"We all agree, Hans Vanaken is magic". Het Brugse publiek weet waarover het spreekt, want als een ware magiër tovert hun dirigent al een heel seizoen lang het Blauw-Zwarte efficiëntieprobleem weg. Vorig weekend tegen Moeskroen was het – ondanks zijn gemiste strafschop – weer van dat, in Oostende moest Krépin Diatta woensdag de meubelen dan weer redden. Voorlopig loopt Club dus weinig averij op, maar dat ze in Jan Breydel een echte goalgetter mankeren mag stilaan toch duidelijk zijn.
Een blik op de plaatselijke topschuttersstand zegt eigenlijk al genoeg. Met 12 doelpunten over alle competities heen, waarvan negen in eigen land, is Vanaken tot dusver het best bij schot van alle Bruggelingen. Toegegeven, daarbij tellen we ook zijn vier penalty's, en dus doet David Okereke – negen treffers, waarvan zeven in de Jupiler Pro League – in principe nauwelijks onder. De Nigeriaan zit echter weer in een kleine vormcrisis en vond, na eerder al meer dan twee maanden droogte, opnieuw in zijn laatste vier kansen als titularis geen enkele keer de netten. Zijn vroege vervanging aan de kust betekent allicht dat de topaankoop nu even in de wachtkamer wordt gezet.
DUO VAN BERNABÉU
Wie in de tussentijd voorin de ballen dan tegen de netten moet trappen, is evenwel onduidelijk. Okereke zijn landgenoot Emmanuel Dennis is samen met winger Diatta de volgende in het rijtje topscorers met zes rozen, waaronder zijn twee iconische goals in Madrid, maar ook hij kwam de laatste tijd om onduidelijke redenen veel minder aan de bak. Ivan Leko verweet hem soms wel eens een gebrek aan discipline, zijn vele mislukte dribbels worden hem evenmin in dank afgenomen. Dat alles buiten beschouwing gelaten is Dennis bovendien ook gewoonweg geen rasechte killer, al scoorde hij in 90 duels voor Club toch 25 keer.
Percy Tau begon net als Okereke prima aan het seizoen, maar ook hij deemsterde mede door een blessure sindsdien helemaal weg. Aan zijn twee doelpunten in de eerste twee matchen van de campagne wist de Zuid-Afrikaan zo geen vervolg te breien, in Oostende kon Clement evengoed hém na een halfuur naar de kant gehaald hebben. Toch denken wij bij het duo Tau-Dennis spontaan terug aan de stunt in Bernabéu en die wervelende partij op speeldag acht, toen het duo aartsrivaal Anderlecht alle hoeken van het veld liet zien. Dat de score desondanks beperkt bleef tot 2-1, zegt tegelijkertijd veel over hun gebrek aan efficiëntie.
JONGE DUIVELS
Het is sinds dat duel dat Clement écht de omschakeling terug naar de 3-5-2 van zijn voorganger maakte, al werd daar tijdens de afwezigheid van Clinton Mata wel tijdelijk vanaf gestapt. Desalniettemin was dit het sein voor Siebe Schrijvers om weer aan de oppervlakte te komen, want in een rol als schaduwspits voelt de Limburger zich toch nog steeds het best in zijn sas. Een sterke beer als Wesley Moraes om van te profiteren is er dan wel niet meer, met zijn twee treffers in de voorbije drie competitieduels liet de sluipschutter zien zijn neus voor goals lang niet verloren te zijn. Hij kan een mogelijke oplossing vormen.
Daartegenover staat wel dat Schrijvers een beetje de rauwe snelheid en diepgang mist waar Clement zo van houdt, al kan dat van Charles De Ketelaere ook gezegd worden. Het maakt het er, zeker met de weelde voorin indachtig, des te vreemder op dat de jongeling woensdag als eerste het terrein mocht betreden. Wie wél in overvloed over deze eigenschappen beschikt, is Loïs Openda. Een vat vol talent en altijd een gamechanger wanneer hij tussen de lijnen komt, maar bezwaarlijk een afwerker pur sang. Integendeel: in 46 optredens voor de Brugse hoofdmacht kwam de jeugdinternational nog maar vijf keer tot scoren.
VERGISSEN IN VOSSEN
Telkens wanneer het efficiëntiespook opduikt in Jan Breydel, gaat dat dan ook automatisch gepaard met de naam Jelle Vossen. In Oostende was het weer van dat, al werd de meegereisde aanhang in tegenstelling tot enkele dagen eerder ditmaal niét op hun wenken bediend. Zoals wij nadien al schreven is het echter een misvatting om te denken dat de publiekslieveling zomaar even van de tribunes zal neerdalen om de ballen tegen de touwen te trappen. Af en toe een kans verdient Vossen gezien zijn uitmuntende houding en prestaties uit het verleden zeker en vast, maar de goalgetter van weleer is hij toch al lang niet meer.
Zijn beste campagne in een Blauw-Zwart shirt dateert zo uit 2017, toen de ex-Genkie 16 keer aan het kanon stond. Nadien kende Vossen wel het nodige blessureleed, al zou hij sowieso nooit meer eerste keuze in de punt van de aanval worden. Van de 15 doelpunten die hij de voorbije tweeënhalf jaar wist te maken kwamen er bovendien slechts zes niet vanaf elf meter, al hoort daar uiteraard ook wel de titelgoal tegen Standard – na al dan niet hands van Ruud Vormer – in 2018 bij. Zijn profiel als manusje-van-alles lijkt tot slot minder tot Clement zijn verbeelding te spreken dan de specifiekere capaciteiten van de concurrentie.
DEBACLE VAN DIAGNE
Vermits die allen grotendeels in dezelfde aspecten uitblinken, met name snelheid, diepgang en individuele acties, wou de coach er in de zomer graag nog een echte targetman bij. Hoewel we hierboven nog stelden dat Club geen type-Wesley voorhanden heeft om aan Schrijvers te koppelen, kwam die er ook in de vorm van Mbaye Diagne. Met en sinds het penaltydebacle in Parijs deed de Senegalese huurling er echter alles om zichzelf compleet onmogelijk te maken. Bij Galatasaray staan ze evenwel ook niet te springen om hem in de winter weer in de armen te sluiten, dus misschien moet Clement toch zélf een zoenoffer overwegen.
Zo niet mag Vincent Mannaert de transfermarkt afspeuren naar een nieuw breekijzer, waarbij namen als Christian Benteke en Michy Batshuayi nu al de revue passeren. Wat ons betreft is zulk een ingreep dan ook weer niet nodig, want laten we ons toch niet al té zeer blind staren op de onmondigheid voor doel van de Brugse aanvallers. Zoals we al aanhaalden waren het namelijk toch diezelfde pionnen die eerder de monden nog deden openvallen met hun sprankelende spel. Definitief van dit concept afstappen zou dan ook een brug te ver zijn, iemand om af en toe de deur open te breken kan Club daarentegen wél gebruiken.
MAGIËR VANAKEN
Hoewel de kwaliteiten van de talrijke spitsen waarover Clement beschikt dus buiten kijf staan, slaagde de afgelopen weken niemand erin om ons écht overtuigen. Gelukkig voor Blauw-Zwart was er steeds weer Vanaken – en Diatta, niet te vergeten – om de punten over de streep te trekken, maar zoals de spelmaker zelf aangaf kan het gebrek aan een killer en/of aanspeelpunt voorin de competitieleider vroeg of laat wel eens zuur opbreken. Dat hij zelf nog maar één assist liet optekenen, spreekt daarbij ook ergens boekdelen over de mindere afwerking voorin. De elf stuks van Vormer kwamen er immers deels uit stilstaande fases.
Tot op heden huisvest Jan Breydel nog altijd de meest doeltreffende aanval van België, en dus is er op dit moment nog lang geen reden voor paniek. Zeker niet zolang het goede veldspel de niet al te efficiënte spitsen van voldoende kansen blijft voorzien. Wanneer die machine eventjes stokt – wat de voorbije weken al enigszins het geval was – dreigt Club door de afwezigheid van een echte afwerker echter te zullen morsen met de punten. Sinds de verbanning van Diagne is hoge ballen voor het doel gooien alvast geen optie meer. Tenzij magiër Vanaken weer op de ideale plaats verschijnt om de voorzet binnen te koppen.
