Arne Decraene
Wanneer gevraagd naar eventuele aanwinsten die hij graag nog zou verwelkomen in januari liet Scott Parker de afgelopen weken niet in zijn kaarten kijken. De nieuwe coach van Club Brugge wou eerst rustig zijn tijd nemen om zijn troepen beter te leren kennen vooraleer conclusies te trekken. Een weekje voor het sluiten van de wintermercato is hij evenwel klaar met die analyse. Daaruit blijkt dat de dagen van een of twee meubelstukken, maar vooral een recente nieuwkomer in Jan Breydel stilaan geteld zijn.
Nochtans klonk Parker bij zijn voorstelling vastberaden om iedereen een eerlijke kans te geven. Belofte maakt schuld, en dus is de Engelsman er bijvoorbeeld duidelijk op gebrand om recordaankoop Roman Yaremchuk – die voorlopig de voorkeur geniet op Ferran Jutglà – eindelijk te lanceren. Cyle Larin daarentegen mocht na nauwelijks een halfjaar alweer beschikken, ook Ruud Vormer en Eduard Sobol trokken de deuren van het Belfius Basecamp achter zich dicht. Een voorbeeld dat Éder Balanta wellicht nog volgt. De spoeling op de zogenaamde ‘zes’ wordt dan wel plots nogal dun, wat vandaag in de spits en links achterin al het geval is. Toch gaat Blauw-Zwart, dat om de balans te bewaren haar kern voornamelijk wou afslanken, volgens Tom Caluwé niet op jacht naar directe vervangers voor die overtollige ballast.
PUZZELENDE PARKER
De sportief directeur verwees in één klap het gerucht dat hij zijn ogen open houdt voor vers bloed diep in de punt naar de prullenbak. De prioriteit van Parker blijkt tenslotte elders te liggen, met name in het defensief compartiment. Niet geheel onlogisch: in vier wedstrijden, waarin de T1 een bijzonder mager rapport van drie op 12 voorlegt, hield Simon Mignolet nog geen enkele keer de nul. In totaal moest de kersverse Gouden Schoen zich zelfs maar liefst zevenmaal omdraaien. Akkoord, mede door een aantal individuele blunders en een flinke dosis tegenslag, maar behalve tegen Anderlecht gaf Club telkens ook veel kansen weg. Niet louter de schuld van de verdediging, want vaak ontstaan de gaten reeds vroeger. Dat de landskampioen dringend nood heeft aan meer stabiliteit blijft niettemin een understatement.
Meer bepaald centraal achterin probeert Parker, die niet van plan lijkt om af te wijken van zijn 4-3-3, nog de ideale mix in elkaar te puzzelen. Op de backs ligt zijn pikorde min of meer vast. Links trekt hij voluit de kaart van Bjorn Meijer, waardoor Sobol mocht vertrekken. In de toekomst moet Maxim De Cuyper hem het vuur aan de schenen leggen. Rechts twijfelt de trainer nog tussen Tajon Buchanan, onder voorgangers Carl Hoefkens en Alfred Schreuder nagenoeg zonder uitzondering hoger op de flank, en Clinton Mata. De publiekslieveling, nog steeds op de sukkel met zijn enkel, blijft ver verwijderd van zijn oude niveau. In de tussentijd zorgt Buchanan alvast voor meer aanvallende impulsen. Zondag tegen Zulte Waregem is hij wel geschorst en neemt Mata allicht opnieuw de honneurs waar achter Andreas Skov Olsen.
BONS AAN BOYATA
Daarna dreigt hij evenwel uit de boot te vallen. Wat echter gezegd van Brandon Mechele en Dedryck Boyata? In zijn debuut koppelde Parker die eerste nog aan Abakar Sylla, bij wie toen het licht uitging. Sindsdien vormden beiden afwisselen een tandem met Fulham-kennis Denis Odoi. Een poging om het voetballend vermogen op te krikken, al blijft de opbouw – zeker zonder de niet altijd inzetbare Sylla – vrij stroef verlopen. Mechele, met twee ongelukkige owngoals bovendien de pechvogel van de week, stond nooit bekend om zijn goede voetjes. Tijd om hem even aan de kant te schuiven, zoals dat haast elk seizoen wel eens gebeurt alvorens zijn plek terug op te eisen? Een alsmaar weerkerende cyclus die de rots in de branding tot dusver doorbrak, wat vooral boekdelen spreekt over de concurrentie.
Samen met Yaremchuk en Larin is Boyata ongetwijfeld de grootste teleurstelling van de zomermercato in Westkapelle. Club betaalde dan wel een beperkt bedrag voor de Rode Duivel, zijn stevig salaris staat niet in verhouding tot het geleverd rendement. In tien optredens vergaarde Boyata een slordige 600 minuten, inclusief een wanprestatie tegen KV Oostende die Jan Breydel hem niet in dank afnam. Een week later haalde Hoefkens hem in Gent tijdens de rust reeds naar de kant. Net zoals in het begin van het seizoen kampte de ervaren rot tot overmaat van ramp weer met last aan de knieën. Aanvankelijk liet ook Parker uitschijnen hem daarom mondjesmaat te willen brengen. Zijn korte invalbeurt tegen Anderlecht kreeg evenwel geen vervolg, integendeel: tegen Charleroi nam Boyata plaats op de tribune.
EERHERSTEL HENDRY
Fit doch gepasseerd dus, en dat terwijl de nieuwe coach volop op zoek is naar de juiste combinatie in de as van zijn defensie. Boyata blijkt geen optie, de man die hij moest komen vervangen zowaar wél. Jack Hendry ging anderhalf jaar geleden als een speer van start bij Blauw-Zwart, dat 4,5 miljoen veil had om de Schot over te nemen van KV Oostende. Na het afscheid van Philippe Clement botste het echter snel met Schreuder. Hoewel hij door omstandigheden nog een cruciale rol speelde, onder meer met een treffer in de titelmatch tegen Antwerp, verdween Hendry zo uit beeld. Een situatie die onder Hoefkens niet verbeterde. Samen met Balanta, die door het mislopen van Nicolas Raskin en Jurgen Ekkelenkamp uiteindelijk alsnog bleef om de blessure van Mats Rits te overbruggen, werd hij bij het huisvuil gezet.
Op speeldag twee in Eupen kreeg Hendry nog een ultieme strohalm om zich te bewijzen, maar ondanks een assist viel hij door de mand. Na de komst van Boyata besloot Club dan ook om hem te laten gaan. De 21-voudig international – eerder nog op de radar van grotere ploegen – vond tijdelijk onderdak bij het bescheiden US Cremonese, dat hem huurde met een aankoopoptie die nooit zal worden gelicht. Zoals wel vaker in zijn carrière lag Hendry eerst een tijdje in de lappenmand, vervolgens verscheen hij in de competitie slechts tweemaal aan de aftrap. Toch vroeg en kreeg de hekkensluiter in de Serie A een compensatie om mee te werken aan een vervroegde terugkeer. Het geloof in Hendry, die zelf naar verluidt zijn zinnen had gezet op een herkansing in Brugge, was mogelijk nog niet helemaal opgegeven.
MECHELE OP SCHERP
Parker en zijn bazen zien het alvast volledig zitten – anders zouden ze ook niet zoveel moeite doen. Zij krijgen een gemotiveerde speler terug, al is het nog maar de vraag wat we mogen verwachten na zes maanden zonder wedstrijdritme bij de rode lantaarn in Italië. In principe is Hendry wel een betere voetballer dan Mechele, ook voor de luchtmacht kan hij een welgekomen versterking zijn. Iemand met een sterk karakter ook, zowel in de goede als kwade betekenis van het woord, wiens (winnaars)mentaliteit van pas komt gezien de huidige crisis. Bovendien heeft Hendryf geen nood aan een inloopperiode, bij een complete nieuwkomer altijd lastig te voorspellen. Kamal Sowah illustreerde onder Hoefkens hoe flops zich dankzij een nieuwe wind in de dug-out zelfs na een mislukte uitleenbeurt nog kunnen herpakken.
Baat het niet dan schaadt het niet dus, zeker omdat de opties achterin de laatste tijd toch gelimiteerd bleken. Met zijn specifieke kwaliteiten voegt Hendry nu iets extra’s toe. Het plan om de eigen jeugd te laten doorbreken werd alleszins even uitgesteld. Jorne Spileers blijft in de wachtkamer, Ibe Hautekiet is op weg naar Standard. Stel dat Hendry straks postvat naast Sylla worden Mignolet en Hans Vanaken misschien de enige Belgen in de basis. Vorig seizoen bleek Mechele wel een betere partner om Stanley Nsoki, die net als Sylla eveneens af en toe de pedalen verloor, bij de les te houden. Wie wint dit keer het pleit? Een ding staat vast: vroeg of laat knokt Mechele zich onvermijdelijk terug. Wie weet is hem op scherp stellen om zijn niveau weer wat op te krikken wel het voornaamste voordeel van deze deal.
VIER TEGEN ÉÉN
De manier waarop trainer én bestuur Hendry opnieuw in de armen sluiten betekent voor Mechele dus geen definitief verdict. Het liedje van Boyata in Jan Breydel daarentegen lijkt al uitgezongen. Parker is een andere mening toegedaan dan zijn voorgangers en denkt dat Hendry nog van pas kan komen. Of dat evenwel volstaat om het tij te keren? Een jaar geleden kreeg Schreuder er Skov Olsen, Buchanan, Odoi én Sargis Adamyan bij om zijn inhaalrace in te zetten. Parker moet het qua inkomend verkeer met Hendry en reservedoelman Josef Bursik doen. Club behoudt het vertrouwen in de samengestelde selectie en meent over genoeg kwaliteit in de kleedkamer te beschikken, wat weliswaar niet wordt gereflecteerd in de stand. Misschien toch maar verder zoeken naar meer dan zomaar eventuele opportuniteiten?
AD
LEES OOK: Kelderkraker zonder punch: La Louvière en OHL met kopzorgen
