor zijn eigen vertrouwde 4-3-3. Preciado ruimde daarin plaats voor Toma als extra pion op het middenveld, waar Genk vorig weekend tegen Anderlecht de strijd verloor, met als gevolg dat Muñoz weer naar de rechtsachter schoof. Verder nam Uronen aan de overkant opnieuw de plek in van Arteaga, en kreeg Mark McKenzie de voorkeur op Lucumi naast Cuesta centraal achterin. Bongonda en Ito bleven tot slot wat meer weg uit het centrum.
Genk ging op die manier goed van start, al zette het tegen de weliswaar niet te onderschatten Kanaries na een sterke beginfase nu ook geen overweldigende prestatie neer. Toch verdienden de Limburgers de kwalificatie, en was het dus niet meer dan terecht dat Onuachu in het absolute slot de meubelen redde. Daarmee stelde hij ineens ook het vel van zijn coach veilig, want hoewel diens C4 dus vast nog niet klaar lag was het stilaan toch alarmfase rood. Met een reeks van vijf op 21 doet Van den Brom het in de competitie immers slechter dan Hannes Wolf (vijf op 15) toen die aan het begin van het seizoen op straat werd gezet. Een uitschakeling in de beker tegen de streekrivaal kon hij dus missen als kiespijn.
EINDE VAN THORUP ZIJN 3-4-3
Niet dat Genk nu in stille wateren verkeert. Waar de Limburgers in het spoor van Club Brugge hoopten te blijven, komt sinds de nederlaag tegen Anderlecht tenslotte het felbegeerde PO I-ticket in gevaar. In dat opzicht wacht zaterdag alweer een belangrijke opdracht tegen KV Oostende, zowaar eveneens een rechtstreekse concurrent. Mits verlies aan de kust nadert KVO tot op één punt van het huidige nummer drie in de stand, én kan Paars-Wit over Genk wippen. Bij nog eens een slecht resultaat tegen Beerschot de week nadien, uitgerekend de ploeg die Wolf de kop kostte, volgt met wat tegenslag zelfs een diepe duik in het klassement. De kloof met nummer negen OH Leuven bedraagt slechts zes punten.
Voor de derde keer op een week tijd staat er straks dus flink wat druk op de ketel bij Van den Brom. Een ontslag hoeft hij nog niet te vrezen, maar bij de fans – en wie weet ook het bestuur – dreigt hij anders toch heel wat krediet te verspelen. Voor zover dat vandaag niet reeds het geval is, al maakt de zege tegen STVV uiteraard meteen veel goed. Zij die met weemoed terugdenken aan de periode onder Thorup kregen daarin echter wel een nieuwe klap te verwerken. Diens avontuurlijke 3-4-3, destijds een briljante zet maar de laatste weken alsmaar meer verwaterd tot een soort 5-2-3, lijkt namelijk definitief tot het verleden te behoren. Laten we hopen voor Van den Brom, en Genk in het algemeen, dat zijn allicht wel even noodzakelijke ingreep nu dezelfde vruchten afwerpt. En niet alleen het evenwicht, maar tevens het aanvalsspel van zijn troepen ten goede komt.
LEES OOK: 'Exit in januari: Genk neemt afscheid van steunpilaar'
