Arne Decraene
15 mei 2016. In een kolkend Jan Breydel verschalkt Abdoulay Diaby met een rake kopbal en subtiele punter tweemaal Silvio Proto, waarmee hij een belangrijk aandeel heeft in de 4-0 zege die Club Brugge voor het eerst in 11 jaar tijd de landstitel schenkt. Bijna vijf jaar later moet de intussen 29-jarige Malinees de tegenstander van toen vlotter helpen scoren. Maar maakt Anderlecht daarmee wel de juiste keuze?
35 doelpunten en 18 assists in 88 Jupiler Pro League-optredens voor Moeskroen en Club Brugge, aangevuld met acht en vier stuks in 17 PO I-wedstrijden. Dat de linkspoot het doel wel weet staan in onze competitie, is een understatement van formaat. In totaal tikt Diaby bij Blauw-Zwart af op 36 goals en 20 assists in 106 duels, al is enige wisselvalligheid in zijn prestaties hem op dat moment al verre van vreemd. Zo sluit hij de Brugse kampioensjaren in 2016 en 2018 telkens af als clubtopschutter, met respectievelijk 15 en 16 treffers, maar zwijgt zijn kanon tussendoor wel een volledig seizoen. Ondanks zijn cruciale bijdrage aan de beide landstitels, verklaart het wellicht voor een groot stuk waarom Club hem na drie jaar vervolgens voor 'slechts' vierenhalf miljoen naar Sporting Lissabon laat vertrekken.
Daar mag Diaby aanvankelijk nog rond Bas Dost zwerven, tegenwoordig bij zijn voormalige werkgever aan de slag. Een vertrouwd stramien voor de snelle spits, die onder Michel Preud'homme nog eenzaam diep in de punt of op de flank vertoefde maar na de intrede van Ivan Leko een dodelijk duo vormde met targetman Wesley Moraes. Toch kan hij met zijn zeven treffers en acht assists in 44 matchen lang niet iedereen in Portugal overtuigen, en dus wordt Diaby het jaar nadien al uitgeleend aan Besiktas. Daar oogt de balans met vijf doelpunten en twee assists nog veel matiger. De afgelopen maanden kwam hij dan weer nauwelijks aan de bak bij Getafe. 121 minuten: meer is hem niet gegund, waarop de Spanjaarden de huurovereenkomst met plezier verbreken en Diaby dus naar Anderlecht verhuist.
MOGELIJKE MINPUNTEN
Sinds hij tweeënhalf jaar geleden zijn koffers pakte op Jan Breydel was de goalgetter zo in totaal goed voor 13 doelpunten en 11 assists in 87 wedstrijden. Geen cijfers om bij weg te dromen dus, al focussen de Brusselaars zich liever op zijn rendement in de JPL. Zoals gezegd bewees Diaby daar tenslotte wél al vlot de weg naar de netten te vinden. De vraag is natuurlijk in welke mate hij de voorbije jaren van zijn pluimen – en dan in het bijzonder zijn explosiviteit, samen met zijn alertheid in de zestien toch zijn voornaamste wapen – heeft verloren. En vooral wanneer de nieuwkomer klaar zal zijn voor de dienst. Na een halfjaar inactiviteit zou het niet verbazen mocht Diaby eerst nog wat ritme moeten opdoen, net zoals Vincent Kompany geduld predikt met Majeed Ashimeru. Een bekend riedeltje in het Lotto Park.
Ten tijde van Herman Van Holsbeeck maakte de rekrutering van vedetten op een zijspoor jaarlijks een vertrouwd onderdeel uit van de wintermercato, helaas met meer flops dan voltreffers. Vaak deels door een fysieke achterstand, waardoor die aanwinsten pas te laat een bijdrage konden leveren. Een steen waar Paars-Wit zich ook vorig jaar nog aan stootte met Marko Pjaca en Dejan Joveljic. Kompany mag dan wel mikken op money time om iedereen op scherp te krijgen, met nog maar 13 speeldagen te gaan voor de play-offs is de tijd zeker niet onbeperkt. Bovendien kan het kalf na een paar tegenvallende resultaten op rij reeds verdronken zijn. Het is dus toch zaak om Diaby zo vroeg mogelijk helemaal wedstrijdfit te krijgen. Dat de deal zo snel beklonken raakte, is in dat opzicht alvast een fikse opsteker.
HUURLING NUMMER 7
Een pak vraagtekens dus, maar behalve het raken van een paar gevoelige snaartjes – ook bij de eigen achterban – blijft het risico gelukkig beperkt. Opnieuw opteert Anderlecht immers voor een huur, waarmee de teller voor dit seizoen al op zeven komt te staan. Derrick Luckassen en Percy Tau zochten alweer andere oorden op, Lukas Nmecha en Matt Miazga werden geleend zonder aankoopoptie terwijl Diaby net als Paul Mukairu en Ashimeru volgende zomer definitief kan worden overgenomen. Tenminste, indien er dan ruimte is in het budget. Geen ideale manier van werken, wat Peter Verbeke zelf vast ook beseft. Alleen moet hij roeien met de riemen die hij heeft om de recordkampioen te wapenen voor de korte termijn. Het beleid kan nu eenmaal niet volledig op de toekomst worden afgestemd.
Binnen de nagestreefde data-gedreven aanpak en zoektocht naar ruwe diamanten valt de komst van Diaby dus niet te kaderen, waarbij zijn Brugs verleden het artificieel karakter van het huurlingenlegioen extra onderstreept. Als het haar jonge talenten wil omkaderen met kwaliteitsvolle en betaalbare routiniers, is Anderlecht door het gebrek aan middelen echter aan handen en voeten gebonden om dit soort pistes te bewandelen. Het lage risico dat daarmee gepaard gaat, is trouwens een handige bonus. De zwakke start van Mustapha Bundu, vorige zomer met een prijskaartje van drie miljoen de duurste vogel, baart nu al zorgen omtrent een nieuwe stapel weggesmeten geld. Luckassen daarentegen werd in alle anonimiteit doorgestuurd, zonder financiële kater. Baat het niet, dan schaadt het alleszins niet.
TROEVEN IN TANDEM
Desalniettemin is het uiteraard de bedoeling dat Diaby wél zijn draai vindt, en liefst snel. Als het van hemzelf afhangt tekent de spits tegen Waasland-Beveren alvast reeds present, muziek in de oren van Kompany en Verbeke. Allicht wordt zijn enthousiasme wel nog wat getemperd, en valt het dus te betwijfelen of Diaby vrijdag echt aan de aftrap staat. Toch mogen we gerust de denkoefening al inzetten: hoe is Kompany van plan om zijn nieuwste speeltje te gebruiken? Alleen diep in de punt zullen we hem zeker niet terugvinden, want daar is Nmecha een certitude. De intentie is dan ook ongetwijfeld om hen als duo uit te spelen, een tandem die op papier perfect past. Hoewel hij niet exact hetzelfde type is, beschikt Nmecha tenslotte over veel van Wesley zijn capaciteiten. Een vrij complete spits dus.
De toegevoegde waarde van Diaby laat zich dan simpel samenvatten: diepgang en doelgerichtheid. Nmecha haakt graag af, wat ruimte biedt om in de rug van de vijandige verdediging te duiken. Iets wat Tau tegen pakweg Antwerp uitstekend deed, maar waar Diaby met zijn grotere versnelling nog beter in staat toe moet zijn. Daarnaast komt hij als killer in de box ook tegen gesloten defensies prima van pas. In de zone van de waarheid is Diaby, die veel doelgerichter is dan Nmecha, namelijk steeds bij de pinken. Een eigenschap die Anderlecht goed kan gebruiken, zeker indien Michel Vlap – eveneens altijd geil voor de goal – in de onderste schuif blijft liggen. Een situatie die er nu niet echt op zal verbeteren.
TACTISCH PLAATJE
Hoewel hij in principe tevens op de flank terecht kan, en daar dus een concurrent voor Francis Amuzu vormt, komt Diaby immers het best tot uiting in een centrale rol. In zekere zin ziet het er dan ook naar uit dat hij Tau zal opvolgen als nummer 10, zij het wel met een andere invulling van de positie. Al opereerde zijn voorganger ook geregeld als hangende spits. Toch zal Diaby doorgaans in een nog hogere zone op het veld vertoeven, waar hij voor meer infiltraties en dreiging moet zorgen. Iets waar ook Nmecha zelf van kan profiteren. Anderlecht boet zo wel in aan voetballend vermogen, want snedige passes of dribbels zijn niet echt aan hem besteed. Wat op zijn beurt opgelost kan worden door in zijn rug Sambi Lokonga te koppelen aan Ashimeru, toch aangekondigd als polyvalente spelmaker. Eens ze beiden fit zijn, uiteraard.
Naast de integratie van Yari Verschaeren in het elftal na zijn herstel rest dan natuurlijk wel nog de vraag of het defensief evenwicht op die manier niet te fel verstoord wordt. Het zou de voornaamste reden zijn om Diaby alsnog op de flank neer te poten, tenzij Kompany zijn hele systeem omgooit en met drie achterin gaat spelen. Een soort 4-4-1-1 lijkt evenwel de meest logische oplossing. De komst van Diaby brengt zo meteen ook een pak slachtoffers met zich mee. Landry Dimata, Antoine Colassin, Mohammed Dauda en Bundu zakken al zeker (verder) in de pikorde, en ook jongens als Vlap en Anouar Aït El Hadj zien hun speelkansen weldra drastisch slinken. Als dan Kompany nog eens werkelijk de kaart der artiesten trekt, dreigen zelfs breekijzers Josh Cullen én Adrien Trebel tegelijk uit de boot te vallen.
LOW RISK, HIGH REWARD
Luxeproblemen zowaar, al spreken we dan wel erg veel voor onze beurt. Eerst zien of de mayonaise pakt, en of Diaby effectief een meerwaarde biedt. Per slot van rekening vallen er dus zowel omtrent zijn eigen persoon, zijn plek in het tactisch plaatje áls de gevolgen daarvan voor de rest van het elftal nog heel wat vraagtekens weg te werken. Een gok die Paars-Wit bereid is om te nemen, want met zijn diepgang, doelgerichtheid en scorend vermogen is Diaby – los van zijn positie – in theorie precies waar het nood aan heeft. Nu die bedoelingen nog omzetten in de praktijk, en hopen dat de neveneffecten meevallen. Zo niet, blijft de schade alvast beperkt. Low risk, high reward: het zal nog een tijdje het mantra van Verbeke blijven. Zelfs als die opportuniteiten dan eens een verleden bij de aartsrivaal met zich meedragen.
LEES OOK: Janssen in de maag met Wils: “Verantwoordelijk voor vertrek”
