Olivier Plancke
Club Brugge haalde afgelopen zomer verschillende verse krachten in huis. Voorzitter Bart Verhaeghe trok daarbij het dossier van Aleksandar Stankovic over de meet. Een duidelijk pad werd voorgesteld en de Serviër hapte toe. Vergelijkingen met Ardon Jashari duiken nu al op.
LEES OOK: Tumult bij Club: Onyedika dropt bom in kleedkamer
Verhaeghe duwt de bomdeal doorClub Brugge verloor vier basisspelers (Maxim De Cuyper, Ardon Jashari, Chemsdine Talbi en Ferran Jutgla), maar schoot toch niet in paniek deze zomer. Club koos voor continuïteit: de kern moet op termijn kunnen wedijveren met die van vorig seizoen. Het boegbeeld van die aanpak is Aleksandar Stankovic, zijn naam staat op het middenveld in grote letters.
Zijn dossier was een operatie die maanden aansleepte. Internazionale wou een terugkoopoptie, Club wilde meer zekerheid en tijd. Voorzitter Bart Verhaeghe zette persoonlijk druk op de ketel, stuurde fors aan op zijn komst, scande WyScout, en daarna werd de speler met een duidelijk plan overtuigd. “Vanaf de eerste call was ik zeker,” zei Stankovic.
Hein Vanhaezebrouck – geen man van loze superlatieven – schatte het juist in: “Meer een verdeler, sneller klaar dan Reis.” Dat was 13 augustus, na Salzburg. Sinds AA Gent klinkt het in de tribune en de pen: “Doet steeds meer denken aan Jashari.” Niet omdat hij infiltreert als de Zwitser – integendeel, hij is een pure controleur – maar omdat hij de opbouw draagt, het spel versnelt en de eenvoud bewaakt.
Buy-back durven en toch controle houden
Stankovic voetbalt in één à twee tijden. Aannemen, spelen. Tak-tak. Een paar schoten van ver om te tonen dat er ook trap in zit. Dezelfde Vanhaezebrouck werd fan. Dit is hoe je twijfels wegvoetbalt: niet met quotes, maar met kwaliteit en prestaties. Het mag nog zuiverder, maar de lijn is helder. Hij vraagt de bal als derde man tussen de centrale verdedigers wanneer het moet, durft ook hoger opduiken wanneer de pressing ruimte laat.
Het past in Club Brugge’s beleid en logica. In het Jan Breydelstadion is “zes miljoen” de nieuwe maatstaf, maar de grote sommen worden besteed op profielen die in het model passen: jong, coachbaar, en een grote restwaarde. Forbs voor zeven, Tresoldi voor zes. Stankovic voor (minstens) negen en met een Inter-clausule die stelt dat de Italianen geloven dat hij doorbreekt in Brugge en hier niet lang zal blijven.
Club is geen eindstation voor Stankovic, het is zijn springplank. Vorig jaar leverde dat een Champions League-parcours op waar half Europa van opkeek, zelfs zonder de Belgische titel te behalen. Reis kwam als nummer acht binnen “om Jashari te vervangen”, maar lijkt nu de man die voorbijgestoken is door Stankovic.
Stankovic in hoogste versnelling
Het middenveld met Onyedika – die de duels en de meters levert – Vanaken – de dirigent tussen de lijnen – en Stankovic – de metronoom – voelt momenteel als een driehoek die klopt. De 20-jarige speelt tik-tak alsof hij al jaren in Jan Breydel rondloopt.
Dat komt niet uit de lucht gevallen. Dat is voorbereiding, scouting, en een duidelijk verhaal. Het is ook durven: een terugkoopoptie aanvaarden, omdat Club gelooft dat ze die tussenstap zélf zullen maximaliseren.
Als Stankovic blijft groeien – wat ook het plan is – dan heeft blauw-zwart niet de schaduw van Jashari opgejaagd, maar het middenveld hertekend in eigen stijl. Minder flitsen en meer controle. In België win je zo titels, en in Europa kan je stunten.
