Claudio Reulens
RSC Anderlecht won met 1-0 van Royal Antwerp FC. Dat was verdiend op basis van de tweede helft, toen het toch wel een keer of drie had kunnen scoren met een man meer. Dit RSCA is zeker niet de best voetballende ploeg van België, maar wel o zo moeilijk te verslaan.
We haalden het al meermaals aan dat Anderlecht kan 'lijden' in een duel. Ze moeten niet altijd de bovenhand hebben om toe te slaan. Dat bespraken we onlangs ook met Georges Leekens.
LEES OOK: Via Union naar Galatasaray met Hagi: "Droom die uitkwam"
Anderlecht kan een wedstrijd 'managen'"Ze werken keihard voor elkaar. Er is veel meer stabiliteit binnen de ploeg. Collectief staan ze sterk. Er heerst een goede wedstrijdmentaliteit. Ze willen winnen, dat voel je aan alles. Ze hebben met al die jongens zoals Vertonghen, Dolberg, Rits, Schmeichel, Delaney heel veel ervaring. Ze zullen niet onder de druk bezwijken. Anderlecht panikeert zelden of nooit. Ze kunnen lijden in een match en toch een goed resultaat halen. RSCA geeft weinig weg en staat maar 3 punten achter. Ze mogen dus dromen van de titel", verklaarde hij voor aanvang van de match tegen Antwerp.
Anderlecht heeft tegen de top zes ondertussen een 22 op 33 bij elkaar gespeeld. Het verloor enkel op de eerste speeldag van Union SG. Maar mogen we deze match wel echt meetellen? Paars-Wit speelde die dag nog zonder Kasper Schmeichel, Thomas Delaney, Mats Rits, Ludwig Augustinsson en Thorgan Hazard.
In de topduels nadien kon RSCA vaak een goed resultaat over de brug trekken. Thuis tegen Union SG kwam het weliswaar ongelukkig 0-2 achter, maar het zag bij momenten af. Eindresultaat: 2-2. Thuis werd het ook bij momenten weggespeeld tegen KRC Genk. Eindresultaat: 2-1. Afgelopen weekend was Antwerp baas in het Lotto Park in de eerste helft. Eindresultaat: 1-0.
Anderlecht heeft een ploeg die een match kan 'managen'. In deze drie topmatchen trok Anderlecht terug, maar gaven ze niet veel kansen weg. Union SG scoorde dankzij zeldzame indidivuele blunders van Jan Vertonghen. Anderlecht kan het wel verdragen als ze hen echt onder druk zetten. Ze breken niet. Straf.
Het doet ons wat denken aan het Real Madrid van een aantal jaren geleden, dat in de Champions League sterren zag tegen de andere clubs. Ze konden toen rekenen op een sterke Thibaut Courtois, maar wisten die topmatchen toch telkens over de streep te trekken. Dat is ook het geval bij Anderlecht.
Internationale ervaring én klasse
Dat heeft te maken met de klasse die er ook is. Anders Dreyer, Thorgan Hazard en Kasper Dolberg zijn spelers die met een flits iets kunnen forceren. Met Luis Vazquez hebben ze nog een breekijzer achter de hand. Jongens als Thomas Delaney, Mats Rits, en onderschat ook Théo Leoni niet, bewaken het fort, samen met andere krijgers als Kasper Schmeichel, Ludwig Augustinsson en Jan Vertonghen. Voeg daar het jonge geweld (en klasse) van Zeno Debast, Killian Sardella, Mario Stroeykens en Yari Verschaeren aan toe en je weet dat Anderlecht een stevig geheel is. Er staat een heel sterk blok. Knap gesmeed door Brian Riemer.
Paars-Wit is niet meer die dartele ploeg die het in het laatste seizoen (bij momenten) onder Vincent Kompany was. Toen zagen we soms combinatievoetbal dat we al jaren niet meer zagen in Brussel. Maar ervaren jongens als Lior Refaelov, Wesley Hoedt, Josh Cullen, Christian Kouamé, Hendrik Van Crombrugge en Michael Murillo hadden niet die internationale allure en ervaring die er nu rondloopt. Ze hadden ook niet (allemaal) dié vechtersmentaliteit die er nu wel heerst.
Anderlecht ruikt bloed en gaat voor de titel. Mooi voetbal telt nu even niet in het Lotto Park. Na 7 droge jaren telt enkel het resultaat. Met smeerlapjes en klasse kom je héél ver, vraag dat maar aan het Antwerp van vorig seizoen.
Claudio Reulens
