Club Brugge hervat de competitie zaterdag in eigen huis tegen KV Mechelen, een paar dagen later komt Atlético Madrid al over de vloer in Jan Breydel. De landskampioen, die voor de interlandbreak met 3-0 onderuitging op bezoek bij Standard, kan dus maar best de rug dadelijk zien te rechten. De vraag lijkt vooral of Carl Hoefkens daarbij terug een beroep zal doen op recordaankoop Roman Yaremchuk.
"Op een gegeven moment zat ik haast te hopen dat onze nieuwe aanvallers niet zouden scoren bij hun debuut", liet Vincent Mannaert recent optekenen in de podcast MidMid. Het voorbije decennium leek er per slot van rekening een soort van vloek te rusten op spitsen die hun rekening meteen na aankomst wisten te openen bij Blauw-Zwart. Denk in het recente verleden maar aan pakweg David Okereke en Percy Tau, die er nadien niet meer in slaagden om de goede lijn doort te rekken. Sinds de CEO de touwtjes ruim tien jaar geleden in handen nam volgden ook onder andere Nicolas Castillo, Kehinde Fatai, Mushaga Bakenga, Felipe Gedoz en Shangyuan Wang hetzelfde patroon. Een mens zou voor minder in bovennatuurlijke krachten beginnen te geloven.
ONBAATZUCHTIGE NEGEN
Zijn woorden waren nog niet koud of Yaremchuk, voor wie Club zonet 16 miljoen had neergeteld, luisterde zijn debuut in de derby tegen Cercle op met ... een doelpunt. Mannaert zag het met gemengde gevoelens aan. Hoewel het een lucky goal betrof leek het de historische inspanning voor de 26-jarige Oekraïner enerzijds direct al te rechtvaardigen. Na jaren zonder kandidaat-topschutter diep in de punt achtte men in Westkapelle de tijd rijp om nog eens een echte nummer negen in huis te halen. Aanvankelijk waren de pijlen op Rasmus Höjlund gericht, maar toen hij voor Atalanta koos klopte de landskampioen opnieuw aan bij Yaremchuk. Waar het hem destijds niet rechtstreeks kon losweken bij AA Gent, was Benfica nu ineens wél bereid om de peperdure spits te laten gaan.
Ondanks de late timing een direct inzetbare versterking, want in Lissabon had Yaremchuk reeds de nodige minuten in de benen. Na zijn treffer tegen Cercle leek de trein dan ook snel vertrokken, al dacht Mannaert toen vast al eens terug aan zijn uitspraken van enkele dagen eerder. Het volgende weekend verscheen Yaremchuk voor het eerst aan de aftrap in Seraing, waar hij voor beide goals de beslissende pass gaf – inclusief één bijzonder onbaatzuchtig exemplaar. Na een honderdtal minuten stond de teller zo al op één doelpunt en twee assists, geen onaardige cijfers. Net als de week voordien, toen hij als invaller een halfuurtje mocht meedoen in de Champions League-zege tegen Bayer Leverkusen, nam Yaremchuk in Porto echter gewoon weer plaats op de bank.
OPVOLGER VAN WESLEY
Een tegenvaller, want in Portugal had hij zich uiteraard graag getoond. Uiteindelijk gunde Hoefkens hem een twintigtal minuten, waarin Yaremchuk zich louter liet opmerken door misbaar te maken wanneer zijn ploegmaats hem in een doelrijpe positie over het hoofd zagen. Zijn bijdrage aan de stunt was al bij al dan ook vrij beperkt. Toch kreeg hij tegen Standard vervolgens opnieuw zijn kans, maar bij een collectief matig Blauw-Zwart bleek Yaremchuk veruit de grootste dissonant. Terwijl ook de overige offensieve spelers onder hun gebruikelijke niveau bleven, zakte de recordaanwinst volledig door het ijs. Geen enkele actie leek te lukken, op fysiek gebied oogde hij evenmin scherp. Na een uurtje en bij een 2-0 achterstand haalde Hoefkens hem logischerwijs al naar de kant.
Een teleurstellend optreden dus, zeker omdat er voor Club meer inzat dan de score doet vermoeden. Alleen konden de bezoekers hun balbezit vooral in de eerste helft veel te weinig omzetten in concreet doelgevaar. Nochtans tastten ze precies daarom zo diep in de buidel voor Yaremchuk, wiens profiel in zekere zin wat doet denken aan dat van Wesley Moraes destijds. Een kapstok voor de ploeg, die moet helpen om dominant te zijn en onder de druk – zoals de Rouches die ontwikkelden – uit te geraken. Een type dat Mannaert sindsdien niet meer wist te vinden. Michael Krmencik en co bleken grandioze flops, Bas Dost was iets teveel pure killer in de zestien. Hoewel zijn voetenwerk zowaar vaak zijn duelkracht overtrof, was hij niet mobiel genoeg om in de ruimtes te duiken.
BESTE VAN 2 WERELDEN
De afgelopen jaren behielp de landskampioen zich voorin bijgevolg met kwiekere spelers zoals Charles De Ketelaere, Emmanuel Dennis en Noa Lang, die minder van pas komen tegen een laag blok. Ondanks het benodigde succes met dat recept moest Yaremchuk nu nog eens het beste van twee werelden zien te combineren. In principe zijn alle kwaliteiten daarvoor aanwezig. De 41-voudig international is een veelzijdige en vrij complete spits: groot, minder krachtig dan Wesley doch sterk op de been, behoorlijk snel, tweevoetig én meer dan degelijk in de combinatie. Op die manier kan hij zich zowel op de counter, in de zestien als tijdens de opbouw nuttig maken. Iemand die gretig de diepte opzoekt ook, al is er op conditioneel vlak blijkbaar toch nog wat werk aan de winkel.
Terwijl het in balbezit evenmin wil vlotten schiet hij mede daarom momenteel vooral bij balverlies nog tekort. In het voetbal dat Hoefkens voor ogen heeft wordt van de aanvallers verlangt dat ze hoog druk zetten en een pak kilometers vreten. Een kolfje naar de hand van Ferran Jutglà, Kamal Sowah en zelfs Lang, die samen met Tajon Buchanan straks terugkeert uit de ziekenboeg. De plaatsen in het offensief compartiment worden zo weer een pak duurder. Benieuwd of de gerehabiliteerde Sowah zich staande houdt tussen al dat geweld. Gedurende de recente zegereeks van Blauw-Zwart, dat het kampioenbal meegerekend zeven keer op rij wist te winnen tot aan de sof in Sclessin, vormde hij nagenoeg steevast een complementair duo met die andere revelatie Jutglà.
TANDEM MET JUTGLÀ?
Yaremchuk, die in Seraing als partner Cyle Larin naast zich kreeg, is vooralsnog heel wat minder in staat om die verdedigende opdrachten uit te voeren. Nochtans is hij wel wat gewend: in Gent werkte de Oekraïner nog samen met Hein Vanhaezebrouck. Ook de gelijkaardige veldbezetting in Jan Breydel is hem dus niet onbekend. Bij de Buffalo's vormde hij overigens een tijdje een dodelijke tandem met Jonathan David. Tot dusver stonden Yaremchuk en Jutglà amper een viertal minuutjes samen op het veld – in Porto, toen de boel reeds beklonken was. Op termijn moeten zij het Brugse koningskoppel worden, een formule die Hoefkens voorlopig echter achter de hand houdt. Cadeaus zal hij alleszins niet uitdelen: daarvoor wordt de keuzestress voorin binnenkort te groot.
Harde knopen om door te hakken dus, wie weet wel met Yaremchuk als voornaamste slachtoffer. Tijdelijk althans, want gelet op zijn prijskaartje heeft de recordaankoop toch een streepje voor. Op papier is hij bovendien het ideale speerpunt voor Club, al zijn de verwachtingen misschien net iets té hooggespannen. Druk die de spits op basis van zijn nogal nukkige houding en naarstige jacht op goals nu al lijkt te voelen. In zijn beginjaren in België was mentale weerbaarheid alvast niet bepaald zijn sterkste punt. Yaremchuk, intussen ook meer gelouterd en ervaren, ging toen evenwel aan de slag met dat euvel en maakte komaf met de twijfels aan zichzelf. Dankzij 61 doelpunten en 18 assists in 152 wedstrijden voor AA Gent geraakte ook de buitenwereld vlug overtuigd.
VLOEK DOORBREKEN
Benfica op kop, dat niet minder dan 20 miljoen op tafel legde om hem te strikken. En een jaar later, gevuld met negen goals en zeven assists in 48 optredens, alweer met licht verlies te verpatsen aan Blauw-Zwart. Daar is er na zijn wanprestatie in Luik nog geen reden tot paniek, integendeel: Yaremchuk liet bijwijlen reeds zien hoe hij de troepen van Hoefkens van dienst kan zijn. Club kruist dan ook de vingers dat het na Krmencik, Okereke en Kaveh Rezaei niet andermaal een dure kater oploopt. Niet alleen aanvallers die scoorden bij hun debuut, ook spitsen met een stevig prijskaartje leken de voorbije jaren gedoemd om te mislukken in Westkapelle. Yaremchuk, die bij Benfica trouwens eveneens vlot van start ging, vinkt beide vakjes af. Kan hij de vloek doorbreken?
AD
