De lof voor de Rode Duivels na de twee zeges bij Zweden en Duitsland is terecht. Er is weer leven in de brouwerij. Domenico Tedesco laat een goede eerste indruk achter, maar vooral door zijn tactische aanpak. Hij heeft echter ook nog dezelfde vrees als Roberto Martinez.
Het goedkoop uithalen naar Roberto Martinez van bepaalde analisten vinden we wat vreemd. De Spanjaard leverde goed werk bij de nationale ploeg en liet hen jarenlang dominant en aantrekkelijk voetballen. Met het WK 2018 als orgelpunt, waar de Belgen swingend voor de dag kwamen en de beste prestatie ooit neerzetten op een WK. De laatste twee jaar liet Martinez echter na om één zaak te veranderen: het systeem.
Tedesco krijgt lof voor het feit dat hij de ‘jeugd’ kansen geeft. Daar moet toch enige nuance bij. Tegen Zweden en Duitsland stonden 7 spelers in de basis die onder Martinez ook speelden: Thibaut Courtois (zonder blessure speelde hij ook tegen Duitsland), Timothy Castagne, Jan Vertonghen, Amadou Onana, Yannick Carrasco, Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku. Iemand als Leandro Trossard speelde ook zijn matchen (als invaller) bij België.
WITSEL
Dé grote verandering is uiteraard het aan de kant zetten van Axel Witsel. Al probeerde Martinez in zijn laatste periode ook al meer dynamisme te brengen met Tielemans en Onana op het middenveld, naast Witsel. Witsel is de enige keuze die Tedesco zelf maakte (inzake het aan de kant zetten van een speler van de Gouden Generatie), al zijn we er vrij zeker van dat Eden Hazard ook had moeten vrezen in zijn visie. Net als Dries Mertens (onbeschikbaar wegens blessure). Dat hij Toby Alderweireld probeerde te overtuigen door te gaan, duidt er wellicht op dat Tedesco in hem nog een speler voor de basis zag.
Er is zeker een bepaalde verjonging merkbaar, al zou Jérémy Doku – ook in actie onder Martinez als hij fit was – gespeeld hebben in plaats van Johan Bakayoko. Iemand als Dodi Lukebakio schittert nu, maar dat hij er vorig jaar amper bij was, was geen toeval. Hij kende toen een snertseizoen bij Wolfsburg, waar hij 7 keer in de basis startte. Enige nuance is dus op zijn plaats, die missen we toch wel een beetje. De waan van de dag heerst nog te vaak. Martinez had hem eventueel wél kunnen meenemen naar het WK ten koste van Mertens of De Ketelaere, nu was hij reserve. Het is nu aan Lukebakio – de laatste 6 matchen toch 5 keer op de bank begonnen bij Hertha BSC – om dit niveau te blijven aanhouden.
De grootste ontdekking van Tedesco is naast Lukebakio, Orel Mangala. Die kreeg al eens een kansje van Martinez, maar Tedesco gelooft heel erg in hem. Hij maakte indruk. Faes (meestal bij de selectie onder Martinez) werd de logische vervanger van Alderweireld, Theate (ook steevast in de selectie onder Martinez) profiteerde van de wijziging van het systeem.
HET PLAATJE KLOPT
De verjonging valt op zich goed mee (16 spelers van de huidige selectie waren er bij op het WK) en is niet drastisch (dat moest ook zeker niet), maar het is vooral de tactische aanpak die wonderen doet. Martinez hield veel te lang vast aan zijn tactisch systeem met drie centrale verdedigers. Met een jongere versie van Vertonghen en Alderweireld, plus Kompany en Vermaelen, was dit het perfecte systeem. Dat paste echter niet meer bij de kwaliteiten van onze huidige verdedigers.
De viermansdefensie past wél als gegoten bij de kwaliteiten van onze verdedigers én dat is de grote verdienste van Tedesco. Hij zag dit meteen en zorgt vooral daardoor voor een frisse wind. België heeft ook niet meer die topspelers om via balbezit de bovenhand te nemen. In het verleden hadden we veel meer spelers op hun top die daar wel bij rendeerden. Nu zijn er nog meer dynamischere profielen beschikbaar. Een slimme keuze van Tedesco. Hij kon dus héél snel de sterktes van het beschikbare materiaal vaststellen. Martinez zag het pas in tegen Kroatië op het WK. Een match waarin België indruk maakte en altijd een keer of drie had moeten scoren. Zoals in Duitsland…
De 4-4-2 van in Zweden toonde nog wat hiaten. Trossard als tweede spits en De Bruyne te ver van doel waren toch mindere punten. De 4-2-3-1 klopte echter volledig. Bijna iedereen speelt op zijn beste positie, enkel Theate niet. Al deed die het wel goed als linksachter. “Als alle spelers op de juiste plaats staan, dan komt de kwaliteit naar boven”, was dan ook een logische uitspraak van De Bruyne in Keulen.
LUKAKU EN DE BRUYNE
Tedesco lijkt tactisch flexibeler te zijn dan Martinez en net daarin kan het verschil liggen. Maar hij krijgt ook met hetzelfde probleem te maken als zijn voorganger. Een topfitte Courtois, Vertonghen (hij is echt nog onmisbaar vanwege zijn sturing achteraan), De Bruyne en Lukaku zijn broodnodig. Vooral die laatste twee zijn onmisbaar. Martinez had op het EK en WK de pech dat KDB (eruit getrapt tegen Portugal) en Lukaku (nooit topfit op het WK) niet 100% waren. Dat maakt een wereld van verschil.
Dat zagen we gisteren ook toen ze niet meer op het veld stonden. Het was pompen of verzuipen. De Ketelaere viel in voor Lukaku, maar we blijven erbij: CDK is een speler met veel talent maar geen diepe spits. Zou hij in de toekomst niet beter tot zijn recht komen op de huidige positie van De Bruyne? Een enorm loopvermogen, een goede pass in de voeten en iemand die toch liever met de neus naar de goal speelt dan met zijn rug naar het doel. Dat testen zou ook leuk zijn in de komende maanden. Er moet iemand worden gevonden die De Bruyne bij afwezigheid toch kan opvangen. Tielemans is vooral een concurrent voor de ‘8’.
In de spits is Lukaku onmisbaar. Hij houdt altijd 2 of meer verdedigers aan de praat en scoort bijna elke match. Maar ‘Big Rom’ zaait met zijn présence alleen al voor onrust. Hij boezemt angst in. Openda heeft die status nog niet en is bovendien niet echt een balvaste speler. Lukaku is dat veel meer. Hij is de kapstok van onze nationale ploeg. Iedereen trekt zich op aan hem. Met of zonder Lukaku, het scheelt een slok op de borrel.
Conclusie: Tedesco maakte zeker indruk met zijn tactisch vermogen, maar de voetjes moeten toch nog even op de grond blijven. In juni wacht een thuismatch tegen Oostenrijk en een verplaatsing naar Estland. Daar kunnen de troepen van Tedesco verder automatismen kweken en deze goede start bevestigen. De wissel van de wacht na het WK was nodig en Tedesco zorgt voor een frisse wind. Maar zoals Degryse ook al aanhaalde: "We mogen zeer tevreden zijn, maar laten we toch nog maar even de voeten op de grond houden". Een juiste conclusie.
CR
