Arne Decraene
Roberto Martinez houdt van verrassingen. Nadat hij voor de vorige interlands reeds Jérémy Doku en Landry Dimata selecteerde, die er nu respectievelijk wel en niet terug bij zijn, pakte de bondscoach ook in zijn ruime kern voor de komende duels van de Rode Duivels uit met een aantal surprises du chef. Vijf om precies te zijn, al is er toch eentje die veruit het meest in het oog springt: Joris Kayembe.
Dat zijn mede-debutanten Zinho Vanheusden, Sebastiaan Bornauw, Alexis Saelemaekers en Dodi Lukebakio vroeg of laat de stap van de beloftes naar het nationaal elftal zouden zetten, stond per slot van rekening altijd al in de sterren geschreven. De drie telgen van bouwjaar 1999 maken bij Standard, FC Köln en AC Milan namelijk toch reeds een tijdje voldoende indruk om overgeheveld te worden uit de U21, waar ze na de oefenpartij tegen Ivoorkust opnieuw zullen aansluiten. De twee jaar oudere Lukebakio doet het dan weer prima in Duitsland en had er eigenlijk al sneller bij kunnen zijn, maar moest dus tot woensdag wachten om eindelijk een uitnodiging in de bus te krijgen.
VOORBEELD VAN MEUNIER
Dan krijgt Kayembe ondanks zijn wat oudere leeftijd veel vlugger zijn kans. Het 26-jarige jeugdproduct van Standard, die na omzwervingen langs Portugal en Nantes in januari in Charleroi belandde, is daar tenslotte pas sinds dit seizoen een onbetwist titularis. In de negen matchen na de winterstop van de voorbije jaargang stond hij immers amper driemaal in de basis, waarvan slechts één keer op zijn huidige positie als linksachter. Daar maakte Nurio Fortuna toen nog de dienst uit, die intussen voor zes miljoen naar AA Gent trok. Toch besloten de Zebra's met dat geld geen vervanger aan te trekken, of het moet al de spotgoedkope Ivan Goranov zijn. Hij kreeg van Karim Belhocine tot dusver welgeteld twee minuten.
Kayembe slokt dus nagenoeg alle speeltijd op bij de koploper in eerste klasse, waar hij als omgevormde aanvaller zowel in offensief áls defensief opzicht indruk maakt. In balbezit vallen dankzij die ervaring vooral zijn vaardige dribbels en gave balbehandeling op, met ook zijn snelheid als belangrijke troef. Die kwaliteit weet Kayembe tevens goed uit te spelen om zich van zijn verdedigende taken te kwijten, wat van hem samen met zijn verbazende duelkracht een lastig te passeren tegenstander maakt. Zelf wijst hij dan ook niet toevallig naar Thomas Meunier, straks zijn ploegmaat aan de overkant, als voorbeeld. Een accurate vergelijking die niet ver gezocht is, al denken wij toch eerder aan een andere ex-Karolo.
MISSER VAN MATA
Begin november 2016. Martinez, dan drie maanden aan de slag bij de Rode Duivels, verrast wanneer hij stelt dat slechts één speler in onze competitie indruk op hem heeft gemaakt: Clinton Mata. Helaas koos de in Verviers geboren Charleroi-rechtsachter twee jaar eerder, toen hij nog voor Eupen uitkwam, reeds voor zijn land van afkomst Angola. Een overhaaste en vooral verkeerde keuze, zo blijkt, zeker nu hij er door problemen binnen de bond al vier jaar niet meer in actie in kwam. Mata bleef op die manier steken op acht caps, en dat voor iemand die nu ongetwijfeld deel zou uitmaken van de Gouden Generatie bij het nummer één van de wereld. Een gemiste kans, zo beseft hij zelf ook maar al te goed.
Martinez baalt eveneens, want na zijn passage bij Genk ontbolsterde de goedlachse publiekslieveling volledig bij Club Brugge. Niet langer als offensieve back, waar hij als back-up voor Meunier had kunnen dienen, maar wél als sterkhouder op rechts in een trio achterin. De gedroomde doublure voor Toby Alderweireld dus, wiens plek Mata echter nooit zal innemen. De bondscoach grijpt zijn voorbeeld aan om talenten met buitenlandse roots te waarschuwen voor foute beslissingen op jeugdige leeftijd, die een grote impact kunnen hebben op de rest van hun internationale carrière. "Spelers in de Belgische competitie moeten beseffen dat ze een echte kans hebben om opgeroepen te worden", klinkt het dan.
OPVOLGER VAN BIA
Sindsdien hield de Spanjaard woord, want intussen kregen tal van spelers uit de Jupiler Pro League hun kans bij de Rode Duivels. Nu voegt Kayembe zich, als eerste afgezant uit Mambourg sinds Geoffrey Bia in 2009, dus bij dat rijtje. Martinez speelt zo dit keer korter op de bal en verijdeld alvast dat de revelatie dezelfde knoop doorhakt als Mata of Genk-spits Cyriel Dessers, die inging op een selectie voor Nigeria, door voor Congo te opteren – al is zulk een keuze sinds kort niet langer bindend. Anders dan Mata stond de Brusselaar wel in zijn jonge jaren reeds geboekstaafd als een groot talent. Zo was hij een vaste waarde bij de nationale jeugdelftallen, met onder meer acht optredens voor de U21 achter de kiezen.
Bovendien had Porto niet voor niks ruim 2,6 miljoen veil om hem op 19-jarige leeftijd weg te plukken uit de Académie Robert-Louis Dreyfus. Kayembe werd er zo wel een beetje de speelbal van Luciano D'Onofrio en consoorten, maar hield toch een fikse bonus over aan zijn avontuur in Portugal. Het was namelijk daar dat hij, bij Porto B en op huur bij Rio Ave, de stap naar linksachter zette. Een rol die hij vanaf dan ook stelselmatig vervulde bij de Jonge Duivels, waar de voormalige winger eerst nog vooral in het offensief compartiment vertoefde. Een verhuis naar Nantes bleek vervolgens geen succes, want door twee gescheurde kruisbanden kwam Kayembe er in tweeënhalf jaar tijd slechts drie keer in actie.
MIX VAN MARTINEZ
Ondanks het geloof in zijn kunnen, mocht de linkspoot zo vorige winter naar Charleroi vertrekken. Daar zagen ze in hem, net als in Frankrijk, in eerste instantie vooral een aanvallende versterking. Dankzij de verkoop van Nurio kreeg Kayembe dus echter plots weer zijn kans als back, die hij meteen met beide handen greep. Op een andere positie dan aanvankelijk gedacht, komt zijn talent zo nu dus toch vol tot uiting. Waar vorig seizoen nog vaak naar Nurio werd verwezen als beste linksachter in de JPL, is het sinds het begin van deze campagne zijn opvolger die met die status is gaan lopen. Kayembe behoort tot de absolute top in België en heeft een belangrijk aandeel in de verrassende koppositie van zijn club.
Dat is dus ook Martinez niet ontgaan, die terecht aangaf dat zijn uniek profiel prima van pas komt in de huidige kern en veldbezetting. Nu strooit de bondscoach wel vaker met zulke lof in het rond, maar in dit geval heeft hij alvast overschot van gelijk. Door de tegenvallende ontwikkeling van Jordan Lukaku is ons land immers niet dik bezaaid met linksvoetige opties op de flank, dus een extra fullback in de mix is meer dan welkom. Al zien we in Kayembe wie weet ooit ook een potentiële vervanger voor Jan Vertonghen als meest linkse pion in de driemansdefensie, een plek die zijn ploegmaat Dorian Dessoleil eveneens maar wat graag zou bezetten. De kersvers Rode Duivel zou dan dezelfde switch richting het centrum maken als ... Mata. Of hoe Kayembe straks mogelijk wel én niet in diens voetsporen treedt.
LEES OOK: Ultieme revanche KV Mechelen: vroeg doelpunt nekt Charleroi
