Anderlecht speelde Real en Man Utd zoek: "Koller, Radzinski,... Wat een ploeg"
Club Brugge hoopt vanavond op een Europese topprestatie. RSC Anderlecht zorgde 20 jaar geleden voor de strafste Europese campagne van een Belgische club in Europa in de 21ste eeuw. We blikten terug met toenmalig verdedigende middenvelder Yves Vanderhaeghe.
Dat seizoen gingen toenmalige Europese topclubs Manchester United, Lazio en Real Madrid voor de bijl in Brussel.
Anderlecht schakelde in de voorrondes Famagusta en FC Porto uit. In die periode zat het Belgische voetbal best diep inzake Europese resultaten en Anderlecht zorgde toen eindelijk voor wat succes. Het lootte Manchester United, PSV en Dynamo Kiev. Paars-Wit eindigde bijzonder knap eerste met maar liefst 12 op 18.
Yves Vanderhaeghe was toen een sterkhouder op het middenveld.
"Ik kijk met fierheid terug op die campagne, want dat is toch niet elke Belgische club gegeven. Het was bovendien mijn eerste jaar bij Anderlecht en ik weet dat Filip De Wilde na de kwalificatie op het veld van PSV zei: ‘Yves, dit is niet elk jaar zo bij Anderlecht’. Ik dacht toen nog van: ‘waarom niet?’. Het jaar na onze campagne wist ik het wel (lacht). Met Dheedene, Goor, Koller, Radzinski en ook nog Staelens vertrokken er vijf basisspelers. Ik had verwacht dat Anderlecht zich dan zwaar zou gaan versterken, maar dat was toch minder het geval. De Bilde kwam er toen bij, net als Mornar. Jestrovic ook, al was die nog geblesseerd. De kwaliteit was toch niet meer hetzelfde als met Koller & co", zegt hij aan onze redactie.
Het begon was moeizaam tegen Man Utd en PSV. "Ik herinner dat we de eerste wedstrijd met 5-1 verloren, maar we speelden goed bij Manchester United. Maar die mannen waren veel efficiënter en staken een tandje bij als het moest. Hetzelfde in de tweede ronde op het veld van Real Madrid (4-1). De tweede wedstrijd wonnen we met 1-0 van PSV, na dat doelpunt van Dheedene. We kregen achteraf te horen dat we ‘boerenkool voetbal’ speelden, maar dat maakte ons niet uit hoor (lacht). We hadden de drie punten. Het was toen straf dat we in een groep met Manchester United, PSV en Dynamo Kiev eerste eindigden met twaalf punten. Dat je het grote Manchester United thuis klopte, blijft toch iets heel speciaal, net zoals die kwalificatiematch op het veld van PSV."
Dat seizoen scoorde Tomasz Radzinski vijf keer in de Champions League. Jan Koller was toen echter de absolute sterkhouder van de Brusselaars. "Jan was inderdaad ijzersterk en hij werkte voor de ploeg. Hij scoorde ook nog eens meer dan 20 goals per seizoen, maar dat was ook het geval voor Radzinski. Goor mag je ook niet vergeten, want die scoorde ook een tiental goals per seizoen. En waren er ook nog jonge spelers als Baseggio, Aruna en Stoica... . Er liep toen veel kwaliteit rond bij Anderlecht. Koller en Radzinski waren bovendien ook spelers die ons er door sleepten als het eens wat minder ging. Eén van de twee was altijd wel goed voor een doelpuntje."
Anderlecht wist zich dus te plaatsen voor de tweede ronde en met Lazio, Real Madrid en Leeds United kreeg het een pittige poule. Het pakte 6 op 18, maar vooral de wedstrijden tegen Leeds United (twee nederlagen) zorgden voor een ‘gemiste kans’.
"In de tweede ronde vind ik dat er meer had ingezeten, ook al was die thuiszege tegen Real Madrid iets wat is bijgebleven. Die match op Leeds United hadden we altijd moeten winnen, want we speelden daar zeer goed. Het had altijd 0-2 moeten staan, maar door een knullige vrije trap werd het 1-1 en nadien 2-1. Als we daar hadden gewonnen, denk ik dat we nog een kans hadden gemaakt om nog een ronde verder te gaan."
Dé prestatie van die tweede ronde was de partij tegen Lazio. Anderlecht won met 1-0 van het grote Lazio, dat toen een absolute topselectie had met Alessandro Nesta, Pavel Nedved, Sinisha Mihaljovic, Diego Simeone, Dejan Stankovic, Marcelo Salas en Hernan Crespo. Vanderhaeghe miste die partij door schorsing, maar heeft er toch een leuke anekdote over.
"De thuiswedstrijd tegen Lazio miste ik door schorsing, maar dat was toch een leuke ervaring voor mij. Ik mocht samen met het bestuur van Anderlecht, met Michel Verschueren & co, mee gaan eten met de delegatie van Lazio in sterrenrestaurant Comme Chez Soi. Dat was een leuke ervaring om eens mee te maken, zo zag ik de andere kant van het voetbal eens. Al had ik na die geweldige zege toch liever op het veld gestaan (lacht)."
Anderlecht won dat jaar ook de titel met maar liefst 83 op 102. Het eindigde 5 punten voor een sterk Club en 23 punten voor nummer drie Standard. Vanderhaeghe geeft aan dat vooral de mentaliteit de sterkte was van de ploeg. "De sterkte van die ploeg was de cohesie. Ik speelde dat seizoen 51 of 52 wedstrijden, net als Crasson en Goor, maar we stonden er elke drie dagen. We hadden een zeer grote onderlinge motivatie en winnaarsmentaliteit. Als we eens bij de rust in het krijt stonden, dan vertelden we onderling dat we toch even een tempo hoger moesten gaan voetballen en dan wonnen we nog."
Vanderhaeghe speelde van 2000 tot 2006 voor Anderlecht en won er drie landstitels, één ligabeker en twee supercups. "Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn jaren bij Anderlecht, waar ik 30 matchen in de Champions League speelde en vijf van mijn zes jaar in de Champions League speelde. Telkens ik die hymne hoor, krijg ik nog kippenvel", blikte Vanderhaeghe terecht met trots terug.