Arne Decraene
In de topper tussen de nummers twee en drie in de stand ging Antwerp zondag kansloos onderuit op bezoek bij Club Brugge, dat op alle vlakken simpelweg beter was. Het stamnummer één blijft in haar voorbije vier wedstrijden zo achter met een schamele drie op 12, en dus neemt de druk op Brian Priske gestaag toe. Niet geheel onlogisch, al werd de Deense coach vooral in januari deels ook in de steek gelaten door het transferbeleid van de Great Old.
Naar goede gewoonte was het op de Bosuil afgelopen zomer weer een komen en gaan van spelers, al had Antwerp het huiswerk nu wel vroeger klaar dan in het tijdperk-D'Onofrio. Om zich te wapenen voor een verhoopte strijd op drie fronten, een plan dat halfweg reeds de prullenbak in mocht, streken er na de zoveelste leegloop toen in totaal maar liefst 14 nieuwkomers neer. Zeven van hen verschenen afgelopen weekend aan de aftrap: Jelle Bataille, Dorian Dessoleil, Sam Vines, Alhassan Yusuf, Radja Nainggolan, Michel-Ange Balikwisha en Michael Frey. De zeven anderen: Ortwin De Wolf, Dinis Almeida, Johannes Eggestein, Ally Samatta, Pierre Dwomah, Viktor Fischer en Björn Engels.
MATIGE ZOMER
Van de afwezigen zat dat eerste viertal op de bank in Jan Breydel, waar Eggestein en Samatta als invallers tussen de lijnen kwamen. Zoals gewoonlijk slaagden ze er evenwel niet in om de bakens te verzetten. Geen van beide spitsen zijn verblijf in Antwerpen kan tot dusver dan ook een succes worden genoemd. Pierre Dwomoh is intussen dan weer volledig naar de achtergrond verdwenen, Almeida en De Wolf vervullen hun taak als kernspelers in de breedte naar behoren. Fischer en Engels tot slot liggen momenteel in de lappenmand, waar vooral die laatste helaas alweer meer tijd doorbracht dan op het veld.
Wat de titularissen betreft is Frey als topschutter natuurlijk een voltreffer, Balikwisha en Yusuf scoren een voldoende. Van de recordaankoop werd weliswaar iets meer verwacht, door de mand valt hij zeker niet. Dessoleil kende na een sterke periode zondag een offday, Nainggolan gaf evenmin thuis. Af en toe toont de prestigeaanwinst wel eens flitsen van zijn klassen, maar de constante in zijn prestaties is zoek. Voor iemand die Hans Vanaken moest aftroeven stelt hij over de hele lijn bekeken toch enigszins teleur. Al situeren de voornaamste zorgen van het stamnummer één zich eerder in een andere linie.
VINES & BATAILLE
Zondag werd Antwerp over de hele lijn overklast door de landskampioen, waarbij het middenveld – doorgaans net de kracht van het elftal – de slag het felst verloor. Toch sprongen ook de backs weer in het oog. In negatieve zin, welteverstaan. Bij afwezigheid van Ritchie De Laet, op de valreep afgehaakt, vatten Bataille en Vines post op respectievelijk de rechter –en linkerkant. Voor allebei was het pas hun veertiende basisstek dit seizoen, de vijfde sinds nieuwjaar. Daar houden de gelijkenissen niet op, want beiden zijn nog maar 22 jaar oud en werden vorige zomer voor een tweetal miljoen in huis gehaald.
Tot hiertoe kon echter geen van beiden Priske dus echt overtuigen van zijn kwaliteiten. Om te beginnen blijkt hun offensieve bijdrage te beperkt. Opgeteld is het duo goed voor één assist: Bataille op speeldag drie. In november viel hij zelfs even volledig naast de ploeg. Vines kampte aanvankelijk dan weer met blessureperikelen en liep zo vertraging op in zijn integratie. Priske predikt daarom al een hele poos geduld met de jonge Amerikaan, maar veel beterschap zit er niet in diens prestaties. Overtuigen deed Vines nog maar zelden tot nooit, van een stijgende lijn is voorlopig nog altijd hoegenaamd geen sprake.
SOS DE LAET
Integendeel: tegen Club leverde de linksachter andermaal een uiterst bleke prestatie af. Vines voegde werkelijk niks toe aan het aanvalsspel van de Great Old, en had het ook op defensief vlak knap lastig. Net zoals zijn collega aan de overkant, die zich niet veel beter staande hield. Zonder zijn polyvalente aanvoerder waren de wisselopties evenwel erg beperkt voor Priske. Uiteindelijk verloste hij Vines een kwartier voor het einde uit zijn lijden. Aurélio Buta, pas terug na maanden blessureleed, nam tegen zijn voet diens plaats in op de linkerkant. Een zwaktebod dus. En of De Laet gemist werd in Jan Breydel.
Per slot van rekening was hij de laatste tijd niet voor niks opnieuw naar links geschoven, een zoveelste motie van wantrouwen in Vines. Waarom greep Antwerp tijdens de wintermercato dan niet in door een nieuwe linksback te zoeken? Vines is de enige linkspoot die er uit de voeten kan, De Laet het enige mogelijke alternatief. Op zich niet echt verkeerd, al gaapt er in dat laatste scenario wel een gat aan de overzijde. Daar kan men namelijk bezwaarlijk rekenen op Buta, terwijl ook Bataille er een op z’n zachtst gezegd matige heenronde had opzitten – en regelmatig zelfs op de korrel werd genomen door de fans.
DRUK OP PRISKE
Toch besloot Antwerp dat die spoeling maar voldoende moest zijn, en dus geen correcties meer door te voeren. Enerzijds te begrijpen. Na nieuwjaar kwam het immers louter nog in actie in de competitie, met als gevolg dat de kern eigenlijk al te breed was. Daar nog vers bloed aan toevoegen leek overdaad, en dus ging Sven Jaecques met centrale verdediger William Pacho en spits Emanuel Emegha vooral toekomstgericht te werk. Voorlopig kwam geen van hen aan de bak. Priske moet het dus doen met dezelfde jongens als voor de winterstop, hoewel hij wellicht goed genoeg wist waar de eigen zwaktes lagen.
Pas op, dit is geen pleidooi voor Priske. Hij ging akkoord met de strategie en beschikt nog steeds over een kwalitatief sterke en brede selectie, die zich altijd zonder excuses in de top vier moet nestelen. En, in tegenstelling tot wat Bataille verkondigt, zelfs een gooi kan doen naar de titel. Behalve voor Club Brugge, zo bleek zondag, doet Antwerp op papier voor niemand onder. Ondanks de mindere reeks ligt de Great Old trouwens nog netjes op koers voor dat streefdoel. Geen man overboord dus, al staat er volgend weekend veel druk op de derby tegen Beerschot. Paul Gheysens verlangt meer van zijn coach.
HAND IN EIGEN BOEZEM
De immer ambitieuze voorzitter moet dan echter ook de hand in eigen boezem durven steken. In de zomer wedde hij reeds op een paar verkeerde paarden, zoals Engels, Samatta en in mindere mate Nainggolan. Grote namen en potentiële sterkhouders, die echter niet iedere week op de afspraak zijn. Voor het overige ging Antwerp, zeker ten opzichte van Club Brugge, te laks te werk in januari. Akkoord, de kern was al fors gestoffeerd, maar misschien moest er dan wel sneller door worden geselecteerd. Door dat niet te doen, liet men op de Bosuil alvast na om de torenhoge doelstellingen kracht bij te zetten.
Werk aan de winkel dus volgende zomer, met een links –én rechtsachter bovenaan het verlanglijstje. Buta is einde contract en zoekt allicht andere oorden op, De Laet schuift na verloop van tijd bij voorkeur toch weer op naar het centrum. Nogmaals inzetten op Vines en Bataille lijkt dan niet het beste idee. Niet dat zij meteen moeten worden afgeschreven, maar een volwaardige concurrent op beide posities – die liefst zowel offensief als defensief meer te bieden heeft – is meer dan welkom. In de tussentijd moet Priske roeien met de riemen die hij heeft. En krijgt hij vast de rekening gepresenteerd mocht het bootje alsnog kantelen.
LEES OOK: TRANSFERUURTJE: ‘Leegloop Club Brugge, goudmijn Anderlecht’
