Olivier Plancke
Jorne Spileers (20) tekende tot 2028 en scoorde tegen Rangers, maar blijft speelbal van het aanslepende dossier-Ordoñez. Kansen kreeg hij beloofd, de bank dreigt hij opnieuw. Eén ding is zeker: Spileers blijft geen eeuwige bankzitter. Als Club hem blijft negeren, trekt hij straks zélf de deur achter zich dicht.
LEES OOK: Club Brugge helemaal wild van nieuwe revelatie
Comeback kidJorne Spileers is amper 20 en heeft er nu al een rollercoaster op zitten die zelfs voor rijpe dertiger pittig zou zijn. Vorig seizoen ging hij van 37 basisplaatsen onder Ronny Deila naar amper 9 onder Nicky Hayen.
Hij ging van Rode Duivel in wording naar een figurant bij Club NXT. Van een Europese basispion naar iemand die achteraan in het vliegtuig moest plaatsnemen.
Analisten schreven hem al af en clubwatchers verklaarden dat zijn verhaal al voorbij was. “Geen sentiment bij Club: zijn dagen lijken geteld,” klonk het toen in Het Laatste Nieuws. Nog zo'n horrorseizoen op de bank, dat zag de verdediger niet zitten.
Maar kijk: de zomer bracht Spileers terug op het veld. Met meer power – anderhalve kilo spier erbij – en een stevige portie karakter stond hij er weer. Hij viel niet te betrappen op interviews vol frustratie, maar tekende wel gewoon een contractverlenging tot 2028.
Kans Spileers is kwestie van andermans transferdossier
Daarna een basisplaats tegen RB Salzburg en zelfs een goal tegen Rangers FC. Dat is dan weer Club: nu is hij wél plots weer de man van de toekomst. “Ik zie het wel goed komen voor hem,” zegt Birger Maertens, die hem nog uit de jeugd kent, aan Het Nieuwsblad.
Maar tegelijk hangt af van één man: Joel Ordoñez. Vertrekt de Ecuadoraan, dan mag Spileers zich opmaken voor minuten en misschien zelfs een seizoen met veel wedstrijden. Blijft Ordoñez, dan is Spileers weer de eerste reserve na Mechele en Ordoñez. En laat ons eerlijk zijn: Mechele en Ordoñez spelen altijd. Als die twee niet uitvallen, zit Spileers – ondanks zijn nieuw contract - gewoon weer op de bank. Of erger: in de tribune.
Hier wringt het. Spileers verlengde eind juli zijn contract net omdat Club hem garandeerde dat er geen vervanger zou komen voor Ordoñez. Dat leek logisch: Romero bleek een flop, Osuji is nog altijd NXT-materiaal. Club wil centraal achterin liever de kaart van de eigen jeugd trekken in plaats van een extra buitenlander te halen. Anders zijn de vele investeringen in de jeugdwerking de voorbije jaren voor niks geweest.
Spileers kon deze zomer al weg
De boodschap was duidelijk: als Spileers blijft, krijgt hij kansen. Alleen is de realiteit intussen alweer veranderd. Ordoñez staat zogezegd op vertrekken, maar is er nog altijd. En Club blijft Spileers ondertussen aan het lijntje houden, getrokken door het vertrek van een Ecuadoraan dat maar blijft aanslepen. Zijn eigen kans is geen kwestie van talent of inzet, maar van andermans transferdossier.
Dat is niet alleen oneerlijk, het is ook dom beleid. Want Spileers blijft geen eeuwige bankzitter. Vorige winter probeerde Sint-Truiden hem nog binnen te halen, maar daar wilde Club Brugge toen niets van weten.
Hij had ook al interesse van Eintracht Frankfurt en Borussia Mönchengladbach deze zomer, maar hij en zijn entourage oordeelden dat het toch te vroeg was voor zo’n stap naar het buitenland. Als hij straks weer op de bank belandt, wéér in de schaduw van Ordoñez, dan kiest hij gewoon zelf voor een vertrek. En terecht.
