Arne Decraene
Een logische nederlaag. Ook zonder joker Emmanuel Dennis hoopte Club Brugge luidop op meer in Dortmund, maar dankzij de flitsen van toptalenten Erling Haaland en Jadon Sancho kreeg het een droge 3-0 om de oren. Volgende week moet Blauw-Zwart dus vol aan de bak tegen Zenit om haar derde plaats veilig te stellen, én wie weet zelfs nog een ultieme kans in Rome te versieren. Philippe Clement rekent dan ook op wonderboy Charles De Ketelaere om zijn huzarenstukje als killer in Sint-Petersburg nog eens over te doen, al wordt dat misschien niet zo eenvoudig vanop zijn nieuwe positie. Die biedt dan weer wel perspectieven voor de Rode Duivels.
De tieners maakten de beste indruk aan Brugse zijde, althans zij die aan de aftrap stonden. Per slot van rekening deed invaller Youssouph Badji het in de spits niet veel beter dan de bleke Michael Krmencik. De Ketelaere en Odilon Kossounou kregen daarentegen lof van hun coach voor hun sterke prestaties in Duitsland. Nochtans luidde een half mislukte interceptie van die laatste de openingstreffer in, terwijl iets te gretig happen van De Ketelaere de aanleiding vormde voor de magistrale vrije trap van Sancho vlak voor rust. De doodsteek, zo bleek, want in de tweede helft kon Club geen vuist meer maken. Het foutje van Ruud Vormer waarmee Haaland nog een tweede doelpunt werd voorgeschoteld, was er dan ook louter een voor de statistieken. Een geschenk waar de Noor zijn neus natuurlijk niet voor optrekt.
CHARLES DE LINKSBACK
De individuele klasse van Haaland en Sancho gaf dus de doorslag, en wie weet wat de landskampioen – die voor de pauze al bij al vrij weinig in de problemen kwam – nog voor elkaar had gespeeld mocht het slechts met een 1-0 achterstand de kleedkamer zijn ingedoken. Al moest Club dan uiteraard zelf nog wat creëren. Allicht een onmogelijke opdracht, vermits de Bruggelingen op zowat alle posities toch het onderspit dolven tegen hun rechtstreekse tegenstander. Zo kon zelfs de verdienstelijke Kossounou uiteindelijk niet op tegen Haaland, hoewel hij het de wereldspits samen met Simon Deli tenminste nog moeilijk maakte. Rechts achterin trok ook Clinton Mata zich zoals gewoonlijk uit de slag, zonder uit te blinken. De enige die zich wél kon onderscheiden, was zijn onconventionele collega aan de overkant.
Als klassieke linksachter in een 4-3-3, met voor zich een nuttige maar zelden wervelende Krépin Diatta die speciaal de oversteek had gemaakt om hem bij te staan, was De Ketelaere met ruime voorsprong de beste bezoeker. Ondanks zijn misstapje bij de 2-0, niet geheel onlogisch gezien zijn ongebruikelijke rol, gooide hij daarbij vooral op verdedigend vlak hoge ogen. Dat de trots van Westkapelle een aardig potje kan voetballen, wisten we tenslotte vanzelfsprekend wel al langer. Toch kwam de manier waarop hij zich nauwelijks liet ringeloren evenmin zomaar uit de lucht gevallen. Ook in zijn vorige 40 matchen, waarin De Ketelaere in lijn met zijn opleiding en intrinsieke kwaliteiten doorgaans natuurlijk een pak hoger op het veld vertoefde, waren die defensieve capaciteiten namelijk reeds onmogelijk te negeren.
FYSIEK & TECHNIEK
De 19-jarige linkspoot heeft dan ook niet louter in balbezit, maar tevens wanneer Blauw-Zwart het leer wil veroveren een uitstekend gevoel voor ruimte. Daarnaast schat hij vaak correct in wanneer hij moet doorjagen, de bal aanvallen of zelfs in de tackle vliegen. Een aspect van het spelletje dat De Ketelaere, in tegenstelling tot veel andere offensieve pionnen, prima beheerst. Bewijs daarvan is het luttele ene gele karton dat hij tot hiertoe in ontvangst nam, nota bene bij zijn vuurdoop tegen PSG. En dat voor iemand die graag fel in duel gaat. Nog beter dan in de pressing komt die timing achterin bij één-tegen-één situaties handig van pas. Geholpen door zijn fysieke troeven, met verrassend veel kracht en – zeker op verre afstand – snelheid, hield De Ketelaere zich zo simpel staande tegen het Duitse dribbelgeweld.
Meer zelfs, vaker wel dan niet kwam de jonkie dankzij een loepzuivere ingreep als winnaar uit de strijd. Met zijn precieze passing en gave techniek trachtte hij dan ook nog eens telkens de aanval op te zetten, alleen liep het bij zijn ploegmaats geregeld spaak. Ook met de bal aan de voet was De Ketelaere, wiens vernuft een baken van rust vormde, dus de beste Bruggeling. Zoals het een back betaamt, bevond hij zich trouwens af en toe diep op de andere helft. Met een strakke voorzet leverde het goudhaantje zo bijna een assist voor Vormer af, die weliswaar buitenspel stond. Hoe dan ook illustreerde CDK, die weer de 90 minuten rondmaakte, met zijn rushes andermaal zijn immens volume. De tiener staat wat dat betreft al verder dan pakweg Noa Lang, opnieuw goed begonnen maar vervolgens weggedeemsterd.
POLYVALENT PROFIEL
Tot slot liet De Ketelaere enkele fraaie intercepties optekenen, steevast gevolgd door een voetballende oplossing, en liet hij ook positioneel weinig steken vallen. Tekenend voor zijn discipline en maturiteit, want veel ervaring met het takenpakket heeft de opgeleide spelverdeler uiteraard niet. Al posteerde Clement hem het voorbije jaar natuurlijk wel vaker op de flank, zij het nog nooit in zulk een defensieve stelling. Vorig weekend tegen KV Kortrijk bijvoorbeeld werd De Ketelaere op verdedigend vlak aan de linkerkant veel minder op de proef gesteld, en neigde zijn rol eerder naar die van een wingback die de volledige zijlijn voor zijn rekening neemt. Volgende week tegen Zenit is het, zeker na zijn overtuigende optreden in Duitsland, wellicht weer van dat. Zelfs als Eduard Sobol of Federico Ricca tijdig fit geraakt.
Het succesvol experiment als linksachter was helemaal nieuw, maar die opdracht kreeg De Ketelaere intussen toch al een paar keer toebedeeld. Met zijn combinatie van fysieke en technische kwaliteiten, en vanzelfsprekend zijn prima linkervoet, beantwoordt hij dan ook aan het vereiste profiel als fullback op links. Iets wat ook Roberto Martinez vast reeds opgevallen is. In de vorige interlandbreak gunde de bondscoach CDK zijn weliswaar kort debuut bij de Rode Duivels, met een invalbeurt voor tegenstander van dinsdag Thorgan Hazard links in de pocket – de normale positie van diens broer Eden. Een rol die De Ketelaere als gegoten zit, zo bleek al bij de U21. Of hij louter daarom ook aanspraak maakt op een EK-ticket, valt echter ten zeerste te betwijfelen. Per slot van rekening is de concurrentie immens.
CDK IN, CHADLI OUT?
Indien iedereen gevrijwaard blijft van blessures, ligt de selectie van Martinez grotendeels vast. Een 20-tal namen zijn zo nu al goed als zeker, voor de laatste stekjes liggen nog een heleboel spelers in balans. Polyvalentie kan dus een grote troef vormen. Door zijn prestaties op de linkerkant, en de bevredigende indruk die hij op defensief gebied achterliet tegen een sterke tegenstander, komt De Ketelaere allicht in aanmerking voor twee openstaande vacatures. De eerste is dus die als extra optie in de pocket, waar met onder meer Jérémy Doku, Yari Verschaeren, Leandro Trossard en nog vele anderen evenwel een karrenvracht aan kandidaten hun sollicitatie indienen. Geen van hen trekt echter even goed zijn streng een linie lager als het Brugse raspaard, die zo misschien toch een niet onbelangrijk streepje voor heeft.
In de voorbije interlands werd immers duidelijk dat de linkerflank een potentieel pijnpunt kan worden. De plaats van Nacer Chadli in de kern staat alleszins flink ter discussie, waardoor er mogelijk een plek vrijkomt op de zijkant. Daar beschikt Martinez in dat geval enkel nog over Thomas Meunier en Timothy Castagne als pure flanken, aangevuld met veelzijdige types zoals Thorgan Hazard of Yannick Carrasco. Een bijkomende optie lijkt hier dus geen overbodige luxe, zeker niet omdat al deze spelers rechtsvoetig zijn. Als linksbenig alternatief, tevens een voordeel tegenover iemand als Alexis Saelemaekers, kan De Ketelaere dus een interessante piste vormen. Het feit dat de bondscoach recent ook Joris Kayembe in het vizier kreeg, verraadt alvast dat hij openstaat voor zulk een toevoeging aan zijn flankenarsenaal
VERWIJTEN AAN VANAKEN
De linksachter van Charleroi biedt als pluspunt dat hij eveneens voor Jan Vertonghen kan depanneren, wat voor De Ketelaere dus voorin het geval is. In die zin lijkt Hans Vanaken net iets minder kans te maken. Aanvankelijk liet Martinez de Brugse dirigent af en toe nog eens achter de diepe spits invallen, maar in zijn laatste optredens voor de Rode Duivels was hij steevast op het middenveld terug te vinden. Daar zijn de plaatsen echter nóg duurder, zeker mocht Marouane Fellaini terugkeren uit internationaal pensioen. Bovendien verkeert Vanaken niet bepaald in topvorm, al gaat de kritiek aan zijn adres soms toch net wat te ver. Zo ogen zijn statistieken in de competitie met vijf doelpunten en evenveel assist meer dan degelijk, hoewel het dit seizoen inderdaad stroever loopt dan wat we van hem gewend zijn.
Desalniettemin geniet de regerend tweevoudig Gouden Schoen én Profvoetballer v/h Jaar wel heel erg weinig krediet. In het Signal Iduna Park speelde hij geen wereldpartij, maar was Vanaken allesbehalve de minste Bruggeling. Toch werd de nederlaag weer gretig aangegrepen als bewijs dat de spelverdeler geen hoger niveau aankan. Nogal gratuite verwijten, die ook steevast opduiken indien de Rode Duivels niet draaien met hem tussen de lijnen. Waarbij dan volledig voorbijgegaan wordt aan het feit dat de B-ploeg die in de matchen dikwijls opdraaft sowieso een minder spelpeil op de mat legt dan de vaste tenoren. Dat het tempo ook bij het A-elftal soms te laag ligt, werd in de laatste interlands overigens nog gedemonstreerd. Bovendien vervult Vanaken er dus duidelijk een andere taak dan in Jan Breydel.
LEERLING & MEESTER
Het neemt niet weg dat de Brugse draai –annex schietschijf binnen een halfjaar effectief zomaar uit de boot kan vallen wanneer Martinez zijn EK-selectie bekendmaakt. Én zijn gedoodverfde opvolger – want uiteindelijk komt het nummer 90 in principe toch nog altijd beter uit de verf als nummer 10 dan op de zijkant – er dan wie weet wél bij is dankzij zijn inzetbaarheid op de flank. Waarmee de leerling dus min of meer de plaats van de meester kan opeisen. Roepen dat De Ketelaere nu reeds beter is dan Vanaken, en vandaag al zijn plaats als spelverdeler in de Blauw-Zwarte as mag innemen, blijft daarentegen een brug te ver. Al is het op termijn ongetwijfeld de bedoeling dat De Ketelaere opnieuw naar het offensief compartiment verhuist, waar hij in een centrale rol Vanaken af en toe allicht wel eens rust kan gunnen.
Nu evenwel eerst nog eens knallen vanaf zijn linkerflank tegen Zenit, en zich bij afwezigheid van Dennis misschien zelfs tot de nieuwe Mister Europe van Jan Breydel kronen. Het jaar van de bevestiging is voorlopig niets minder dan een doorslaand succes voor De Ketelaere, die bij de landskampioen in mum van tijd niet alleen een publiekslieveling maar vooral ook uitermate belangrijk werd. Én zich moeiteloos blijft aanpassen aan het vereiste niveau. Die lijn doortrekken, zou hem dus wel eens erg dicht bij een EK-ticket kunnen brengen. Eventueel samen, maar mogelijk ook ten koste van Vanaken. Of de eeuwig nuchtere Limburger die druk nu al voelt, durven we allerminst te beweren. Mocht het hem prikkelen en hij zijn prestaties zo weer wat verder omhoog tillen, zouden ze het zelfs in Brugge alleszins vast niet eens zo erg vinden.
LEES OOK: Broos: "Hij wordt ooit bondscoach van de Rode Duivels"
