Kevin De Bruyne en Eden Hazard gaven de afgelopen dagen aan dat België in 2018 een betere kans had om het WK te winnen dan in 2022. Zij gaan uiteraard voor het allerhoogste, maar beseffen ook dat de wereldtitel niet haalbaar is. We gingen de ploeg van 2018 en 2022 eens vergelijken en het is duidelijk dat België een jasje moest uitdoen.
België boekte in 2018 tegen Brazilië zijn strafste prestatie in tientallen jaren. Het schakelde de Goddelijke Kanaries uit na een wervelende partij. De ploeg die toen speelde was één van de beste die er op dat moment was in de wereld met jongens die bij de Europese top speelden.
Met Chelsea (Courtois), Tottenham (Vertonghen), Man City (Kompany), Tottenham (Alderweireld), PSG (Meunier), WBA (Chadli), Man City (De Bruyne), Tijanjin (Witsel), Man Utd (Fellaini), Chelsea (Hazard), en Man Utd (Lukaku) was dit een team waar de meesten op hun top zaten. Vielen in: FC Barcelona (Vermaelen) en AS Monaco (Tielemans). Zaten onder meer nog op de bank: Atlético Madrid (Carrasco), Tottenham (Dembélé), Napoli (Mertens) en Dortmund (Batshuayi).
Anno 2022 hebben de Rode Duivels heel wat stappen achteruit moeten zetten. Kompany, Vermaelen, Dembélé en Fellaini haakten af als international. Jongens als Chadli, Vertonghen en Alderweireld keerden terug naar de Belgische competitie. Eden Hazard geraakte op een zijspoor bij Real Madrid, Mertens zette een stap terug naar Galatasaray en Meunier naar Dortmund. Thorgan Hazard verloor zijn basisplaats bij Dortmund.
Vooral defensief is het verval groot, bovendien zijn de invallers ook geen spelers meer die bij de Europese top of subtop actief zijn. Tegen Canada was het verschil merkbaar met Real Madrid (Courtois), Anderlecht (Vertonghen), Antwerp (Alderweireld), Aston Villa (Dendoncker), Atlético Madrid (Carrasco), Leicester City (Castagne), Leicester City (Tielemans), Atlético Madrid (Witsel), Man City (De Bruyne), Real Madrid (Hazard) en Fenerbahçe (Batshuayi). De invallers tegen Canada waren ook geen Europese toppers met Brighton (Trossard), RC Lens (Openda), Dortmund (Meunier) en Everton (Onana). Romelu Lukaku met Inter moet hier uiteraard nog bij.
De verwachtingen bij België zijn (te) hoog bij het grote publiek. De Rode Duivels hebben nog steeds een goed team, dat tot de subtop in de wereld behoort. Tot de wereldtop, zoals in 2018, mogen deze Rode Duivels niet meer rekenen. Er zijn ook hoopgevende signalen. Onana toont zich en kan op termijn de Europese top bereiken en ook Doku (indien fit) en De Ketelaere kunnen daar in deze kern van dromen. Spelers als Faes en Theate mogen op hun beurt hopen op een carrière zoals Vertonghen en Alderweireld. Er staat nog heel wat talent in de wachtkamer, met Lavia als speler die het Witsel héél moeilijk gaat maken na het WK.
Alleen achteraan is er geen wereldtopper die momenteel op de deur klopt. Debast is een jong talent met heel veel talent, maar hij is geen Kompany of Vermaelen. Al kan hij het op termijn zeker schoppen tot een Europese topcompetitie. Achter hem is het hopen dat een talent als De Winter (Juventus en uitgeleend aan Empoli) ook doorgroeit.
België heeft dus een minder goed team en als dit team een kwartfinale zou behalen, heeft het zeker geen onaardig toernooi afgewerkt. Had België dit WK een Hazard in bloedvorm en een fitte Lukaku voorhanden, dan mocht er op meer worden gehoopt. Met enkel De Bruyne en Courtois die momenteel topfit zijn én tot de absolute wereldtop behoren, mogen de verwachtingen niet te hoog zijn. Het moét uiteraard beter zijn dan tegen Canada, maar de Rode Duivels gaan stilaan naar het niveau van landen als pakweg Denemarken. Net onder de top. En niet langer Brazilië, Frankrijk en anderen. En daar is niets mis mee.
CR
