Olivier Plancke
Rudi Garcia liet het na Kazachstan meteen voelen: dit was niet de avond van Charles De Ketelaere.CDK woog voorin duidelijk te weinig, de kranten volgden met ontnuchterende cijfers. Hij bleek opnieuw vooral een 9,5 die rond een echte spits moet spelen, geen Lukaku-vervanger die in zijn eentje drie verdedigers aankan. De conclusie is hard maar helder: zolang de Rode Duivels geen plan hebben zonder Lukaku, wordt De Ketelaere telkens weer de makkelijkste schietschijf.
LEES OOK: Garcia spreekt klare taal over 'conflict' met Mannaert
Garcia’s oordeel hakt erin: CDK valt door het planHet debacle in Kazachstan heeft nog eens pijnlijk duidelijk gemaakt hoe afhankelijk de Rode Duivels nog altijd zijn van één man die zelfs niet in Astana was: Romelu Lukaku. En midden in dat verhaal stond Charles De Ketelaere. Of beter: hij stond er nét niet.
In de aanloop naar Kazachstan werd CDK overal mee naar voren geduwd. Het Laatste Nieuws schilderde hem af als één van de weinige lichtpunten bij een tegenvallend Atalanta, bij de Duivels “meer en meer belangrijk”, wij zetten hem neer als de nieuwe gamechanger: geen klassieke Lukaku-kopie, wel een slimme 9,5 die een elftal beter laat voetballen.
Hijzelf werkte het verhaal graag mee: hij voelde zich klaar om dragende speler te worden, hij wou de lijn van de vorige interlandperiodes doortrekken, hij zag zichzelf als iemand die het verschil kon maken – desnoods als spits. Alles wees richting een soort stille machtsoverdracht: Lukaku geblesseerd, Openda gezakt in de pikorde, Batshuayi van het toneel verdwenen, Vermant nog voor straks… en De Ketelaere als man van het nu. Kazachstan-uit leek dus de perfecte avond om dat te bevestigen.
Krakende analyses: niemand ziet nog een spits in CDK
Na de match tegen Kazachstan horen we vooral één iets terugkomen: Kunnen we dit soort matchen dan alleen maar winnen met Lukaku? Peter Vandenbempt gaf zelf het antwoord: voorlopig wel. Hij haalde de statistieken erbij: De Ketelaere scoorde al niet meer sinds september, Openda staat sinds het voorjaar droog en Trossard blijft een enigma in het shirt van de nationale ploeg. Zonder Lukaku ontbreekt er iemand die een lelijke wedstrijd tóch beslist.
De Zondag trok dezelfde lijn breder open. Er lagen genoeg kansen in de voeten van Trossard, Vanaken en De Ketelaere om de defensieve blunder recht te zetten, maar niemand trok het recht. En dan klinkt het: Openda en Batshuayi wegen te licht, en De Ketelaere en Trossard zijn geen echte spitsen.
De kranten waren opvallend eensgezind in hun rapport. Het Laatste Nieuws gaf CDK een 5: hij kon te weinig zijn stempel drukken op het aanvalsspel, was één keer écht gevaarlijk maar trapte op de doelman, weinig inspirerende wedstrijd, zijn wissel geen verrassing. De Standaard ging nog scherper: “Gelegenheidsspits Charles De Ketelaere, in september nog uitmuntend in zijn rol van aanspeelpunt, verdwaalde in een woud van Kazachse verdedigers.”
Op papier was hij de spits, in de praktijk zwierf hij rond. Trossard dook vaak als diepste speler op, CDK kwam in de bal, week uit, combineerde – alles wat hij van nature goed kan. Maar hij was de man die Lukaku moest vervangen, dan wordt hij niet afgerekend op mooi kaatswerk ver van het doel. Hij moest leven in de zestien. En precies daar was hij te weinig aanwezig.
De Ketelaere spartelt tussen hoop en twijfel bij de Duivels
Het wrange is: De Ketelaere speelde niet dramatisch. Hij was regelmatig het aanspeelpunt, had één grote kans net voor rust, verloor de bal niet voortdurend. Dit was geen horroravond zoals we ooit al zagen bij Milan. Dit was de versie van De Ketelaere die we intussen goed kennen: verzorgd, slim, maar te braaf om een match als deze naar zich toe te trekken. De media straften hem dan ook niet af met 3 of 4, ze gaven hem een vijf. De grijze middenmoot.
De Zondag formuleerde het onverbloemd: het type spits en de persoonlijkheid die Lukaku is, vult niemand in bij de Duivels. Openda en Batshuayi wegen te licht, De Ketelaere en Trossard zijn geen echte spitsen. CDK is een 9,5, geen diepe spits. Hij moet rond een echte negen spelen, niet in zijn eentje tussen drie boomlange verdedigers.
Olivier Deschacht zei na de match dat we hem niet mogen afschrijven. Daarin heeft hij overschot van gelijk. De Ketelaere blijft één van de schaarse Belgen die een aanval met één baltoets kan doen kantelen. Maar de hype uit de aanloop naar Kazachstan, gecombineerd met deze 1-1, dwingt wel tot eerlijkheid. Als je hem wilt laten ontploffen bij de Duivels, moet je stoppen met hem te gebruiken als stoplap voor elk gat in de aanval.
