Het is stilaan een traditie geworden aan het eind van elk seizoen in de Jupiler Pro League. Wie dreigt te degraderen, vecht de licentie van een of meerdere van haar concurrenten aan. Gisteren was het zo de beurt aan Waasland-Beveren, onder meer KV Oostende en RSC Anderlecht in het vizier neemt. Mét enkele gegronde redenen, maar dus niet omwille van de juiste motieven.
Vorige zomer was er uiteraard het hele circus rond Operatie Propere Handen, maar ook de jaren voordien maakten we ons rond deze periode telkens op voor een heuse procedureslag. Doorgaans georkestreerd door rode lantaarns als KV Mechelen, Westerlo en OH Leuven, vaak met vooral Moeskroen als mikpunt. Dit keer besluit de hekkensluiter haar pijlen dus echter op enkele andere clubs te richten.
EIGEN HACHJE EERST
Want naast Anderlecht en KVO, zou ook KV Mechelen volgens diverse bronnen in de zaak betrokken kunnen worden. In oktober vocht Beerschot, dat vorig seizoen niet kon promoveren ten voordele van KVM, de licentie van Malinwa al aan bij de licentiecommissie. De Antwerpenaren stelden dat een bepaald bestuurslid die geschorst werd in de Propere Handen-affaire, meer bepaald Johan Timmermans, nog aan het hoofd van de club stond op het moment dat de licentie werd uitgereikt. Volgens het bondsreglement mag een licentie echter niet worden toegekend indien een bestuurslid op dat moment gesanctioneerd is. De klacht van Beerschot haalde uiteindelijk niets uit, maar KVM vreesde toen al dat het hier op het einde van het seizoen opnieuw mee geconfronteerd zou worden. Allicht door de clubs die op dat moment dreigden te degraderen. 
En dat lijkt ook het geval, want naar verluidt was het Cercle Brugge dat deze klacht zou hebben voorbereid. Eens Groen-Zwart de redding reeds op sportieve wijze bewerkstelligd had, borgen ze in Jan Breydel hun plannen evenwel graag weer op. En laat dat nu net onze grootste irritatie zijn. Tijdens de jaarlijkse licentietwisten wordt immers telkens weer schrijnend blootgelegd hoe niemand werkelijk het algemeen belang van het Belgisch voetbal voorop lijkt te stellen. Veel meer dan om het aanklagen van een onrecht, gaat het hier tenslotte stelselmatig louter om het proberen redden van het eigen hachje. Niets anders dan eigenbelang dus, waardoor de kern van de zaak zelf ook van meet af aan met het nodige argwaan wordt behandeld.
VRAGEN BIJ VANDENHAUTE
Mocht Waasland-Beveren komend weekend alsnog zelf de degradatie vermijden, zijn we er dan ook van overtuigd dat de klacht op de Freethiel even vlug weer vervalt – en allicht naar de kust verhuist. Nochtans hebben de Waaslanders niet per se ongelijk wanneer ze de rol van Wouter Vandenhaute bij Anderlecht aankaarten. Al van bij diens aanstelling als extern adviseur werden namelijk heel wat vraagtekens geplaatst bij zijn betrokkenheid in het makelaarsbureau Let’s Play, dat onder andere Vadis Odjidja in de rangen telt. Een dubbele functie die volgens de bondsvoorschriften per slot van rekening onmogelijk te rijmen valt.
Anderlecht moest sowieso al uitleg geven over de constructie en maakt zich in principe weinig zorgen. Een intrekking van de licentie zou dan ook meer dan een brug te ver zijn. Bovendien geloven ook wij oprecht in de integriteit van Vandenhaute, al zou die er in het huidige klimaat misschien toch beter aan doen alle twijfel weg te nemen en zich – tenminste wat zijn voetbalactiviteiten betreft – exclusief aan Paars-Wit te binden. Waasland-Beveren heeft gelijk dat dit liefst niet hoeft te wachten tot er zich opnieuw een penibele situatie voordoet. Alleen jammer dat die ethische kwestie weer louter als reddingsboei wordt ingeroepen.
COUCKE & DE KUSTBOYS
Indien de zaak werkelijk voor de commissie komt, moet Marc Coucke zich echter niet alleen voor de taken van Vandenhaute verantwoorden. De Anderlecht-voorzitter wordt immers tevens genoemd in het dossier tegen de rode boekhouding van zijn ex-club KV Oostende, dat nog steeds huur aan hem betaalt voor het gebruik van de Versluys Arena. Opnieuw zonder zelfs het minste gewag te willen maken van invloed door belangenvermenging, blijft zulk een constructie op het hoogste niveau toch vreemd. Een eersteklasser die haar thuishaven huurt van de preses van een andere club: we weten niet waar het elders nog zou kunnen.
Nogmaals, we willen Coucke hier zeker niet afbranden. Uiteraard zijn er verzachtende omstandigheden, al lijkt het wel een logisch gevolg van de intrede van topzakenmannen in het Belgische voetbal. Zie ook de recente wandel van Paul Gheysens. Bouwer van een stadion in Gent en ei zo na ook in Brussel, om dan stiekem Antwerp over te kopen en later vervolgens een bod op Anderlecht uit te brengen. Bart Verhaeghe en Bruno Venanzi hebben een hart voor Club Brugge en Standard, maar voor Coucke en Gheysens geldt toch vooral bigger, better, faster als motto. Business as usual in het bedrijfsleven, ongebruikelijk in de JPL.
KAT IN HET NAUW
En passant kan dat dan al eens voor hachelijke situaties zorgen, zoals de plotse verkoop van Oostende die Coucke dik twee jaar geleden in allerhaast moest regelen – we vragen ons al af hoe Gheysens zijn overstap vanuit Antwerpen gelopen zou zijn. Dat de Kustboys hun ex-voorzitter nog huur moesten betalen, was dan ook een bijzaak die pas relevant werd toen het faillissement dreigde en ze hun vroegere mecenas om een soepelere regeling vroegen. Voor het overige maakte niemand ooit heisa over de achterstallige betalingen die Coucke nog van KVO moest ontvangen. Tot Waasland-Beveren er nu plots mee op de proppen komt.
Wederom geldt dus dat de hekkensluiter wat de essentie van de zaak betreft allicht een punt heeft, maar daar eigenlijk zelf geen moer om geeft. Het enige wat de Waaslanders tenslotte interesseert, is het behoud verzekeren. Lukt het niet via sportieve, dan hopelijk langs juridische weg. Begrijpelijk, want een kat in het nauw maakt rare sprongen. Alleen wordt zo nog dus nog maar eens duidelijk hoe iedereen vooral voor zijn eigen winkel denkt en spreekt. Mocht Waasland-Beveren écht haar bedenkingen hebben bij de gang van zaken in Anderlecht, Oostende en Mechelen, had het de kwestie immers al veel vroeger kunnen aanhalen.
SERIEUZE KLACHT, FOUT MOTIEF
In plaats daarvan zien ze op de Freethiel nu hun kans schoon om, mocht het doek zondag vallen, de dans via deze uitweg te ontspringen. Een tactiek die voor hun vele lotgenoten die de voorbije jaren soortgelijke pogingen ondernamen echter weinig vruchten afwierp. Aan de licentiecommissie om nu dan ook een krachtig signaal te sturen dat aan deze traditie dringend een einde moet worden gemaakt. En tussendoor, als het even kan, misschien toch ook de grond van de klacht aan te pakken. Die mag, ondanks de verkeerde redenen die er aan de oorsprong van liggen, per slot van rekening wel nog altijd serieus genomen worden.
